Ο Γέροντας Χρυσόστομος από την “Ιερά Μονή Παναγίας Λαμπηδόνας Πηλίου” συζητά την έννοια του “χαράγματος” και την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου απέναντι σε αυτό. Αναφέρει ότι διάφορες τεχνολογικές εξελίξεις, όπως οι ψηφιακές ταυτότητες και τα κινητά τηλέφωνα, αποτελούν προετοιμασία για την τελική μορφή του χαράγματος, η οποία θα περιλαμβάνει ένα τσιπ στο χέρι. Ο Γέροντας υπογραμμίζει ότι η απόφαση για την αποδοχή ή μη του χαράγματος είναι προσωπική και βασίζεται στην πίστη και την εμπιστοσύνη στον Θεό, όχι σε εξωτερικές πιέσεις ή αποφάσεις της Εκκλησίας. Τονίζει την σημασία της ομολογίας πίστεως και της αντοχής στις πιέσεις, συγκρίνοντάς τις με τις δοκιμασίες της περιόδου του Covid και την ανάγκη για πραγματική ειρήνη, που προέρχεται από τον Χριστό και όχι από τους ανθρώπους.
Δείτε το Βίντεο
Τι είναι το Χάραγμα;
Η συζήτηση γύρω από το Χάραγμα 666 με τον Γέροντα Χρυσόστομο, αποτελεί ένα ζήτημα με βαθιές πνευματικές, τεχνολογικές και κοινωνικές διαστάσεις, το οποίο συνδέεται άρρηκτα με τις προφητείες της Αποκάλυψης και την προσωπική ελευθερία και ευθύνη του ανθρώπου. Ο Γέροντας υπογραμμίζει τη παγκόσμια φύση του φαινομένου και την ανάγκη για μία συνειδητή, προσωπική απόφαση απέναντι σε αυτό.
Η Ουσία και η Τεχνολογική Εξέλιξη του Χαράγματος
Το χάραγμα περιγράφεται ως ένα τσιπάκι το οποίο θα έχει την ικανότητα να ελέγχει. Η ουσία του, σύμφωνα με τον Γέροντα, δεν έγκειται απλώς στην τεχνολογική του μορφή, αλλά στην πνευματική του σημασία: αποτελεί τον τρόπο με τον οποίο ο άνθρωπος εγκαταλείπει τον Θεό και ακολουθεί τον «μαμωνά». Είναι ένα φαινόμενο που, παρότι προεβλέφθη στην Αποκάλυψη και θεωρείται εξαιρετικά σοβαρό, κάποιοι άνθρωποι ενδέχεται να μην το εκλάβουν ως κάτι τόσο αρνητικό.
Ο Γέροντας Χρυσόστομος επισημαίνει ότι η σύγχρονη τεχνολογία έχει ήδη προετοιμάσει το έδαφος για την αποδοχή του χαράγματος. Χαρακτηριστικά αναφέρει ότι το κινητό τηλέφωνο θεωρείται ήδη σε ποσοστό «90% χάραγμα». Η ολοκλήρωση αυτής της διαδικασίας αναμένεται να έρθει με την κατάργηση της χρήσης του κινητού για συναλλαγές. Τότε, θα προταθεί η τοποθέτηση του τσιπ στο χέρι ως η λύση για την πραγματοποίηση αγορών, υποσχόμενη «κανένα έλεγχο» και μία κατάσταση που θα φαντάζει «μια χαρά». Η φράση που μεταφέρεται από τον Γέροντα, «βάλ το τσιπ στο χέρι και τελείωσε», τονίζει την φαινομενική ευκολία και την απλουστευτική προσέγγιση αυτής της μετάβασης. Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι το χάραγμα δεν αποτελεί ελληνικό φαινόμενο, αλλά είναι παγκόσμιο και, όπως όλα τα συστήματα, ακόμη και αυτό θα έχει τη δική του «ημερομηνία λήξεως».
Ιστορικά Παραδείγματα Προσαρμογής και Πίεσης
Ο π Χρυσόστομος παραθέτει μια σειρά από προηγούμενες αλλαγές ως παραδείγματα της ενδεχόμενης εξέλιξης προς το χάραγμα, τονίζοντας ότι τίποτα δεν είναι μόνιμο και ότι η κοινωνία έχει ιστορικά προσαρμοστεί σε νέες μορφές ελέγχου και συναλλαγών.
Για παράδειγμα, οι ταυτότητες στην Ελλάδα έχουν αλλάξει πολλές φορές: από την εποχή της βασιλευομένης δημοκρατίας έχουν εκδοθεί τέσσερις διαφορετικές εκδόσεις, γεγονός που καταδεικνύει την παροδικότητα τέτοιων συστημάτων.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι χρεωστικές κάρτες. Στο παρελθόν, φαινόταν αδύνατο να καταργηθούν, καθώς σχεδόν όλοι κυκλοφορούσαν με πολλαπλές κάρτες για τις καθημερινές τους συναλλαγές και αγορές, κάτι που φάνταζε «αδύνατο αυτό το πράγμα» να αλλάξει. Ωστόσο, οι κάρτες σταδιακά παραγκωνίστηκαν, με τα πάντα να μεταφέρονται πλέον στο κινητό τηλέφωνο, όπου συγκεντρώνονται όλα τα προσωπικά στοιχεία. Αυτή η μετάβαση προς το κινητό, η οποία έχει συγκεντρώσει την πλειονότητα των προσωπικών και οικονομικών δεδομένων, θεωρείται ήδη ένα σημαντικό βήμα προς την τελική μορφή του χαράγματος.
