Οι 4 Άγιοι του Παρισιού
Οι τέσσερις άγιοι μάρτυρες είναι ο ιερέας Δημήτριος (Κλεπίνιν), η μοναχή Μαρία (Σκόπτσοβα), ο Γιούρι (Σκόπτσοφ) και ο Ηλίας (Φονταμίνσκι). Αυτοί οι άγιοι, γνωστοί ως οι άγιοι του Παρισιού, μαρτύρησαν στα χέρια των Ναζί.
Ο Ηλίας (Φονταμίνσκι), Εβραίος στην καταγωγή και πρωτεργάτης του Κομμουνισμού, βαφτίστηκε Ορθόδοξος Χριστιανός ενώ ήταν φυλακισμένος στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Compiègne. Στη συνέχεια στάλθηκε στο Άουσβιτς, όπου μαρτύρησε.
Η μητέρα Μαρία (Σκόπτσοβα), ο γιος της Γιούρι (Σκόπτσοφ) και ο πνευματικός της πατέρας Δημήτριος (Κλεπίνιν) συνελήφθησαν και στάλθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου μαρτύρησαν.
Και οι τέσσερις άγιοι αγιοκατατάχτηκαν από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Αγία Μαρία Σκόμπτσοβα
Η Αγία Μαρία Σκομπτσόβα (κατά κόσμον Ελισάβετ Πιλένκο) γεννήθηκε στη Ρίγα της Λετονίας το 1891. Οι γονείς της, ευσεβείς και πιστοί, της μετέδωσαν από μικρή ηλικία τις βασικές αρχές της χριστιανικής πίστης. Ωστόσο, μετά τον θάνατο του πατέρα της στα 14 της χρόνια, η Ελισάβετ αμφισβήτησε την ύπαρξη του Θεού. Το 1906, η Ελισάβετ με τη μητέρα της μετακόμισαν στην Αγία Πετρούπολη, όπου η Ελισάβετ ήρθε σε επαφή με τον κόσμο των διανοουμένων, ιδιαίτερα με τον ποιητή Αλεξάντερ Μπλοκ. Εντάχθηκε σε αριστερές πολιτικές οργανώσεις με σκοπό την καταπολέμηση της αδικίας.
Το 1910 παντρεύτηκε τον Ντμίτρι Κούζμιν-Καράβιεφ, μέλος των Μπολσεβίκων. Ο γάμος τους δεν έγινε από αγάπη, αλλά περισσότερο από συμπάθεια.
Συνέχιζε να συναναστρέφεται με πολιτικούς και πνευματικούς κύκλους. Παράλληλα με την ποίηση, με την οποία ασχολήθηκε από νεαρή ηλικία, και έχοντας ήδη εκδώσει 2 ποιητικές συλλογές, αποφάσισε να σπουδάσει θεολογία, πιστεύοντας πλέον ότι ο κόσμος χρειαζόταν τον Χριστό περισσότερο από επαναστατικές θεωρίες. Εγγράφηκε στη Θεολογική Ακαδημία της Μονής του Αλεξάνδρου Νιέβσκυ στην Αγία Πετρούπολη.
Χώρισε το 1913 και τον Οκτώβριο του ίδιου έτους γεννήθηκε το πρώτο της παιδί.
Μέσα από τις σπουδές και την προσωπική της αναζήτηση, η Ελισάβετ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο χριστιανικός ασκητισμός δεν περιορίζεται στον σωματικό βασανισμό αλλά εστιάζει στο ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο και την κοινωνική πρόοδο. Στράφηκε προς το μικρό Σοσιαλεπαναστατικό Κόμμα, το οποίο ήταν μακριά από τις ιδέες του Λένιν. Καταδιωκόμενη από την μπολσεβίκικη εξουσία γλίτωσε την εκτέλεση χάρη στη φιλία της με τη γυναίκα του Λένιν. Εκλέχθηκε δήμαρχος της μικρής πόλης Άναπα, στη Μαύρη Θάλασσα. Κατά τη διάρκεια του εμφύλιου πολέμου συνελήφθη από τους Λευκούς, αλλά γλίτωσε και πάλι χάρη στον δικαστή της, Δανιήλ Σκόμπτσοβ, με τον οποίο αργότερα παντρεύτηκε.
Το 1923, λόγω του κινδύνου που διέτρεχε στη Ρωσία, η Ελισάβετ με την οικογένειά της μετανάστευσαν στο Παρίσι. Το 1926 έχασε την κόρη της από μηνιγγίτιδα.
