Άγιος Ζηνόβιος και Αγία Ζηνοβία. Βίος
Ο Άγιος Ζηνόβιος και η Αγία Ζηνοβία ήταν αδέρφια και ζούσαν περί το 290μΧ, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός.
Όταν πέθαναν οι γονείς τους, τα δυο αδέρφια μοίρασαν τα υπάρχοντά τους στους φτωχούς. Ο Άγιος Ζηνόβιος είχε σπουδάσει ιατρική. Όχι μόνο θεράπευε τους ασθενείς με τη δύναμη του Θεού, αλλά αντί να δέχεται πληρωμή τους έδινε χρήματα εκείνος!
Εκείνη την εποχή ο Διοκλητιανός ξεκίνησε τον μεγάλο Διωγμό κατά των Χριστιανών. Έστειλε στην Κιλικία ως Έπαρχο τον Λυσία, που ήταν άγριος και θηριώδης σαν τον Αυτοκράτορα. Ο Λυσίας ξεκίνησε το Διωγμό από τη Μόψο. Ο Λυσίας βασάνισε τέσσερα αδέρφια από την Ισαυρία επειδή ήταν Χριστιανοί. Ήταν ο Αστέριος, ο Κλαύδιος, ο Νέων και η Νεονίλλα. Δεν αρνήθηκαν την Πίστη τους και έλαβαν τον στέφανο του μαρτυρίου. Τη μνήμη τους τιμούμε στις 30 Οκτωβρίου.
Άγιος Ζηνόβιος: θαύματα
Στο μεταξύ ο Άγιος Ζηνόβιος έγινε, μετά από θεία αποκάλυψη, Επίσκοπο στην Κιλικία. Σε μια μακρινή πόλη, ζούσε ένας Ινδός ηγεμόνας που η γυναίκα του έπασχε από καρκίνο στο στήθος και δεν είχε καταφέρει κανείς να την βοηθήσει. Έμαθε κάποια στιγμή ότι στις Αιγές της Κιλικίας ο Ζηνόβιος, θεράπευε τους ασθενείς με την βοήθεια του Θεού των Χριστιανών. Έτσι λοιπόν πήρε τη γυναίκα του και πήγε με τους υπηρέτες του και τους οικείους του στην Κιλικία για να βρει τον Άγιο Ζηνόβιο. Μια μέρα είδε ένα όραμα για να πάει αυτός και η γυναίκα του στην Εκκλησία. Πράγματι έτσι έκανε και εκεί βρήκε τον Ζηνόβιο να διδάσκει τα θεία γράμματα στους πιστούς. Τον θερμοπαρακάλεσαν γονατιστοί να θεραπεύσει τη γυναίκα του. “Εάν απαρνηθείτε την πλάνη των προπατόρων σας, θα γνωρίσετε την θεία χάρη και την ταχύτατη βοήθεια του Παντοδύναμου Χριστού”, τους είπε ο Άγιος Ζηνόβιος. Δέχτηκαν και ο Άγιος Ζηνόβιος προσευχήθηκε στον Θεό να τους βοηθήσει και απευθυνόμενος προς την ασθενή είπε: “στο όνομα του Ιησού Χριστού, που θεράπευσε την αιμορροούσα, να λυτρωθείς κι εσύ από το πάθος σου”. Αμέσως η γυναίκα έγινε καλά, βαπτίστηκαν τόσο το ζεύγος όσο και ολόκληρη η συνοδεία τους Χριστιανοί και κοινώνησαν των Αχράντων Μυστηρίων.
Μια ελεημονούσα και φιλάρετη γυναίκα από την Αντιόχεια έπασχε από φαγέδαινα στο στήθος. Με τον όρο φαγέδαινα περιέγραφαν οι γιατροί μέχρι τον 20ο αιώνα μια αρρώστια, που προκαλούσε ένα σαρκοφάγο έλκος ή πληγή με στοιχεία κακοήθειας, που διάβρωνε και τους κοντινούς ιστούς, και είχε σχέση με καρκίνο, έρπητα, σύφιλη ή γάγγραινα. Με πίστη ταξίδεψε στην Κιλικία για να βρει τον Άγιο Ζηνόβιο. Η ασθενής γυναίκα έπεσε στα πόδια του Αγίου και τον παρακαλούσε με δάκρυα να την βοηθήσει. Ο Άγιος Ζηνόβιος την σταύρωσε και το έλκος ξεχώρισε από το στήθος και έπεσε στο έδαφος σαν μια βρωμερή και δυσώδης μάζα.
Άγιος Ζηνόβιος και Αγία Ζηνοβία. Τα βασανιστήρια και το Μαρτύριο.
Η φήμη των θαυμάτων του Αγίου Ζηνοβίου έφτασε και στα αυτιά του Επάρχου Λυσία. Έτσι, συνέλαβαν τον Ζηνόβιο επειδή ήταν Χριστιανός. Όταν παρουσιάστηκε μπροστά στον Έπαρχο, ο Λυσίας του είπε ότι είχε πληροφορηθεί ότι είναι Χριστιανός, αλλά ο ίδιος πιστεύει μόνο στα δικά του μάτια. Έτσι του πρότεινε να θυσιάσει στα είδωλα, ειδάλλως θα τον παρέδιδε στους βασανιστές.
“Ένα Θεό έχω τον αληθινό Ιησού Χριστό, στον οποίο ελπίζω, με έπλασε και μου χάρισε τη ζωή, δια τον οποίο επιθυμώ και διψώ να αποθάνω πρόσκαιρα, για να ζήσω μετά αυτού αιώνια.”
