Διάκονος
Ευλόγησον Δέσποτα.
Ιερεύς
Ευλογητός ο Θεός ημών πάντοτε· νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Λαός
Αμήν.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος ελέησον ημάς.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος ελέησον ημάς.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος ελέησον ημάς.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι· και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Αμήν.
Παναγία Τριάς ελέησον ημάς. Κύριε ιλάσθητι ταίς αμαρτίαις ημών. Δέσποτα συγχώρησον τας ανομίας ημίν. Άγιε επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου.
Κύριε, ελέησον· Κύριε, ελέησον· Κύριε, ελέησον.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι· και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Αμήν.
Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου. Ελθέτω η βασιλεία σου. Γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον. Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών. Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.
Ιερεύς
Ότι σου εστίν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Λαός
Αμήν.
Ευλογητός ει, Κύριε, δίδαξόν με τα δικαιώματά σου.
Των Αγίων ο χορός, εύρε πηγήν της ζωής και θύραν Παραδείσου. Εύρω καγώ, την οδόν διά της μετανοίας, το απολωλός πρόβατον εγώ ειμί. Ανακάλεσαί με, Σωτήρ, και σώσον με.
Ευλογητός ει, Κύριε, δίδαξόν με τα δικαιώματά σου.
Ο πάλαι μεν, εκ μη όντων πλάσας με, και εικόνι σου θεία τιμήσας, παραβάσει εντολής δε πάλιν με επιστρέψας εις γην εξ ης ελήφθην, εις το καθ ομοίωσιν επανάγαγε, το αρχαίον κάλλος αναμορφώσασθαι.
Ευλογητός ει, Κύριε, δίδαξόν με τα δικαιώματά σου.
Εικών ειμί, της αρρήτου δόξης σου, ει και στίγματα φέρω πταισμάτων. Οικτείρησον το σον πλάσμα, Δέσποτα, και καθάρισον ση ευσπλαχνία, και την ποθεινήν πατρίδα παράσχου μοί. Παραδείσου πάλιν ποιών πολίτην με.
Ευλογητός ει, Κύριε, δίδαξόν με τα δικαιώματά σου.
Ανάπαυσον, ο Θεός τον δούλον (την δούλην / τους δούλους) σου, και κατάταξον αυτόν (αυτήν / αυτούς) εν Παραδείσω. Όπου χοροί των Αγίων, Κύριε, και οι δίκαιοι εκλάμψουσιν ως φωστήρες, τον κεκοιμημένον δούλον (την κεκοιμημένην δούλην / τους κεκοιμημένους δούλους) σου ανάπαυσον, παρορών αυτού (αυτής / αυτών) πάντα τα εγκλήματα.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Το τριλαμπές της μίας θεότητος, ευσεβώς υμνήσωμεν βοώντες. Άγιος ει, ο Πατήρ ο άναρχος, ο συνάναρχος Υιός και το θείον Πνεύμα. Φώτισον ημάς πίστει σοι λατρεύοντας, και του αιωνίου πυρός εξάρπασον.
Και νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων.
Αμήν.
Χαίρε σεμνή, η Θεόν σαρκί τεκούσα, εις πάντων σωτηρίαν, δι ης γένος των ανθρώπων εύρατο την σωτηρίαν, διά σου εύροιμεν Παράδεισον, Θεοτόκε, αγνή ευλογημένη.
Αλληλούια, αλληλούια, αλληλούια. Δόξα σοι ο Θεός.
Αλληλούια, αλληλούια, αλληλούια. Δόξα σοι ο Θεός.
Αλληλούια, αλληλούια, αλληλούια. Δόξα σοι ο Θεός.
Μετά των Αγίων ανάπαυσον, Χριστέ, την ψυχήν του δούλου (της δούλης / τας ψυχάς των δούλων) σου, ένθα ουκ έστι πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος.
Μετά πνευμάτων δικαίων τετελειωμένων, την ψυχήν του δούλου (της δούλης / τας ψυχάς των δούλων) σου, Σώτερ, ανάπαυσον, φυλάττων αυτήν (αυτάς), εις την μακαρίαν ζωήν, την παρά σοι, φιλάνθρωπε.
Εις την κατάπαυσίν σου, Κύριε, όπου πάντες οι Άγιοί σου αναπαύονται, ανάπαυσον και την ψυχήν του δούλου (της δούλης / τας ψυχάς των δούλων) σου, ότι μόνος υπάρχεις αθάνατος.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Συ ει ο Θεός ημών, ο καταβάς εις Άδην, και τας οδύνας λύσας των πεπεδημένων· αυτός και την ψυχήν του δούλου (της δούλης / τας ψυχάς των δούλων) σου, Σώτερ, ανάπαυσον.
Και νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων.
Αμήν.
Η μόνη αγνή και άχραντος Παρθένος, η Θεόν αφράστως κυήσασα, πρέσβευε υπέρ του ελεηθήναι και συγχωρηθήναι την ψυχήν του δούλου (της δούλης / τας ψυχάς των δούλων) σου.
Ιερεύς
Ελέησον ημάς ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου, δεόμεθά σου, επάκουσον και ελέησον.
