Θα σας πάρω να φύγουμε γι’ άλλη γη γι’ άλλα μέρη, εδωπέρα που μείναμε τώρα πια δεν συμφέρει…
Αλλά και πού να πας; Σάμπως έχει κάπου να απαγγιάσεις;
Συνταγή για ψαρόσουπα θα δώσω παρακάτω, υπομονή.
Από τη τζαμαρία κοιτάζω δυο λεμονογαρδένιες που έχω στοιχισμένες σε πρώτο πλάνο και σε ωραιότατα γύφτικα πήλινα αγγειά, η μια πιο ντούρα, καταπράσινη με τα λελούδια της τα μυρωδάτα, η άλλη η πιο ψιλοκρεμαστή “μαραμένα τα γιούλια κι οι βιόλες”. Φιλάσθενη, κάτι βέργες με μια φουντίτσα στην κορυφή και με αμφίβολο μέλλον. Έφαγε λίπασμα και σίδηρο τη λάθος στιγμή και σε δόση υπερβολική. Λάθος χειρισμός ενώ γνωρίζω το θέμα θεωρητικώς και ορμηνεύω άλλους; Απερισκεψία; Άγνοια κινδύνου; Όχι, όχι. Σκέτη επιπολαιότη.
Να δείτε τι μου θυμίζει!
Αλλά μην ξαναπούμε τα ίδια γιατί θα πικραθούμε, με τα λίγα αντιδραστικά που μου απέμειναν εδώ, τα πολύξερα. Πάντως του λόγου μου έχω γνωστούς που αρρώστησαν και νοσηλεύτηκαν, μίλησα προσωπικά μαζί τους, έμαθα. Εκείνοι δεν ξέρουν κανέναν, κάτι υπερήλικες μονάχα. Φίλοι που ταλαιπωρήθηκαν, που υπέφεραν αφάνταστα. Γι αυτό είμαι έτοιμος να αρπάξω τη μασιά του φούρνου στην πρώτη κουλή που θα ακούσω. Ναι; Το μόνο καλό ότι θα πηγαίνω στην δουλειά σε 10 λεπτά. Άδειοι δρόμοι. Με τον φόβο να πλανάται.
Επιστρέφουμε στην επικαιρότη. Για τις εξελίξεις στην Αμερική δεν βλέπω ξεκάθαρη θέση των αρνητών της μάσκας, αλλά υποψιάζομαι. Συνωμότησαν πάλι τα συμφέροντα που θέλουν να μας κάνουν υποχείριό τους και να παρακολουθούν την ζωή μας την …τόσο φοβεράς ποικιλιότητος πεποικιλμένην. Αλοί- που τόνε δέρνουν τρεις και δεν τον δέρνει ο νους του.
Τέτοιον καιρό στην εξωτική Αγουλινίτσα μαζεύαμε τις ελιές. Λινά πανιά τεράστια, σταφιδόπανα τα λέγαμε λόγω πολλαπλής χρήσεως, πριόνια, κλαδευτήρια, σακιά και μακριά ραβδιά, όλα φορτωμένα στο γαϊδούρι με το χάραμα. Το φαγητό ερχόταν αργότερα. Από τις λίγες φορές που με ξυπνάγανε όλο φωνές και ξεσκεπάσματα για να πάω με τους εργάτες, θυμάμαι πως είναι η πιο κουραστική αγροτική δουλειά. Υγρασία, χώματα βρεγμένα, αέρας, σκύψιμο πολύ να στρώσεις τα πανιά, συχνά στάζουν νερά από τα δέντρα, ράβδισμα, σάκιασμα, κουβάλημα. Τη νύχτα πονάγανε χέρια και κωλομέρια. Όλο κουβέντα έπιανα, ήσαν και όλοι γνωστοί, ευκαιρία ήθελαν να ξεκινήσουν να μου εξιστορούν διάφορα. Ο αδερφός μου κρυφά με κοπάναγε στην πλάτη με μια μάτσα χώμα, να στρώσω την επόμενη ελιά, να μην απασχολώ τους εργάτες με παρλαπίπες και καθυστερούν, εκείνοι άλλο που δεν ήθελαν.
