Εκδόσεις Ωκεανίδα, 2017
Σελ. 304
Στο διπλανό δωμάτιο φαινόταν ένας μουσάτος κύριος σε γονατιστή στάση. Ήταν μισοντυμένος µε µια ολόλευκη ιατρική ρόμπα και από τον λαιμό του λικνιζόταν ένα στηθοσκόπιο. Έμοιαζε βέβαια µε γιατρό αυτός ο κύριος. Ο γιατρός –ας τον αποκαλέσουμε έτσι μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου– αντί για παπούτσια φορούσε ένα ζευγάρι καταπράσινες σαγιονάρες µε ομοιόχρωμες χοντρές κάλτσες. Ταυτόχρονα είχε τη ρόμπα του φόρα παρτίδα ανοιχτή και από μέσα ήταν ολόγυμνος.
Όρθια μπροστά στον γιατρό στεκόταν µια νεαρά ύπαρξη, που επίσης φορούσε λευκή ρόμπα. Έμοιαζε βέβαια µε νοσοκόμα –ας την αποκαλέσουμε κι αυτήν έτσι μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου. Νομίζω ότι κάποιοι από εσάς θα έχετε μαντέψει ήδη τι ακριβώς έκαναν οι δυο τους σ’ αυτή τη στάση, αλλά επειδή απεχθάνομαι τα μασημένα λόγια θα το ξεκαθαρίσω. Ο γιατρός επιδιδόταν σ’ ένα γονατιστό, μεγαλειώδες, παθιάρικο και αρκούντως θορυβώδες–
Ο Παρασκευάς Ακαμάτης γεννήθηκε χωρίς καμία σοβαρή προειδοποίηση. Από μικρό παιδί αναγκάστηκε να εργαστεί σκληρά προκειμένου να µη δουλέψει καθόλου. Το μυθιστόρημά του Σαμπάνια µε Γύρο (Ωκεανίδα 2009) κέρδισε 2 τριεθνή βραβεία (2×3=7 βραβεία) και γυρίστηκε ταινία µε τίτλο «We are all just prisoners here of our own device» από τον γνωστό χολιγουντιανό σκηνοθέτη ΑΤΜ. Το μυθιστόρημά του Ζωνιανά Gold (Ωκεανίδα 2013) εξαντλήθηκε αμέσως και ξανατυπώθηκε αμέσως. Το βιβλίο προκάλεσε πάταγο και κάποιοι λένε πως η οικοµικοκοινωνικοπολιτικοσεξουαλικοκαπνιστική γραμμή τής (κάτω) χώρας άλλαξε εξαιτίας του. Στην προσπάθειά τους να το προμηθευτούν και να το χρησιμοποιήσουν στην ώρα του, αρκετές γυναίκες χώρισαν από τις τσάντες τους, πολλά τρελά μωρά εγκαταλείφτηκαν από τους μπαμπάδες τους και όλες οι γιαγιάδες έκοψαν αλυσίδες αιώνων.
Τραχανάς Κώστας