Μόλις έμαθε για τη σύλληψη του αδερφού της, παραδόθηκε μόνη της και η αδερφή του η Αγία Ζηνοβία. Την παρουσίασαν στον Έπαρχο και εκεί, είδε να έχουν κρεμάσει τον αδερφό της σε ένα ξύλο και να έχουν γδάρει τις σάρκες του. Αντί να φοβηθεί, έκρινε τον Έπαρχο για τις απάνθρωπες πράξεις του. “Αλαζών και υπερήφανε Τύραννε ποια κακουργία έπραξε ο αδερφός μου και τον δέρνεις έτσι;”. Ο Έπαρχος Λυσίας σκέφτηκε πονηρά και της είπε: “θυσίασε στους θεούς για να μη χαθεί η ωραιότητά σου και η ευγένειά σου από τα βασανιστήρια”. Και τα δυο αδέρφια είπαν με μια φωνή στον Λυσία ότι πιστεύουν στον αληθινό Θεό και δεν πρόκειται να προσκυνήσουν τα άψυχα είδωλα.
Τους έβαλαν πάνω σε πυρωμένο σιδερένιο κρεβάτι που από κάτω είχαν πολλά αναμμένα κάρβουνα. “Πού είναι τώρα ο Χριστός να τους βοηθήσει”, είπε ο δυσσεβής Λυσίας. “Δεν τον βλέπεις επειδή είσαι μέσα στο σκοτάδι της ασέβειας. Εδώ είναι ο Παντοδύναμος Χριστός και μας δροσίζει για αυτό και δεν έχουμε πάθει τίποτα”, του αποκρίθηκε ο Άγιος Ζηνόβιος.
Όταν τους έβγαλαν από το πυρωμένο σιδερένιο κρεβάτι, τους προέτρεψαν πάλι να θυσιάσουν στα είδωλα. Η απάντηση των Αγίων είναι συγκλονιστική: “σε συμβουλεύουμε να λυπηθείς τη ψυχή σου, για να λυτρωθείς από την αιώνια γέενα του πυρός και την αιώνια κόλαση, να προσκυνήσεις τον αληθινό Θεό και εμείς θα παρακαλέσουμε να συγχωρήσει τα προηγούμενα αμαρτήματά σου”.
Λύσσαξε ο Λυσίας και διέταξε να τους βάλουν μέσα σε χάλκινα καζάνια γεμάτο με νερό που κόχλαζε. Η χάρη του Θεού τους φύλαξε και δεν κάηκαν καθόλου. Όσο καυτό κι αν ήταν το νερό ο Άγιος Ζηνόβιος και η Αγία Ζηνοβία ένιωθαν την θεία δρόσο. Ο Έπαρχος κατάλαβε ότι δεν θα αλλάξουν γνώμη και διέταξε να τους θανατώσουν, αποκεφαλίζοντάς τους με ξίφος έξω από τα τείχη της πόλης των Αιγών.
Άγιος Ζηνόβιος και Αγία Ζηνοβία. Η προσευχή που έκαναν πριν μαρτυρήσουν
Ευχαριστούμεν σοι Χριστέ ο Θεός, όπου μας ηξίωσες να τελέσωμεν τον δρόμον, να φυλάξωμεν την Πίστην αμώμητον, και να αγωνισθώμεν τον καλόν αγώνα γενναίως και ανδρικώτατα· αυτός ουν φιλάνθρωπε Κύριε αξίωσαί μας να επιτύχωμεν το χάρισμα της αιωνίου βασιλείας σου, να συναριθμηθώμεν με τους Αγίους δούλους σου.
Τότε ακούστηκε μια δυνατή φωνή που έλεγε ότι θα έχουν αιώνια αγαλίαση και θα λάβουν τα ουράνια αγαθά. Πολλοί που το άκουσαν, πίστεψαν στον Χριστό. Οι δήμιοι έκοψαν με ξίφος τις τίμιες κεφαλές των δυο αγίων και έτσι ο Άγιος Ζηνόβιος και η Αγία Ζηνοβία έλαβαν τους στέφανους του μαρτυρίου.
Άγιος Ζηνόβιος και Αγία Ζηνοβία. Τα λείψανά τους
Ο Έπαρχος είχε διατάξει να πετάξουν τα σώματα των αγίων έξω από την πόλη. Τα μεσάνυχτα, ο Ερμογένης και ο Γάιος ο Πρεσβύτερος, πήγαν κρυφά και τα έκλεψαν. Τα ενταφίασαν στο σπήλαιο όπου ζούσαν κρυμμένοι.
Άγιος Ζηνόβιος και Αγία Ζηνοβία. Γιορτή
Τη μνήμη του Αγίου Ζηνοβίου και της Αγίας Ζηνοβίας τιμούμε στις 30 Οκτωβρίου, την ημέρα που μαρτύρησαν.
Απολυτίκιο του Αγίου Ζηνοβίου και της Αγίας Ζηνοβίας:
Ως θείοι αυτάδελφοι ομονοούντες καλώς, Ζηνόβιε ένδοξε και Ζηνοβία σεμνή, συμφώνως ηθλήσατε· όθεν και των στεφάνων των αφθάρτων τυχόντες, δόξης ακαταλύτου ηξιώθητε άμα, εκλάμποντες τοις εν κόσμω χάριν ιάσεων.