Το μυαλό μου ήταν όλο στο κολατσιό, εκεί κατά τις 10 κι ύστερα στο φαγητό. Όλοι αραδιασμένοι κατάχαμα γύρω από ένα καρώ τραπεζομάντηλο, κάτι πιάτα εμαγιέ, φυλαγμένα επί τούτου και το ψωμί ξεμασκλιστό με τα χέρια, σαν σκυλοφαγωμένο, πριν προλάβει η μάνα μου να το κόψει με το μαχαίρι. Νερό από ένα τσίγκινο κύπελο, το ίδιο όλοι, αργότερα ενέσκηψαν τα πλαστικά μιας χρήσεως, τα μηχανήματα ραβδίσματος και το αγροτικό TOYOTA. Και με την μπουκιά στο στόμα, να σηκωθούμε, να προλάβουμε πριν γείρει ο ήλιος και βάλει κρύο. Η μάνα μου παρακείθε μάζευε καυκαλίδες και χόρτα ψιλικά, για τσιγαριστά με μπακαλιάρο. Υπέροχο. Μέσα στον χειμώνα θα το φτιάξω οπωσδήποτε.
Κάνετε υπομονή καλά μου, δεν έχουμε άλλη επιλογή. Από χθες πελεκάω ένα ταψί γαλακτομπούρεκο, ε καινούργιο μαγαζί στη γειτονιά, να το υποστηρίξουμε… Πρέπει να το αντέξουμε όλο τούτο το κακό. Βρείτε πράγματα να κάνετε, το μυαλό να δουλεύει δημιουργικά.
Τη συνταγή για ψαρόσουπα; Α, ναι. Απλά πράγματα. Κρεμμύδι, σέλερι με κοτσάνι χοντρό, καρότα, όλα ψιλοκομμένα. Οι πατάτες ολόκληρες, μαζί και ένα καρότο. Μόλις βράσουν, βγάζουμε τις πατάτες και το καρότο, με το μπαστούνι του πουρέ τα πολτοποιούμε και τα ξαναρίχνουμε στην κατσαρόλα. Αλάτι, 1-2 κύβους λαχανικών και μια κουταλίτσα από ένα μείγμα που φτιάχνω από μόνος (κουρκουμά, τζίντζερ, κάρδαμο, πάπρικα ψημένη, σουμάκ, κάρυ, καγέν). Βράζουν. Τότε προσθέτουμε το ψάρι σε φέτες για να σερβιριστεί ευκολότερα. Κατά προτίμησιν δυο είδη ψαριού, μαζί και μια απλωχεριά γαρίδες. Για πλούσια γεύση. Σε 5 λεπτά προσθέτουμε το χτυπημένο λαδολέμονο, το αφήνουμε να πάρει δυο χόχλους (έτσι λέγαμε τον βρασμό, χόχλο) και σβήνουμε την φωτιά. Σερβίρουμε ζεστό. Στο πιάτο προσθέτουμε λεμόνι οι αρεσκόμενοι στα ξινά, αλλά και πιπέρι απαραίτητα. Αυτή είναι η δική μου εκδοχή ψαρόσουπας και την βρίσκω ευκολότερη από άλλες περίπλοκες με κάτι σουρώματα, ρύζια και κολοκύθια τούμπανα.
Στρώσιμο σπιτιού και στολισμοί; Μμμμμ. Περί στολισμών δεν θα εκφέρω γνώμη γιατί θα είναι στυφή. Προχθές αμπαλάρισα μαγιώ και βερμούδες. Ένα πεντάμηνο απομένει, τι είναι ρε κουτά; Ώσπου να ειπείς κύμινο. Α, μιας και το ανάφερα. Δεν έχω φτιάξει ποτέ σουτζουκάκια. Δεν είναι κακή ιδέα, εν μέσω περιορισμού κατ΄οίκον απογεύματα και Σαββατοκύριακα.
Συμπέρασμα: Με την πανδημία και τα περιοριστικά μέτρα κινδυνεύουμε αναμφίβολα από κατάθλιψη, από παραμέληση άλλων νοσημάτων και θεραπειών, από μελαγχολία βαρειάς μορφής και από… άλλα που δεν λέγονται δημοσίως. Το σίγουρο είναι ότι με τα μαγειρέματα και τα γλυκά, στο τέλος του εγκλεισμού θα έχουμε φτιάξει έναν κώλο σαν τρυγοκάλαθο.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
