Τσικνοπέμπτη; Εντάξει, μην βουρλίζεστε κιόλας. Και προπαντός μην κατασπαράξετε ό,τι περπατάει. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Πετούμενα και πλεούμενα δεν περιλαμβάνει το μενού σήμερα, παρά κρέατα κάθε λογής και ως επί το πλείστον λίγδα χοιρινή. Και… προσεκτικά, το καλοκαίρι ζυγώνει. Αν σας βρω στην εξωτική Λούτσα καμαρωτούς σαν αμφορείς μέσα σε κάτι εμπριμέ ριχτάρια και σωβράκες, θα σας γυρίσω πίσω. Με το σκουπόξυλο θα περιμένω, ναι εκείνο που έχω κρατήσει για τις εκλογές που πλησιάζουν. Αφήστε που θα είμαι και εξασκημένος. Γι αυτό σήμερα αυτοσυγκράτηση, μην μας δει κι ο κ. Βενιζέλος μπουκωμένους και πάρει φόρα να μας χάψει. Έτοιμος είναι. Ξεκοκαλίστε εκεί 2 παϊδάκια, ένα λουκάνικο, λιγάκι κοκορέτσι που είναι και το αγαπημένο μου, αλλά το πολύ στο πιάτο να είναι το σαλατικό. Ε, από αύριο ξαναγυρνάμε ανενόχλητοι στο φασόλι-μπρόκολο. Με την ζυγαριά θα περνάω από τα σπίτια. Πώς το έλεγε η Βλαχοπούλου σε κείνη στρουμπουλή; Ζούζη έφαγες! Α, προσέξτε κάτι. Με μαχαιροπήρουνο ε! Οι ευρωπαίοι καιροφυλακτούν. Ώρες είναι να βγάλουν τίποτα επιπλέον φήμες πως τρώμε σαν τα ζωντόβολα ξεμασκλίζοντας το κότσι. Μασάμε αργά, μικρές μπουκιές πάντα. Αρχή μας να είναι το Όταν τρώνε δεν μιλάνε. Πώς αντιδρούν τώρα οι ασκήσαντες εξουσίαν πάσης φύσεως και ενθυλακώσαντες τα χοντρά πακέτα; Αυτό.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
