Η χώρα πλέει μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης. Μεταξύ της επιθετικότητας της Τουρκίας για να αναθεωρηθεί το διεθνές δίκαιο που καθορίζει σύνορα σε ξηρά και θάλασσα και της επανάκαμψης της πανδημίας η οποία απειλεί με χρεοκοπία την οικονομία της χώρας. Η κυβέρνηση πορεύεται μέρα τη μέρα και φαίνεται περισσότερο να νοιάζεται για την επικοινωνιακή διαχείριση αυτών των δύο σοβαρών απειλών, ώστε να μειώσει όσο γίνεται το πολιτικό κόστος. Όμως δύο τέτοιου μεγέθους κίνδυνοι, δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν με ψέματα και εικόνες.
Ο Ερντογάν που έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων, με την Ελλάδα αμυνομένη, κινήθηκε σε πολλά ταμπλό με την σιγουριά του μεγάλου παίκτη. Επιχειρεί, αν το έχει ήδη καταφέρει να γίνει διαχειριστής μεγάλης θαλάσσιας έκτασης της Ανατολικής Μεσογείου μετά τη συμφωνία με τη Λιβύη, ενώ έχει εξασφαλίσει σημαντικές συμφωνίες στρατιωτικής και οικονομικής συνεργασίας στα Βαλκάνια με Αλβανία, Σερβία και Βουλγαρία.
Στόχος του να επιβάλει στην Ελλάδα να κάτσει στο ίδιο τραπέζι για συζητήσεις εφ’ όλης της ύλης. Οι επόπτες Ευρωπαίοι, ενώ φαίνεται να πιέζουν τον Ερντογάν να σταματήσει τις προκλήσεις, συμφωνούν Ελλάδα και Τουρκία να αρχίσουν διάλογο πού ήταν και ο στόχος της Άγκυρας. Όμως διάλογο, με ποια ατζέντα; Ελληνοτουρκικός διάλογος λοιπόν για μια νέα από μηδενική βάση συμφωνία, που κατά τον Τούρκο πρόεδρο είναι, μισά – μισά στο Αιγαίο;
Γερμανία και Γαλλία εταίροι μας στην ΕΕ, ποιόν πιέζουν στην ουσία;
Διαβάστε τη συνέχεια στο slpress.gr
