Από την Παλαιά Διαθήκη στην Καινή και τον Ιησού Χριστό
Η φράση «παν γόνυ κάμψει και πάσα γλώσσα εξομολογήσεται τω Θεώ» έχει τις ρίζες της στην Παλαιά Διαθήκη και συγκεκριμένα στο βιβλίο του προφήτη Ησαΐα.
Ο Θεός, ο Κύριος, ομνύει στον εαυτό Του ότι σε Εκείνον θα κάμψει κάθε γόνυ και σε Εκείνον θα εξομολογηθεί πάσα γλώσσα, δηλαδή κάθε γλώσσα θα Τον δοξάσει.
Στην Καινή Διαθήκη, ο Απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή (ιδ΄ 11) αναφέρεται σε αυτό το προφητικό λόγο και τον συνδέει άμεσα με την κρίση που θα τελέσει ο Ιησούς Χριστός. Ο Απόστολος εξηγεί ότι αυτό που προφητεύθηκε για τον Θεό στην Παλαιά Διαθήκη θα εκπληρωθεί στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, τονίζοντας έτσι την θεϊκή φύση του Ιησού. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η Γραφή εφαρμόζει ένα εδάφιο που αρχικά αναφέρεται στον Γιαχβέ της Παλαιάς Διαθήκης στον Ιησού Χριστό, αποδεικνύοντας ότι για τους Χριστιανούς, ο Ιησούς Χριστός είναι και Αυτός Γιαχβέ.
Η Φράση στην Προς Φιλιππησίους Επιστολή και η Υπέρυψωση του Χριστού
Μια παραλλαγή της φράσης, η οποία εμβαθύνει στην κατανόησή της, βρίσκεται στην προς Φιλιππησίους επιστολή (β΄ 10-11), όπου ο Απόστολος Παύλος μας λέει: «ίνα εν τω ονόματι Ιησού παν γόνυ κάμψη επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων και πάσα γλώσσα εξομολογήσεται ότι Κύριος Ιησούς Χριστός εις δόξαν Θεού Πατρός». Αυτό το εδάφιο έρχεται αμέσως μετά την περιγραφή της κένωσης του Ιησού Χριστού, όπου, αν και υπήρχε σε μορφή Θεού, ταπείνωσε τον εαυτό Του παίρνοντας μορφή δούλου και έγινε υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε Σταυρού. Ως αποτέλεσμα αυτής της ταπείνωσης και υπακοής, ο Θεός Τον υπερύψωσε (Τον ανέστησε) και του χάρισε το όνομα που είναι πάνω από κάθε όνομα, το όνομα Κύριος Ιησούς Χριστός.
Διο και ο Θεός υπερύψωσε και εχαρίσατο αυτώ όνομα το υπέρ παν όνομα, ίνα εν τω ονόματι Ιησού παν γόνυ κάμψη επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων και πάσα γλώσσα εξομολογήσεται, ότι Κύριος Ιησούς Χριστός εις δόξαν Θεού Πατρός
Επειδή ο Υιός Λόγος εκένωσε και ταπείνωσε τον εαυτό Του, ο Θεός Πατέρας τον ανύψωσε και του χάρισε το όνομα «το υπέρ παν όνομα». Έτσι, στο όνομα του Ιησού, κάθε γόνατο θα κλίνει, είτε πρόκειται για ουράνια, επίγεια ή καταχθόνια όντα, και κάθε γλώσσα θα ομολογήσει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος προς δόξαν του Θεού Πατρός.
Εις Άγιος, Εις Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν
Αυτή η παγκόσμια αναγνώριση της κυριότητας του Χριστού είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την κενωτική Του κίνηση και τον θάνατό Του στον Σταυρό, ο οποίος αποτελεί τον θρόνο της βασιλείας Του.
Ομολογία ότι ο Ιησούς είναι Κύριος και Θεός μας
Η εξομολόγηση, η ομολογία δηλαδή ότι ο Ιησούς Χριστός είναι «Κύριος» έχει βαθύτερη σημασία πέρα από τον απλό τίτλο εξουσίας.
«Κύριος» σημαίνει Αυτός που μας αγαπά και επιθυμεί να ενωθεί μαζί μας σε μια σχέση βαθιάς αλληλεπίδρασης. Είναι το Πρόσωπο στο οποίο απευθύνουμε τις προσευχές μας και στο οποίο εμπιστευόμαστε το πνεύμα, την ψυχή και το σώμα μας, καθώς και τις ανάγκες μας, αναμένοντας την καθοδήγηση και την ευλογία Του. Μέσα από την ομολογία της κυριότητας του Χριστού, οι πιστοί βιώνουν την κοινωνία με τον Θεό Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, καθώς ο Πατέρας του Υιού είναι και δικός τους Πατέρας. Η σχέση με τον Χριστό δεν περιορίζεται στην αντιμετώπιση του φόβου και των αναγκών, ούτε ολοκληρώνεται με τη σωτηρία, αλλά αποτελεί την αρχή για τη γνωριμία με τον Πατέρα και την είσοδο σε μια αιώνια σχέση αγάπης.
