Ο π Παύλος μιλάει για την άμβλωση, συγκρίνοντας τις θέσεις του ελληνικού κράτους και της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ο νόμος ορίζει την έναρξη της ανθρώπινης ζωής μετά τη γέννηση και την επιβίωση του νεογνού για τουλάχιστον ένα χρόνο, ενώ η Εκκλησία θεωρεί ότι η ζωή αρχίζει από τη σύλληψη. Αναλύονται οι επιτρεπόμενες περιπτώσεις άμβλωσης σύμφωνα με το νόμο και η αυστηρή θέση της Εκκλησίας, με ελάχιστες εξαιρέσεις σε εξαιρετικές περιστάσεις. Τέλος, εξετάζεται η θέση της Αγίας Γραφής και η πρακτική της Εκκλησίας όσον αφορά την άμβλωση και την εξομολόγηση.
Δείτε το βίντεο
Διαφορά άμβλωσης και έκτρωσης
Σύμφωνα με τις πηγές που δόθηκαν, ενώ στην κοινή γλώσσα οι όροι άμβλωση και έκτρωση χρησιμοποιούνται συνήθως ως συνώνυμοι, νομικά υπάρχει μια διαφορά.
Άμβλωση: Νομικά, η άμβλωση ορίζεται ως η διακοπή της εγκυμοσύνης με τεχνητά μέσα, καταστρέφοντας το έμβρυο από τη σύλληψη έως την έναρξη του τοκετού.
Έκτρωση: Ο όρος έκτρωση, νομικά, αναφέρεται σε έναν συγκεκριμένο τύπο άμβλωσης, όπου το έμβρυο αποβάλλεται πρόωρα από τη μητρική κοιλιά με τεχνητά μέσα.
Συνοπτικά, λοιπόν, η έκτρωση αποτελεί υποκατηγορία της άμβλωσης.
Διαφορές στις Απόψεις για την Άμβλωση: Κράτος vs. Εκκλησία
Οι απόψεις του κράτους και της Εκκλησίας για την άμβλωση διαφέρουν δραματικά.
Κράτος
Σύμφωνα με τον Ποινικό Κώδικα, η ανθρώπινη ζωή θεωρείται ότι αρχίζει από τη στιγμή που το νεογνό εξέρχεται από τη μητρική κοιλιά.
Για να θεωρηθεί το νεογνό άνθρωπος, πρέπει να επιβιώσει τουλάχιστον ένα χρόνο μετά τον τοκετό.
Το έμβρυο δεν θεωρείται υποκείμενο δικαιώματος παρά μόνο μετά τη γέννησή του.
Εκκλησία
Η Εκκλησία θεωρεί ότι η ανθρώπινη ζωή αρχίζει από τη στιγμή της σύλληψης.
Βλέπει την άμβλωση ως φόνο και αμάρτημα, βασιζόμενη σε Γραφικά κείμενα και Πατερικά κείμενα.
Θεωρεί την ευρεία διάδοση και αποδοχή των αμβλώσεων ως απειλή για την ανθρωπότητα.
Επιτρέπει την άμβλωση σε περιπτώσεις άμεσου κινδύνου για τη ζωή της μητέρας, αλλά με την επιβολή επιτιμίου από τον ιερέα.
Καλεί την πολιτεία και την κοινωνία να λάβουν μέτρα για την προστασία της μητρότητας και την υποστήριξη γυναικών που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες.
Συμπέρασμα
Η διαφορετική αντίληψη για την έναρξη της ανθρώπινης ζωής αποτελεί τον πυρήνα της διαφωνίας. Το κράτος εστιάζει στην νομική υπόσταση του ατόμου μετά τη γέννηση, ενώ η Εκκλησία δίνει έμφαση στην ιερότητα της ζωής από τη σύλληψη, βασιζόμενη σε θρησκευτικές και ηθικές αξίες.
Η Έναρξη της Ανθρώπινης Ζωής Σύμφωνα με την Εκκλησία
Σύμφωνα με τις πηγές, η Εκκλησία υποστηρίζει ότι η ανθρώπινη ζωή αρχίζει από τη στιγμή της σύλληψης. Αυτή η πεποίθηση βασίζεται στην άποψη ότι η γέννηση ενός ανθρώπινου πλάσματος αποτελεί δώρο Θεού. Οποιαδήποτε ενέργεια κατά της ζωής του εμβρύου θεωρείται έγκλημα, καθώς το έμβρυο αντιμετωπίζεται ως μελλοντική ανθρώπινη προσωπικότητα.
Η θέση αυτή ενισχύεται από αναφορές στην Αγία Γραφή και σε Πατερικά κείμενα.
Ψαλμός 138: Περιγράφει την ανάπτυξη του εμβρύου στη μήτρα ως δημιουργική πράξη του Θεού.
