ΝΑ, Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ!…
Δεν είμαστε απάνθρωποι.
Πολιτισμένοι άνθρωποι.
Να κάνουμε διάλογο.
Δεν είναι δά, παράλογο.
Nα δούμε την υπόθεση,
έχοντας καλή πρόθεση.
Για όλα να μιλήσουμε.
Τα πάντα να ρυθμίσουμε.
Χρειάζεται υπομονή.
Μην το τραβάμε το σχοινί.
Γιατί όταν θα σπάσει,
Ο καθένας θα χάσει.
Όποιος θέλει να μιλήσει.
Για να βρούμε μία λύση.
Πρέπει κανείς να δέχεται.
Καλομελέτα κι έρχεται!
Γίνεται λοιπόν διάλογος.
Αλλά, τον παίρνει ο διάολος!
Ο χρόνος ροκανίζεται.
Τίποτα δε ρυθμίζεται.
Άλλοθι ψάχνουν να βρούνε.
Να περάσει ό,τι πούνε.
Σε σέρνουν από τη μύτη
Και σου κλείνουνε το σπίτι!
Το δικό τους να περνάει.
Το δίκιο του άλλου πάει.
Τέλος μένει η κοροϊδία,
που σου προκαλεί αηδία!
Πολλές φορές, καλώς ή μή,
Σε βάζουν μέσα στη γραμμή.
Σού στήνουν «ένα διάλογο»
Παρέα με το διάολο!…
Ηγουμενίτσα, Φεβρουάριος 2002
Γεώργιος Βελλιανίτης
