Σαν σήμερα, ξημέρωμα 3ης Ιανουαρίου του 1911, αναπαύθηκε ο κυρ Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Μια φωτογραφία του, σκίτσο περισσότερο αγορασμένη από κεντρικό αθηναϊκό φωτογραφείο σαν πρωτοήρθα στην Αθήνα, την έχω πάνω από το γραφείο μου. Σαν εικόνισμα.
Πάντα τέτοιες μέρες ξεφυλλίζω την μυθιστορηματική βιογραφία που έγραψε γι’ αυτόν το Μιχάλης Περάνθης, εξαίρετο κείμενο.
Αυτή την τελευταία του νύχτα ο κυρ’ Αλέξανδρος την πέρασε διαβάζοντας το ψαλτήρι στο φως του καντηλιού και σιγοψέλνοντας.
“Αγαλλιάσεται η ψυχή μου επί τω Κυρίω, ενέδυσε γαρ με ιμάτιον σωτηρίου και χιτώνα ευφροσύνης περιέβαλέ με…”
Είχε σταυρωμένα τα χέρια, ήταν στηλωμένος στις μαξιλάρες κι είχε αφήσει το κεφάλι να γείρει ελαφρώς αριστερά, όπως συνήθιζε. Σε αυτήν την στάση, παγομένον, τον βρήκαν το πρωί οι αδερφές του. Ξημέρωνέ 3η Ιανουαρίου του 1911.
Έξω χιόνιζε.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