Στο Παρίσι, αφιερώθηκε στη μελέτη και την κοινωνική εργασία. Συμμετείχε στη Ρωσική Φοιτητική Χριστιανική Κίνηση και ήρθε σε επαφή με άπορους Ρώσους μετανάστες. Βοηθούσε τους αναξιοπαθούντες, βλέποντας στο πρόσωπό τους τον ίδιο τον Χριστό. Οραματιζόταν μια διαφορετική μορφή κοινότητας, που θα συνέδεε τον μοναχισμό με την αδελφοσύνη.
Ο Μητροπολίτης Ευλόγιος της πρότεινε να γίνει μοναχή, κάτι που αποδέχτηκε. Το 1932, ύστερα από τη συγκατάθεση του συζύγου της, έλαβε το μοναχικό σχήμα με το όνομα Μαρία, στο παρεκκλήσι του Αγίου Σεργίου στο Παρίσι. Από τότε, η αποστολή της ήταν ο «μοναχισμός μέσα στον κόσμο».
Ίδρυσε ένα μικρό σπίτι στο Παρίσι που φιλοξενούσε κατατρεγμένους και σπουδαίες προσωπικότητες, φτάνοντας να προσφέρει έως και 120 γεύματα σε απόρους το 1937. Ήταν γνωστή στο Παρίσι ως η «καλόγρια-ζητιάνα που κάπνιζε», καθώς ζητούσε ελεημοσύνη για να θρέψει τους απόρους. Πίστευε ακράδαντα ότι ο κάθε άνθρωπος είναι εικόνα του Θεού.
Το 1935 ίδρυσε την «Ορθόδοξη Δράση», έναν οργανισμό με τη συμμετοχή σημαντικών Ρώσων διανοουμένων. Μέσω δωρεών, η «Ορθόδοξη Δράση» δημιούργησε ξενώνες, καταφύγια, σχολεία, παρείχε βοήθεια σε ανέργους και ηλικιωμένους, και εξέδωσε βιβλία. Ο μοναχισμός, όπως τον αντιλαμβανόταν η Μαρία, συμβάδιζε με την παράδοση των ασκητών, διαφοροποιούμενος μόνο στον τρόπο δράσης. Δεν απομακρύνθηκε από τον κόσμο, γιατί ο κόσμος την χρειαζόταν.
Όταν οι Γερμανοί στράφηκαν στους Εβραίους, η Μαρία τους συνέτρεξε και τους πρόσφερε περίθαλψη, τρόφιμα, και οτιδήποτε χρειαζόντουσαν. Τους έκρυβε και τους έδειξε την αξία του Ευαγγελίου και της Ορθοδοξίας.
Η Αγία Μαρία συνελήφθη από τους Ναζί λόγω των προσπαθειών της για τη διάσωση των Εβραίων. Οδηγήθηκε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως και μαρτύρησε στο Ravensbrück της Γερμανίας.
Η Αγία Μαρία πήρε με τη θέλησή της τη θέση μιας Εβραίας μάνας και πέθανε σε θάλαμο αερίων.
Άγιος Ηλίας Φονταμίνσκι
Ο Άγιος Ηλίας Φονταμίνσκι ήταν ένας από τους Ρώσους πνευματικούς αγωνιστές του Παρισιού, οι οποίοι συνεργάστηκαν με την Αγία Μαρία Σκομπτσόβα στο φιλανθρωπικό και ιεραποστολικό της έργο.
Γνωρίζουμε ότι ήταν Ρώσος και Εβραίος στην καταγωγή και ότι είχε μεγάλο φιλανθρωπικό, συγγραφικό και γενικότερα πνευματικό έργο. Συμμετείχε στην «Ορθόδοξη Δράση», την οργάνωση που ίδρυσε η Αγία Μαρία Σκομπτσόβα το 1935.
Ο Ηλίας Φονταμίνσκι, όπως και η Αγία Μαρία, ο πατέρας Δημήτριος Κλεπίνιν και ο Γιούρι Σκόμπτσωβ, συνελήφθησαν από τους Ναζί λόγω των μυστικών ενεργειών τους για τη διάσωση των Εβραίων κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Οδηγήθηκαν σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως και θανατώθηκαν εκεί.
Γιούρι Σκόμπτσωφ
Ο Γιούρι Σκόμπτσωφ, γιος της Αγίας Μαρίας Σκόμπτσοβα, ακολούθησε τα χνάρια της μητέρας του στην ανιδιοτελή προσφορά προς τον πλησίον. Κι αυτός, όπως και η μητέρα του, βρήκε τραγικό θάνατο σε ναζιστικό στρατόπεδο συγκεντρώσεως, στο θάλαμο αερίων, το 1944.
