ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ – ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ
Χριστούληδες, Παναγίτσες,
δυό ευρώ οι εικονίτσες.
Φθάσατε στο παρά πέντε.
Άστην αυτήν. Έχει πέντε.
Δεν κάνουμε μείς απάτη.
Αλλοιώς να μας βγεί το μάτι.
Τον κόσμο τον σεβόμαστε.
Κανέναν δε φοβόμαστε.
Εμείς.., κάνουμε κουμάντο.
Τους έχουμε από κάτω.
Δίνουμε σε όλα λύση
με πολύ ωραία κρίση.
Είμαστε τα καλά παιδιά.
Τύφλα να έχει η παπαδιά.
Είμαστε καί παλληκάρια.
Αυτή, δε θα φάει ψάρια.
Τί τους έχει πιάσει όλους,
να μιλάνε γιά διαόλους.
Όλα τρέχουνε ρολόι.
Τί τους πιάνει μοιρολόι.
Μας κάνανε αρμόδιους.
Τώρα μας λέν’ πλανώδιους.
Αφού θέλουν τσατσιλίκια,
να υπομένουνε τσιφλίκια.
Γιατί επί τόσα χρόνια,
δέχονται να είναι πιόνια;
Δεν τους πείραξε ο χρόνος;
Τώρα τους έπιασ’ ο πόνος;
Όλα τάτσι, μίτσι, κότσι.
Ή με ζάρι ή με κότσι,
εμείς παίζουμε μπαρμπούτι.
Ας γίνουν όλα μπαρούτι.
Διαστρεβλώνουμε τα πάντα.
Τους στριμώχνουμε στην πάντα.
Τώρα είδαν πως το δίκιο
θέλει υλικό αντρίκιο;
Να μη σου τύχει να πλέξεις.
Μη θαρρείς πως θα ξεμπλέξεις.
Οι άλλοι θα βγούνε λάδι.
Θα σε φάει το σκοτάδι!…
Πειραιάς, Δεκέμβριος 2003
Γεώργιος Βελλιανίτης
