Θα σας πάρω να φύγουμε σ’ άλλη γη σ’ άλλα μέρη, αύριο λίαν πρωί.
Δεν είναι μέρη εξωτικά, ούτε υπόσχομαι πολυτέλειες. Όμως ανασαίνεις βαθειά την βρεγμένη γη και λες όλα δεν χάθηκαν ακόμα. Θα το παλαίψω για τούτα τα ανεκτίμητα που φθονούν κάποιοι. Να αγναντεύω το βουνό με τα πεύκα και τις ελιές, να περπατώ σε δρόμους με κήπους όλο λουλούδια δροσερά, χειμωνιάτικα. Να πιω ούζο με τυρί κατσικίσιο και ξυδάτη ελιά. Κι ύστερα ν’ ακούω την ανταρεμένη θάλασσα. Αν πολυβολτάρουμε στις ερημιές σαν αλλοπαρμένοι θα μας λοξοκοιτάζουν οι παλιόβλαχοι, δεν αποκλείεται να κάνουν εκείνη την κίνηση δίπλα στον κρόταφο, αλλά έχει κι αυτό την πλάκα του.
Το πλοίο θα σαλπάρει περί την 7ην πρωινήν, πάντα με πλοίο γίνονται να ταξίδια. Μέσα από κάμπους, βουνά και θάλασσες.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
