Δείτε το Βίντεο
Αρχική Έκθεση στην Ορθοδοξία και Εσωτερική Αναζήτηση
Ο πατήρ Jason Covarrubias, αναπληρωτής ιερέας στον ναό του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου στην ενορία του Αγίου Ανδρέα στο Ρίβερσαϊντ της Καλιφόρνια, δεν ήταν πάντα Ορθόδοξος. Μεγάλωσε Ρωμαιοκαθολικός και έγινε Ορθόδοξος σε ηλικία 27 ετών. Η πρώτη του έκθεση στην Ορθοδοξία, αν και αρχικά εν αγνοία του, ήταν μέσω των ιερών εικόνων. Ενώ εργαζόταν ως ρωμαιοκαθολικός υπεύθυνος νεολαίας σε μια τοπική ενορία, ο εφημέριος, ο οποίος του ήταν πολύ κοντά, είχε όμορφες εικόνες σε όλο το γραφείο. Αυτές οι εικόνες, αν και φιλοτεχνημένες από ρωμαιοκαθολικό αγιογράφο, ήταν σε βυζαντινή παράδοση. Αν και ο πατήρ Jason τις θεωρούσε απλώς θρησκευτικές εικόνες, ένιωθε ότι τον καλούσαν και αναρωτιόταν για την προέλευσή τους και το νόημά τους. Αργότερα, ο ίδιος ο ιερέας αναφέρθηκε στην Ορθόδοξη Εκκλησία, προκαλώντας του την απορία “Τι είναι αυτό;”.
Ο πατήρ Jason πάντα επιθυμούσε να υπηρετήσει τον Κύριο και να Του είναι κοντά, κάτι που τον οδήγησε στη θέση του υπεύθυνου νεολαίας. Ωστόσο, ένιωθε μια κλήση για κάτι μεγαλύτερο. Στη ρωμαιοκαθολική παράδοση, υπήρχε μια έντονη ώθηση προς την μοναστική ή θρησκευτική ζωή, ακόμη και για τους νέους άνδρες και τις γυναίκες. Ο ίδιος πάλεψε με την ιδέα να υπηρετήσει τον Κύριο ως ιερέας, κάτι που απαιτούσε την υιοθέτηση της αγαμίας στη ρωμαϊκή παράδοση. Αν και αναγνώριζε την αξία της αγαμίας ως ριζικής προσφοράς στον Κύριο, δεν ένιωθε την κλήση να θυσιάσει αυτό το μέρος της ζωής του. Διευκρινίζει ότι η μεταστροφή του στην Ορθοδοξία δεν ήταν θέμα βολικότητας, καθώς η αποχώρηση από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία ήταν μια εξαιρετικά δύσκολη και επώδυνη διαδικασία που διήρκεσε πολλά χρόνια. Φοβόταν να την εγκαταλείψει, ακόμη και έκλαιγε μερικές φορές, καθώς ήταν πολύ σοβαρός με την καθολική του πίστη.
Αμφισβήτηση της Ρωμαιοκαθολικής Παράδοσης
Ο ιερέας με τον οποίο εργαζόταν, ο οποίος ήταν και ο ανάδοχός του στην επιβεβαίωση, παρατηρώντας τον εσωτερικό του αγώνα, του είπε αστειευόμενος αλλά και σοβαρά: “τότε θα πρέπει να κοιτάξεις την Ορθόδοξη Εκκλησία“. Ο πατήρ Jason, ως Μεξικανοαμερικανός πρώτης γενιάς από την Καλιφόρνια, μεγαλωμένος με τα Ισπανικά ως πρώτη γλώσσα και εντελώς αφοσιωμένος στην καθολική του πίστη, δεν είχε ακούσει ποτέ για την Ορθόδοξη Εκκλησία και δεν είχε καμία επιθυμία να αναζητήσει κάτι άλλο.
Ο ανάδοχός του του έδειξε βιβλία για την Ορθοδοξία από συγγραφείς όπως ο Μητροπολίτης Κάλλιστος, ο πατήρ Ιωάννης Μαγεντόρφ και ο πατήρ Αλέξανδρος Σμέμαν. Διαβάζοντας αυτά τα βιβλία, ο πατήρ Jason εξεπλάγη από τις πληροφορίες που έβρισκε. Άρχισε να ελέγχει τις πληροφορίες διαβάζοντας εγκυκλίους του τότε Πάπα Ιωάννη Παύλου Β’, ιδίως την “Orientale Lumen” (Φως της Ανατολής), η οποία αναφέρεται στις “δύο πνευμονικές πτυχές της Εκκλησίας”. Αυτή η ρωμαιοκαθολική πεποίθηση (την οποία, σημειωτέον, η Ορθοδοξία δεν ασπάζεται) τον βοήθησε να διακρίνει.