Ο Γιούρι, παρά το νεαρό της ηλικίας του, συνέδραμε ενεργά στο φιλανθρωπικό έργο της μητέρας του, ιδιαίτερα στη διάσωση Εβραίων κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής..
Ο Γιούρι, όπως μαρτυρείται, παρέμεινε δίπλα στον ιερομάρτυρα Δημήτριο Κλεπίνιν μέχρι την τελευταία του στιγμή, παρακολουθώντας τον να πεθαίνει από τις κακουχίες της φυλακής.. Ο Δημήτριος, ιερέας που συνεργαζόταν στενά με την Αγία Μαρία, συνελήφθη μαζί της από τους ναζί, με την κατηγορία ότι έκρυβε και βοηθούσε Εβραίους.. Ο Γιούρι, αναγκάστηκε να αποχωριστεί την μητέρα του, η οποία οδηγήθηκε σε διαφορετικό στρατόπεδο συγκεντρώσεως.
πατέρας Δημήτριος (Κλεπίνιν)
Ο πατέρας Δημήτριος Κλεπίνιν ήταν ένας Ρώσος ιερέας που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ζωή και το έργο της Αγίας Μαρίας Σκομπτσόβα. Ήταν ο ιερέας του παρεκκλησίου στο φιλανθρωπικό κέντρο που ίδρυσε η Αγία Μαρία στην οδό Lourmel, στο 13ο διαμέρισμα του Παρισιού.
Ο Δημήτριος προερχόταν από την κίνηση των Ρώσων μεταναστών και φοιτητών που σπούδαζαν στα πανεπιστήμια του Παρισιού. Δημιούργησε έναν κύκλο γνωστών και φίλων μέσα στα πανεπιστήμια και βοηθούσε εθελοντικά το έργο της Αγίας Μαρίας.
Ο Μητροπολίτης Ευλόγιος τον διόρισε ιερέα στο παρεκκλήσιο της Αγίας Μαρίας, όπου συνέβαλε τόσο στο φιλανθρωπικό όσο και στο ιεραποστολικό έργο .
Χιλιάδες άνθρωποι ευεργετήθηκαν από το κέντρο αυτό. Μέσα από την παρακολούθηση των ακολουθιών, πολλοί άνθρωποι γνώρισαν την Ορθόδοξη πίστη και βαπτίστηκαν Χριστιανοί, ανεξάρτητα από την εθνικότητά τους .
Η γερμανική κατοχή το 1941 δυσκόλεψε το έργο τους. Παρόλα αυτά, η Αγία Μαρία και ο πατέρας Δημήτριος συνέχισαν να κρύβουν και να προσφέρουν βοήθεια στους Εβραίους .
Δύστυχως, προδόθηκαν και συνελήφθησαν από τους Γερμανούς .
Κατά την προανάκριση, ο πατέρας Δημήτριος, φορώντας τον ιερατικό του σταυρό, υπερασπίστηκε με παρρησία τους Εβραίους, δηλώνοντας ότι υπηρετεί τον ίδιο Χριστό που σταύρωσαν .
Ο πατέρας Δημήτριος οδηγήθηκε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως στην Αυστρία, όπου πέθανε από τις κακουχίες στα χέρια του γιου της Αγίας Μαρίας, του Γιούρι.
Άγιοι του Παρισιού. Γιορτή
Η μοναχή Μαρία Σκόμπτσοβα, ο Γιούρι Σκόμπτσωβ, ο π. Δημήτριος Κλεπίνιν και ο Ηλίας Φονταμίνσκ γιορτάζουν στις 20 Ιουλίου
Άγιος Ηλίας Φονταμίνσκι – Ποίημα της Σοφίας Κιόρογλου
Κεφάλια σημαδιών οι Εβραίοι, σε μέγγενη οι τένοντες
Αλύγιστοι, να θυμίζουν υποταγή και υποδούλωση
Σε επίγειους εξουσιαστές που δεν γνωρίζουν καλοσύνη
Είναι από μαγιά σαν αυτή που οι άγιοι ζυμώνονται
Στην άλλη ζωή γνώριζες καλά ότι οι Ναζί δεν έχουν εξουσία
Επέλεξες την ίδια μοίρα με αυτούς που έπεσαν σε μέρες οργισμένες
Σταλμένος στο Άουσβιτς, παρέδωσες το πνεύμα σου στον Πανάγιο Θεό
Ήξερες πως το τέλος ήταν μόνο η αρχή,
Οι σφαίρες απλά οι σάλπιγγες του χοϊκού θανάτου
Το ποίημα αυτό, της Σοφίας Κιόρογλου, δημοσιεύεται στη Ματιά με την άδεια της ποιήτριας για την οποία και την ευχαριστούμε πολύ!