Εκδόσεις 24γράμματα, 2020
Σελ. 231
Κάθε οικογένεια έχει και έναν σταυρό που πρέπει να κουβαλήσει, αν θέλει το σπίτι της να μείνει όρθιο. Αν οι αμαρτίες είναι πολλές, ο σταυρός βαραίνει…
Η Ευτυχία Καλαζή από το Δημοτικό ακόμα έδειχνε ότι είναι διαφορετική. Το κοριτσάκι αυτό μεγάλωνε, δεν έπαιζε με κούκλες, αλλά με μπάλα, δεν του άρεσαν τα φορέματα αλλά τα παντελόνια και οι φαρδιές μπλούζες. Πολλές φορές βοηθούσε τον πατέρα της στο συνεργείο αυτοκινήτων. Ο πατέρας της την έλεγε αγοροκόριτσο.
Ποτέ η Ευτυχία δεν συμφιλιώθηκε με τη θηλυκή της πλευρά. Το παιδί αυτό γεννήθηκε κορίτσι αλλά είχε περισσότερες ανδρικές ορμόνες. Δεν έπαψε στιγμή να νιώθει αγόρι στο σώμα κοριτσιού. Ένιωθε πολύ άσχημα. Ήταν ένα λάθος της φύσης. Έπρεπε να το διορθώσει. Έφυγε από το σπίτι της, γιατί έτσι νόμιζε ότι θα τα βρει με τον εαυτό της. Μετά από χρόνια υποβλήθηκε σε εγχείρηση κι έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Έκανε εγχείρηση αλλαγής φύλου. Την επόμενη μέρα έγινε η αλλαγή. Τώρα είναι ο Αντώνης Καλαζής.
Η κάθε αλλαγή ανοίγει την πόρτα σε κάτι καινούργιο. Πρέπει να τις αγκαλιάζει κανείς τις αλλαγές. Να τους στρώνει κόκκινο χαλί και μυρωδάτα λουλούδια. Να τις καλοπιάνει. Γιατί είναι μερικές από αυτές που μένουν για πάντα. Ο κόσμος πρέπει να αλλάζει. Να αλλάζει την εμφάνισή του, να αλλάζει το μέσα του. Να αλλάζουμε απόψεις, συναισθήματα, να αλλάζουμε το σωστό με το λάθος και το λάθος με το σωστό. Μόνο οι αλλαγές μας εξελίσσουν, μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους, μας πηγαίνουν παραπέρα. Η Ελένη Αλταμούρα μεταμφιέστηκε σε άντρα, για να μπορέσει να σπουδάσει ζωγραφική στην Ιταλία, εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
Μόνο αλλαγές υπάρχουν στη ζωή…
Το κεφάλαιο της ζωής της Ευτυχίας, σαν γυναίκα, είχε κλείσει πλέον από καιρό. Ο Αντώνης είναι πια ευτυχισμένος. Είναι αυτός που πάντα ήθελε να γίνει. Είχε φτιάξει ο Αντώνης κι ένα μικρό σπίτι σε ένα νησί και ένα συνεργείο αυτοκινήτων που πήγαινε καλά. Έπρεπε τώρα ο Αντώνης να οπλιστεί με θάρρος και κουράγιο να πάει να δει τους γονείς του, σαν αγόρι, όχι σαν Ευτυχία. Ακόμα κι αν αργήσουν, οι γονείς, στο τέλος δέχονται τις επιλογές μας. Όποιες κι αν είναι αυτές.
Ήθελε να ξαναδεί τον παιδικό του φίλο, τον Φώτη. Ύστερα γνώρισε την ομορφιά. Που έχει παιδί τη ζήλια. Μετά ήρθε ο έρωτας. Ο έρωτας που είναι γκρεμός. Είσαι στο χείλος του και με ευχαρίστηση πέφτεις. Και πέφτεις. Μη λες ποτέ. Δεν υπάρχει «ποτέ» και «για πάντα». Όσοι είπαν αυτές τις λέξεις στο τέλος τις πρόδωσαν…
Θα το αγαπήσετε αυτό το βιβλίο για την απλότητα της διήγησης της συγγραφέως, την διεισδυτική ματιά, τον βαθύ συναισθηματισμό και οξυδέρκεια, την λιτή γραφή, που το κάνει ρεαλιστικά γοητευτικό. Μια αναγνωστική απόλαυση.
Ένα βιβλίο για τη συμφιλίωση με τον εαυτό μας και το σώμα μας, για το δικαίωμα λόγου, έκφρασης, ελευθερίας και επιλογής, αυτοπροσδιορισμού και ανεξαρτησίας, αρνούμενοι την υποτέλεια και τον εξαναγκαστικό περιορισμό στην οικιακή και κοινωνική σφαίρα.
Ένα μυθιστόρημα για τη γυναικεία και ανδρική ταυτότητα, το οποίο θα μπορούσε να διαβαστεί ως ανάγνωσμα όπου το φύλο λειτουργεί ως μεταφορά για να δοθεί η ευκαιρία στη συγγραφέα να μιλήσει και σε εμάς να σκεφτούμε για μια σειρά ζητήματα όπως, μεταξύ άλλων, το «όμοιο» και το «διαφορετικό», το «αυθεντικό» και το «ψεύτικο», η ψευδαίσθηση της «αυτονομίας» και η διαδρομή που διανύουμε από την απόλυτη εξάρτηση από τον άλλον στην αποδοχή των ελλείψεων και των ορίων μας, που ίσως τελικά είναι και αυτά που δίνουν νόημα στην ελευθερία μας.
Διαβάστε το.
Η Ήρα Βλάχου γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Έχει σπουδάσει κι εργάζεται ως παιδαγωγός. «Η Αλλαγή» είναι το πρώτο της βιβλίο.
Τραχανάς Κώστας