Λαός
Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον.
Ιερεύς
Έτι δεόμεθα υπέρ αιωνίας μνήμης και αναπαύσεως της ψυχής του κεκοιμημένου δούλου (της κεκοιμημένης δούλης / των κεκοιμημένων δούλων) του Θεού, [όνομα/ονόματα], και υπέρ του συγχωρηθήναι αυτώ (αυτή / αυτοίς) παν πλημμέλημα εκούσιόν τε και ακούσιον.
Λαός
Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον.
Ιερεύς
Όπως Κύριος ο Θεός τάξη την ψυχήν αυτού (αυτής / τας ψυχάς αυτών) ένθα οι δίκαιοι αναπαύονται, τα ελέη του Θεού, την βασιλείαν των ουρανών, και άφεσιν των αυτού (αυτής / αυτών) αμαρτιών, παρά Χριστώ τω αθανάτω Βασιλεί και Θεώ ημών αιτησώμεθα.
Λαός
Παράσχου Κύριε.
Ιερεύς
Του Κυρίου δεηθώμεν.
Λαός
Κύριε ελέησον.
Ιερεύς
Ο Θεός των πνευμάτων και πάσης σαρκός, ο τον θάνατον καταπατήσας, τον δε διάβολον καταργήσας, και ζωήν τω κόσμω σου δωρησάμενος· αυτός, Κύριε, ανάπαυσον την ψυχήν του κεκοιμημένου δούλου (της κεκοιμημένης δούλης / τας ψυχάς των κεκοιμημένων δούλων) σου [όνομα/ονόματα], εν τόπω φωτεινώ, εν τόπω χλοερώ, εν τόπω αναψύξεως, ένθα απέδρα οδύνη, λύπη και στεναγμός. Παν αμάρτημα το παρ αυτού (αυτής / αυτών), πραχθέν εν λόγω η έργω η διανοία, ως αγαθός και φιλάνθρωπος Θεός, συγχώρησον ότι ουκ έστιν άνθρωπος, ος ζήσεται και ουχ αμαρτήσει συ γαρ μόνος εκτός αμαρτίας υπάρχεις, η δικαιοσύνη σου δικαιοσύνη εις τον αιώνα, και ο λόγος σου αλήθεια.
Λαός
Του Κυρίου δεηθώμεν.
Κύριε ελέησον.
Ιερεύς
Ότι συ ει η ανάστασις, η ζωή, και η ανάπαυσις του κεκοιμημένου δούλου (της κεκοιμημένης δούλης / των κεκοιμημένων δούλων) σου [όνομα/ονόματα], Χριστέ ο Θεός ημών, και σοι την δόξαν αναπέμπομεν, συν τω ανάρχω σου Πατρί, και τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Λαός
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι. Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Αμήν.
Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον.
Δέσποτα Άγιε ευλόγησον.
Ιερεύς
Ο και νεκρών και ζώντων την εξουσίαν έχων, ως αθάνατος Βασιλεύς, και αναστάς εκ νεκρών Χριστός, ο αληθινός Θεός ημών, ταίς πρεσβείαις της παναχράντου και παναμώμου αγίας αυτού μητρός· των αγίων, ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων· των οσίων και θεοφόρων Πατέρων ημών· των αγίων ενδόξων προπατόρων Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ, του αγίου και δικαίου φίλου αυτού Λαζάρου του τετραημέρου, και πάντων των Αγίων, την ψυχήν του εξ ημών μεταστάντος δούλου (της μεταστάσης δούλης / τας ψυχάς των εξ ημών μεταστάντων δούλων) [όνομα/ονόματα], αυτού εν σκηναίς δικαίων τάξαι, εν κόλποις Αβραάμ αναπαύσαι, και μετά αγίων συναριθμήσαι, ημάς δε ελεήσαι ως αγαθός και φιλάνθρωπος.
Αιωνία σου η μνήμη, αξιομακάριστε και αείμνηστε αδελφέ ημών.
Αιωνία σου η μνήμη, αξιομακάριστε και αείμνηστε αδελφέ ημών.
Αιωνία σου η μνήμη, αξιομακάριστε και αείμνηστε αδελφέ ημών.
(Επί δε γυναικός – Αιωνία σου η μνήμη αξιομακάριστος και αείμνηστος αδελφή ημών. (γ΄) / Επί δε πολλούς – Αιωνία σας η μνήμη, αξιομακάριστοι και αείμνηστοι αδελφοί ημών. (γ΄))
Λαός
Αιωνία η μνήμη, αιωνία η μνήμη, αιωνία αυτού (αυτής / αυτών), η μνήμη.
Ότε κατήλθες προς τον θάνατον, η ζωή η αθάνατος, τότε τον Άδην ενέκρωσας, τη αστραπή της Θεότητος ότε δε και τους τεθνεώτας εκ των καταχθονίων ανέστησας, πάσαι αι Δυνάμεις των επουρανίων εκραύγαζον. Ζωοδότα Χριστέ ο Θεός ημών, δόξα σοι.
Ιερεύς
Δι ευχών των αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, ελέησον και σώσον ημάς.
Λαός
Αμήν.