Ιώβ: Ο Ιώβ παρομοιάζει την ανάπτυξη του εμβρύου με το μεγαλύτερο θαύμα του Θεού, τονίζοντας την παρουσία του Θεού από την αρχή της ζωής.
Προφήτης Ησαΐας: Υποστηρίζει ότι ο Θεός φροντίζει το έμβρυο πριν ακόμη γεννηθεί.
Διδαχή των 12 Αποστόλων: Χαρακτηρίζει την γυναίκα που προβαίνει σε έκτρωση ως φόνισσα.
Αθηναγόρας: Ισχυρίζεται ότι αυτός που πρόκειται να γίνει άνθρωπος είναι ήδη άνθρωπος.
Μέγας Βασίλειος: Δεν κάνει διάκριση μεταξύ διαμορφωμένου και αδιαμόρφωτου καρπού, υποστηρίζοντας ότι η ενοχή της έκτρωσης δεν εξαρτάται από τη διάρκεια της κύησης.
Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Θεωρεί όσους προβαίνουν σε έκτρωση χειρότερους από τους ανθρωποκτόνους.
Συνοψίζοντας, η Εκκλησία θεωρεί το έμβρυο ως ανθρώπινη ύπαρξη από τη στιγμή της σύλληψης, βασιζόμενη σε θρησκευτικά κείμενα και διδασκαλίες.
Η Στάση της Εκκλησίας για την Προμελετημένη Έκτρωση
Η θέση της Εκκλησίας σχετικά με την προμελετημένη έκτρωση είναι αυστηρά καταδικαστική. Θεωρεί την πράξη αυτή ως φόνο και βαριά αμαρτία.
Η Εκκλησία βασίζει την θέση της σε μια σειρά από επιχειρήματα:
Η ζωή αρχίζει από τη σύλληψη: Η Εκκλησία πιστεύει ότι η ανθρώπινη ζωή ξεκινάει από την στιγμή της σύλληψης και το έμβρυο αντιμετωπίζεται ως πλήρης ανθρώπινη ύπαρξη.
Η ζωή είναι δώρο Θεού: Η Εκκλησία θεωρεί την ανθρώπινη ζωή ιερή και δώρο Θεού, κατά συνέπεια, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αφαιρέσει μια ζωή που χορηγήθηκε από τον Θεό.
Η έκτρωση αντίκειται στο Θείο Νόμο: Η Εκκλησία, ως θεματοφύλακας του Θείου Νόμου, καταδικάζει την έκτρωση ως παράβαση αυτού του νόμου.
Βιβλικές και Πατερικές αναφορές: Η Εκκλησία στηρίζει την αντίθεσή της στην έκτρωση σε χωρία της Αγίας Γραφής, όπως ο Ψαλμός 138 και το βιβλίο του Ιώβ, καθώς και σε διδασκαλίες των Πατέρων της Εκκλησίας.
Σημαντικό είναι να τονιστεί, ωστόσο, ότι η Εκκλησία δεν αποκλείει εντελώς την έκτρωση. Επιτρέπει την διακοπή της κύησης σε εξαιρετικές περιπτώσεις, όπως όταν κινδυνεύει η ζωή της μητέρας. Σε αυτές τις περιπτώσεις, όμως, η γυναίκα οφείλει να μετανοήσει και να δεχθεί επιτίμιο από τον πνευματικό της.
Επιπλέον, η Εκκλησία αναγνωρίζει ότι υπάρχουν περιπτώσεις όπου η έκτρωση γίνεται υπό πίεση, λόγω κοινωνικών ή οικονομικών δυσκολιών. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η Εκκλησία καλεί την πολιτεία και την κοινωνία να λάβουν μέτρα για την υποστήριξη των γυναικών και την προστασία της μητρότητας.
Ο π Παύλος στις πηγές εκφράζει μια ιδιαίτερα αυστηρή στάση, χαρακτηρίζοντας τους γιατρούς που κάνουν εκτρώσεις "πληρωμένους δολοφόνους". Παράλληλα, τονίζει την υποχρέωση των γονέων να αγκαλιάσουν τα παιδιά τους και να τα υποστηρίξουν σε περίπτωση ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης. Καταδικάζει, επίσης, τους γονείς που πιέζουν τα παιδιά τους να κάνουν έκτρωση, θεωρώντας τους ηθικούς αυτουργούς.
Τέλος, ο π Παύλος διαχωρίζει τις γυναίκες που μετανοούν για την έκτρωση από εκείνες που την αντιμετωπίζουν με ελαφρότητα, τονίζοντας ότι η Εκκλησία αγκαλιάζει όσες επιδιώκουν ειλικρινά την συγχώρεση.