Στη συνέχεια, άρχισε να εξετάζει τις διδασκαλίες και την ιστορία της Εκκλησίας, κάτι που τον οδήγησε σε μια περίοδο κατάθλιψης. Συνειδητοποίησε ότι η Ρώμη, την οποία θεωρούσε την “μητέρα και κεφαλή της Εκκλησίας”, ήταν μόνο ένα μέρος. Ανακάλυψε ότι η ανατολική πλευρά του κόσμου είχε μια “όμορφη παράδοση” με έγκυρη ιεροσύνη, έγκυρα μυστήρια και έγκυρες διδασκαλίες, σύμφωνα ακόμη και με την Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας. Αυτό τον οδήγησε να αναρωτηθεί γιατί δεν ήταν μαζί. Άρχισε να διερευνά τους λόγους του σχίσματος και συνειδητοποίησε ότι δεν μπορούσε να συνεχίσει να ζει μια ζωή που θα ήταν ψεύτικη.
Το “Κενό” στην Καθολική Πίστη και η Λαχτάρα για το Ορθόδοξο Βίωμα
Ο πατήρ Jason ένιωθε μια παράξενη επιθυμία για κάτι που δεν είχε βιώσει ποτέ πριν, μια λαχτάρα να προσευχηθεί με έναν τρόπο που δεν μπορούσε καν να αρθρώσει. Έστησε ένα μικρό εικονοστάσι στο σπίτι του και ήθελε να ψάλλει, κάτι που δεν είχε διδαχθεί ποτέ στην καθολική του πίστη. Παρατηρούσε ότι η ύπαρξη εικονοστασίου δεν ήταν συνηθισμένη σε όλα τα καθολικά σπίτια, σε αντίθεση με την Ορθοδοξία όπου σχεδόν όλοι έχουν ένα.
Επίσης, εξέφραζε την απογοήτευσή του για την έλλειψη ουσίας και βάθους στη μεξικανοκαθολική παράδοση, αναφέροντας την χρήση σύγχρονων μελωδιών όπως το “Sound of Silence” των Simon and Garfunkel για το “Πάτερ Ημών”. Βρήκε την προσκύνηση του Ευλογημένου Μυστηρίου (Λατρεία), που ήταν μέρος της δουλειάς του ως υπεύθυνου νεολαίας, να στερείται αξιοπρέπειας. Και ανακάλυψε ότι οι Ορθόδοξοι δεν προσκυνούν το Ευλογημένο Μυστήριο με αυτόν τον τρόπο αλλά μετέχουν στην Θεία Κοινωνία, καθώς ο Κύριος διέταξε να φάμε το σώμα Του και να πιούμε το αίμα Του, όχι να το λατρεύουμε εκτεθειμένο.
Μια κομβική εμπειρία που “έκοψε την καμήλα στα δύο” ήταν όταν διατάχθηκε να συνοδεύσει νέους σε μια Καθολική Ημέρα Νεολαίας με 5.000 εφήβους. Η Θεία Λειτουργία περιελάμβανε μια μεγάλη ορχήστρα και ένα ροκ συγκρότημα, ενώ ο ύμνος της Θείας Κοινωνίας ήταν ένα τραγούδι από το συγκρότημα Evanescence, με τίτλο “My Sacrifice” ή κάτι παρόμοιο, όπου δύο νέοι τραγουδούσαν φωνάζοντας “save me”. Ο πατήρ Jason προβληματίστηκε βαθύτατα, αναρωτώμενος γιατί ο επίσκοπος δεν είχε φέρει μοναχούς ή μοναχές για να προσφέρουν μια πιο ιερή και θεοποιητική εμπειρία. Μετά από αυτό το περιστατικό, αρνήθηκε να επαναλάβει την εμπειρία.
Η Εμπειρία της Ορθόδοξης Λατρείας και ο Αγώνας με το Παπικό Πρωτείο
Η πρώτη του Θεία Λειτουργία σε μια Ελληνική Ορθόδοξη εκκλησία του φάνηκε “ωραία, αλλά όχι για μένα”. Του φάνηκε πολύ ξένη και δεν καταλάβαινε τι έλεγαν. Παρόλα αυτά, θαύμαζε την αγιογραφία, την οποία είχε πλέον αρχίσει να κατανοεί.
