Η Αναγνώριση της Αγιότητας στην Ορθόδοξη Εκκλησία
Ο πατέρας Παύλος εξηγεί την έννοια της αγιότητας και τη διαδικασία αγιοκατάταξης στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Η αναγνώριση της αγιότητας πηγάζει πρωτίστως από τη συνείδηση του λαού και όχι από τυπικές διαδικασίες. Η αυθόρμητη λαϊκή αναγνώριση αποτελεί διαχρονικό φαινόμενο στην ιστορία της εκκλησίας. Υπάρχουν μάλιστα περιπτώσεις αγίων, όπως ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος και ο Συμεών ο Νέος Θεολόγος, των οποίων η αγιότητα αναγνωρίστηκε από το λαό, παρά την αρχική αντίδραση εκκλησιαστικών ταγών.
Σημαντικό κριτήριο για την αγιοκατάταξη αποτελεί ο "ευαγγελικός βίος", δηλαδή η ζωή σύμφωνα με τις διδαχές του Ευαγγελίου. Ο πατέρας Παύλος τονίζει ότι η αγιότητα δεν απονέμεται όσο ο άνθρωπος είναι εν ζωή, καθώς υπάρχει πάντα η πιθανότητα πτώσης. Μετά την κοίμηση του υποψηφίου αγίου, η εκκλησία λαμβάνει υπόψη τις μαρτυρίες των ανθρώπων που τον γνώρισαν, εξετάζει το έργο και τη διδασκαλία του, και περιμένει ένα εύλογο χρονικό διάστημα ώστε να εμπεδωθεί το αίτημα για αγιοκατάταξη.
Τέλος, αναφέρεται σε σύγχρονες αντιδράσεις για την αγιοκατάταξη του Αγίου Παϊσίου και του Αγίου Πορφυρίου, τις οποίες αποδίδει σε άτομα που βρίσκονται "εκτός Εκκλησίας". Χρησιμοποιεί παραδείγματα αγίων, όπως ο Γρηγόριος ο Παλαμάς και ο Άγιος Νεκτάριος, που αγιοκατατάχθηκαν σε χρονικό διάστημα μικρότερο των 100 ετών, για να αντικρούσει την άποψη ότι η αγιοκατάταξη των Παϊσίου και Πορφυρίου έγινε βεβιασμένα.
Δείτε το βίντεο