Επιπλέον, η περίοδος του COVID-19 χρησιμοποιείται ως ένα πρόσφατο και άμεσο παράδειγμα πίεσης και προσαρμογής. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, υπήρξαν διάφορα ζητήματα, όπως ο εμβολιασμός, και τεράστιες πιέσεις, μία εποχή που τελικά έληξε. Αυτή η εμπειρία χρησιμοποιείται ως αναλογία για τις πιέσεις που αναμένονται να ασκηθούν κατά την έλευση του χαράγματος. Ο Γέροντας τονίζει με έμφαση: «Χωρίς πίεση δεν γίνεται τίποτα», υποδηλώνοντας ότι η πίεση είναι ένα αναπόφευκτο μέρος της διαδικασίας και της προσωπικής επιλογής του ανθρώπου.
Η Προσωπική Απόφαση και η Ομολογία Πίστεως
Ένα από τα πλέον κεντρικά σημεία που αναδεικνύονται από τον Γέροντα είναι η απόλυτη προσωπική ευθύνη για την απόφαση σχετικά με την αποδοχή ή την άρνηση του χαράγματος. Ο Θεός, όπως αναφέρεται, έχει προικίσει τον άνθρωπο με «λογική, αυτεξούσιο και συνείδηση», γεγονός που σημαίνει ότι η επιλογή είναι αποκλειστικά ατομική. Ο Γέροντας Χρυσόστομος τονίζει με σαφήνεια: «Εγώ αποφασίζω εάν θα πάρω ή δεν θα πάρω». Αυτή η απόφαση δεν μπορεί να ληφθεί από την Εκκλησία, τον ιερέα ή τον πνευματικό, αλλά αποτελεί «προσωπικό μου θέμα». Ο Χριστός, άλλωστε, «δεν ζορίζει κανένανε», αλλά προσφέρει ελευθερία επιλογής, λέγοντας: «Αυτοί που θα ομολογήσουν το όνομά μου μπροστά στους ανθρώπους θα ομολογήσω και εγώ για αυτούς στον ουρανό στον πατέρα μου».
Συνεπώς, η στάση απέναντι στο χάραγμα θεωρείται μία ευκαιρία για τον πιστό να σηκώσει τον «σταυρό» του και να ακολουθήσει τον Χριστό, έχοντας ακράδαντη πίστη στον Θεό και εμπιστοσύνη στο έλεός Του. Ο Γέροντας υπογραμμίζει τη διαφορά μεταξύ αυτών που πιστεύουν ακράδαντα και θα βολέψουν από τον Θεό και εκείνων που φοβούνται και εμπιστεύονται περισσότερο το χρήμα και τις υλικές εξασφαλίσεις παρά τον Θεό. Αυτοί οι τελευταίοι θα λάβουν διαφορετικές αποφάσεις.
Τίθεται το ερώτημα εάν η σύγχρονη κοινωνία είναι πρόθυμη για θυσίες, σε αντίθεση με τους μάρτυρες του παρελθόντος που «έδωσαν αίμα και πήραν πνεύμα». Η σημερινή τάση των ανθρώπων να ενδιαφέρονται περισσότερο για την «εύκολη ζωή» και τις υλικές απολαύσεις («πώς θα φάμε, πώς θα πιούμε, πώς θα περάσουμε καλά») αντιπαραβάλλεται με την ανάγκη για πίστη και πνευματικό αγώνα.
Πιέσεις, Αντίσταση και Πνευματικές Επιπτώσεις
Είναι προφανές ότι θα υπάρξει μεγάλη πίεση για την αποδοχή του χαράγματος, μεγαλύτερη από αυτή που βιώθηκε κατά την περίοδο του COVID-19. Ωστόσο, ο Γέροντας Χρυσόστομος τονίζει ότι «δεν είναι τόσο εύκολο να περάσεις κάτι όταν υπάρχει και η άλλη πλευρά». Εάν ένα άτομο αρνηθεί και άλλοι ακολουθήσουν το παράδειγμά του, μπορεί να δημιουργηθεί ένας «αντίλογος» και να σταματήσει η επιβολή του. Αυτό καθιστά την απόφαση του καθενός προσωπικά καθοριστική: «Εάν το δεχτεί το δέχτηκε. Εάν δεν το δεχτεί αυτό τι θα κάνει; κάνει ομολογία πίστεως».
Αναφορικά με τις πνευματικές επιπτώσεις, η αποδοχή του χαράγματος θεωρείται ως εγκατάλειψη του Θεού και προσκόλληση στον μαμωνά. Η αληθινή ειρήνη, σε αντίθεση με την «ειρήνη» που επιδιώκεται μέσω συγκρούσεων και πολέμων στον κόσμο, όπου «σκοτώνει ο ένας τον άλλον για την ειρήνη», μπορεί να βρεθεί μόνο «μέσα στην εκκλησία», όπου κεφαλή είναι ο Χριστός. Ο ιερέας δανείζει τη φωνή και τα χέρια του για τη λειτουργία, αλλά η ουσία είναι η κοινωνία του σώματος και του αίματος του Χριστού. Εκείνοι που κοινωνούν και είναι εντός της Εκκλησίας αναμένεται να πιεστούν ιδιαίτερα για το χάραγμα, όμως η διατήρηση της πίστης και της εμπιστοσύνης στον Θεό θα οδηγήσει στην ευλογία Του. Αντιθέτως, η έλλειψη κοινωνίας με τον Χριστό οδηγεί σε αδυναμία θέασης της «ουρανίας βασιλείας».
Ο Γέροντας καταλήγει πως «ο δαίμονας κυριαρχεί» σε έναν κόσμο που επιδιώκει την ειρήνη μέσω πολέμου και βίας, ακόμη και τη νύχτα, αντί της ανάπαυσης που έδωσε ο Θεός.