Ο φόβος που τον κρατούσε πίσω ήταν ο φόβος να εγκαταλείψει τον Πάπα της Ρώμης. Αυτός ο φόβος ήταν μια βαθιά ψυχολογική και πνευματική πάλη. Ο ανάδοχός του, ο ιερέας με τον οποίο εργαζόταν, του είπε: “Να θυμάσαι, αν δεν είσαι με τον Υπέρτατο Ποντίφικα, δεν είσαι με την αληθινή Εκκλησία”.
Σε μια στιγμή μεγάλης απογοήτευσης, ο πατήρ Jason μοιράστηκε τις ανησυχίες του με έναν Βυζαντινό Καθολικό μοναχό (Ουνία). Ο Ουνίτης μοναχός τον ρώτησε: “Αδελφέ, τι σου έχει κάνει ο Πάπας;“. Τον προέτρεψε να κοιτάξει καθαρά, να ακολουθήσει την ιστορία, τη συνείδησή του και να ακούσει τον Θεό. Αυτή η συζήτηση τον οδήγησε να αποφασίσει ότι δεν μπορούσε να αγνοήσει την αλήθεια που είχε ανακαλύψει, ακόμη και αν αυτό σήμαινε να αφήσει ό,τι γνώριζε.
Η Επίσκεψη στο Μοναστήρι και η Συνάντηση με τον Γέροντα Εφραίμ
Ο ιερέας της Ελληνικής εκκλησίας που παρακολουθούσε τον συμβούλεψε να επισκεφθεί ένα ιερό μοναστήρι για μια εβδομάδα ώστε να βιώσει την Ορθοδοξία σε πληρότητα. Έτσι, ο πατήρ Jason πήγε στο Μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου στην Αριζόνα. Εκεί, παρατήρησε μια ενδιαφέρουσα δυναμική: ενώ άφηνε μια παράδοση που, στην εμπειρία του, ανταγωνιζόταν για το ποιος θα ήταν πιο προοδευτικός, βρήκε στην Ορθοδοξία έναν άλλο τύπο ανταγωνισμού, “ποιος μπορεί να είναι ο πιο ορθόδοξος”, κάτι που τον φόβισε. Άκουγε ανθρώπους να λένε “μην πας σε αυτόν τον ιερέα, δεν είναι Ορθόδοξος”.
Ευτυχώς, είχε την ευκαιρία να συναντήσει τον Γέροντα Εφραίμ της Αριζόνας. Η συνάντηση ήταν μια όμορφη εμπειρία. Ο Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας (Φιλοθεΐτης) ήταν ένας πολύ μικρόσωμος άνδρας, και τον υποδέχθηκε με ένα ειλικρινές και τρυφερό χαμόγελο και του έδωσε ευλογία. Ο πατήρ Jason ένιωσε την αγάπη και την παρουσία του Θεού μέσω του Γέροντα, με αποτέλεσμα να συγκινηθεί σε δάκρυα.
Όσον αφορά τους προβληματισμούς του Πατέρα Τζέισον για τον «ανταγωνισμό προοδευτικότητας» στον Καθολικισμό και τον «ανταγωνισμό για ακαμψία» στην Ορθοδοξία, ο Γέροντας Εφραίμ γέλασε και χαμογέλασε. Του είπε να μην χάνει τον χρόνο του με αυτό, να μην τον απασχολεί. Αντίθετα, του είπε ότι «η Ορθοδοξία, η Αγία Ορθοδοξία είναι η θρησκεία της αγάπης». Τον συμβούλεψε να ακολουθήσει τον Θεό, ο οποίος είναι αγάπη. Εξήγησε ότι «αυτή είναι η αληθινή πίστη και είναι η θρησκεία της αγάπης γιατί ακολουθεί τον Θεό που είναι αγάπη, ακολουθεί τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό».
Σχετικά με την οικογένειά του που δεν ήταν Ορθόδοξη, ο Γέροντας Εφραίμ τον παρότρυνε «μην ανησυχείς». Του είπε «μπορείς να προσεύχεσαι μαζί τους, εσύ να οδηγείς τις προσευχές, εσύ να τους διδάσκεις πώς να προσεύχονται, να προσεύχεσαι μαζί τους». Τόνισε: «Εννοείται, είναι η οικογένειά σου, είναι η οικογένειά σου». Ωστόσο, πρόσθεσε ότι «η αγάπη σου γι’ αυτούς πρέπει να μεταμορφωθεί από συναισθηματική αγάπη σε ουράνια αγάπη», και ότι «αυτοί, εν καιρώ, θα ανταποκριθούν σωστά σε αυτό αν ζεις τη ζωή σου σωστά».
Γενικά, του είπε ότι «η Ορθοδοξία είναι ζωή, η Ορθοδοξία είναι αγάπη, απλά ακολούθησε τον Κύριο».
Αυτά τα λόγια έφεραν στον Πατέρα Τζέισον «τόση ειρήνη» και εδραίωσαν την απόφασή του να γίνει Ορθόδοξος.
Το Ταξίδι της Μελλοντικής του Συζύγου και η Εύρεση της Ενορίας του Αγίου Ανδρέα
Η τότε φίλη του (τώρα σύζυγός του), η οποία τον βοηθούσε στη διακονία νεολαίας, συμφώνησε να τον ακολουθήσει στο ταξίδι του προς την Ορθοδοξία. Ωστόσο, ο πατήρ Jason παραδέχεται ότι αρχικά ήταν “ηλίθιος” και “έκανε ανόητα πράγματα” προσπαθώντας να την πιέσει να υιοθετήσει ορθόδοξες πρακτικές, όπως το ψάλσιμο σε συγκεκριμένο ήχο. Ο ιερέας του τον συμβούλεψε αυστηρά: “Άστην ήσυχη. Μην την πιέζεις, την απομακρύνεις“. Ακολουθώντας τη συμβουλή, ο πατήρ Jason υποχώρησε, κάτι που τελικά αποδείχθηκε σωστό.
Το ταξίδι τους δεν ήταν εύκολο. Έπρεπε να οδηγούν πολύ μακριά για να πάνε στην εκκλησία, η οποία ήταν κατά 95% Ελληνική. Υπήρχαν στιγμές που αναρωτιούνταν τι έκαναν εκεί, καθώς ήταν πολύ δύσκολο. Μια Κυριακή, όταν η φίλη του δεν μπορούσε να πάει, ο πατήρ Jason βρέθηκε σε μια Λειτουργία που ήταν 100% στα ελληνικά, χωρίς ούτε ίχνος αγγλικών. Σκέφτηκε: “Δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Τι κάνω; Πώς θα μεγαλώσω παιδιά σε αυτό;” και ήταν έτοιμος να εγκαταλείψει. Ένας άνδρας στην εκκλησία, ο οποίος αργότερα έγινε ο ανάδοχός του, τον ενθάρρυνε, εξηγώντας ότι ο ψάλτης ήταν πρόσφατα εκπαιδευμένος στη Θεσσαλονίκη και ήταν ενθουσιασμένος να χρησιμοποιήσει τις δεξιότητές του. Τον προέτρεψε να μην τα παρατήσει, λέγοντας ότι “ο Θεός έχει σχέδιο”.
Λίγο αργότερα, ενώ πήγαινε στην ίδια εκκλησία με έναν φίλο και αργούσαν, ο φίλος πρότεινε να πάνε σε μια Ορθόδοξη εκκλησία κοντά στο σπίτι του, την οποία δεν γνώριζαν ότι υπήρχε. Ήταν η ενορία του Αγίου Ανδρέα. Εκεί, βρήκαν μια εκκλησία που ήταν το 90% στα αγγλικά, με ένα μικρό ποσοστό αραβικών και ελληνικών. Αυτό ήταν “καταπληκτικό”.
Εκείνη την περίοδο, ο πατήρ Jason έφερε τη φίλη του στην ενορία του Αγίου Ανδρέα. Συνδέθηκαν με τον ιερέα εκεί, και εκεί ολοκλήρωσαν την κατήχησή τους. Βαφτίστηκαν, παντρεύτηκαν και τα παιδιά τους βαφτίστηκαν στην ίδια εκκλησία.
Η Κατανόηση της Ιεροσύνης στην Ορθοδοξία
Ο πατήρ Jason υπηρετεί τώρα ως ιερέας στην ενορία του Αγίου Ανδρέα. Έχει μάθει ότι η αναζήτηση της ιεροσύνης στην Ορθοδοξία είναι εντελώς διαφορετική από ό,τι είχε βιώσει στον Ρωμαιοκαθολικισμό. Στην Ορθοδοξία, δεν είναι ο άνθρωπος που αναζητά την ιεροσύνη, αν και μπορεί να έχει ενδιαφέρον ή επιθυμία. Όπως λέει ο Άγιος Νεκτάριος, όταν χειροτονήθηκε, όλα του τα όνειρα έγιναν πραγματικότητα. Είναι οι άνθρωποι που επιβεβαιώνουν την κλήση του άνδρα, λέγοντας “Άξιος”. Η ιεροσύνη δεν είναι σαν οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα. Οι νέοι άνδρες εμπνέονται να την επιδιώξουν βλέποντας άνδρες που ζουν τη χριστιανική ζωή ως σωστοί ιερείς, προσευχόμενοι και οδηγώντας τον λαό, και τότε οι άνθρωποι επιβεβαιώνουν αν ο Θεός τους καλεί πράγματι.