Λατρεία, Δοξολογία και η Κοινή Δόξα Πατρός και Υιού
Η φράση «πάσα γλώσσα εξομολογήσεται» ερμηνεύεται ως πράξη δοξολογίας προς τον Κύριο Ιησού Χριστό. Αυτή η δοξολογία αναγνωρίζει την παρουσία Του στη δόξα του Θεού Πατέρα.
Η λατρεία που προσφέρεται στον Θεό Πατέρα απευθύνεται εξίσου και στον Υιό, καθώς είναι της ίδιας φύσεως και ουσίας. Η δόξα του Πατρός ανήκει και στον Υιό, και η τιμή και η προσκύνηση που οφείλουν τα κτίσματα στον Δημιουργό, οφείλονται και στον Ιησού Χριστό. Η Καινή Διαθήκη αποκαλύπτει ότι η δόξα του Πατρός φανερώθηκε στο πρόσωπο του Υιού, και ο ίδιος ο Υιός θα έρθει με τη δόξα του Πατέρα.
Μέλλει γαρ ο Υιός του ανθρώπου, έρχεσθαι εν τη δόξα του Πατρός Αυτού, μετά των αγγέλων Αυτού (Κατά Ματθαίον 16:27)
Αυτό υπογραμμίζει την κοινή εξουσία και δόξα του Πατρός και του Υιού.
Η Προφητική Επιβεβαίωση της Κυριότητας του Χριστού
Η εφαρμογή της προφητείας του Ησαΐα στον Ιησού Χριστό από τον Απόστολο Παύλο αποτελεί ισχυρή επιβεβαίωση της κυριότητάς Του. Ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης, ο Γιαχβέ, είναι Αυτός στον οποίο κάθε γόνατο θα κλίνει και κάθε γλώσσα θα εξομολογηθεί, και η Καινή Διαθήκη αναγνωρίζει τον Ιησού Χριστό ως τον Κύριο αυτόν. Η λέξη «Κύριος» εμπεριέχει τα πάντα, δηλώνοντας τον Τριαδικό Θεό, τον απόλυτο Κυρίαρχο, τον Γιαχβέ.
Η Εσχατολογική Πληρότητα της Εξομολόγησης κατά την Ημέρα της Κρίσεως
Η προφητεία για το καθολικό γονυκλισία και την εξομολόγηση συνδέεται επίσης με την Δευτέρα Παρουσία του Ιησού Χριστού και την τελική κρίση. Όλοι οι άνθρωποι θα παρασταθούν ενώπιον του δικαστικού βήματος του Χριστού, όπου θα κριθούν. Εκείνη την ημέρα, κάθε γόνατο θα κάμψει και κάθε γλώσσα θα εξομολογηθεί ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος.
Η Σωτηρία Εντός του Ονόματος του Ιησού Χριστού
Η εξομολόγηση της κυριότητας του Ιησού Χριστού είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη σωτηρία. Η σωτηρία υπάρχει εντός του Ιησού Χριστού ( δες και Νοερά Προσευχή / Προσευχή του Ιησού ) . Δεν υπάρχει άλλο όνομα κάτω από τον ουρανό που να έχει δοθεί στους ανθρώπους, δια του οποίου πρέπει να σωθούμε. Ο Ιησούς Χριστός είναι η απόλυτη αιτία της σωτηρίας μας, και γι’ αυτό η λατρεία και η προσκύνησή μας απευθύνονται σε Αυτόν.
Η Καθολικότητα της Εξομολόγησης
Η φράση «παν γόνυ κάμψει» υποδηλώνει την καθολικότητα αυτής της πράξης, η οποία δεν περιορίζεται μόνο στους ανθρώπους που ζουν στη γη, αλλά επεκτείνεται σε όλα τα όντα στους ουρανούς, στη γη και κάτω από τη γη. Ακόμη και οι άγγελοι και οι δαίμονες θα υποταχθούν στο όνομα του Ιησού Χριστού και θα αναγνωρίσουν την κυριαρχία Του. Η Αποκάλυψη περιγράφει μια σκηνή όπου κάθε κτίσμα στον ουρανό, στη γη και κάτω από τη γη αποδίδει ευλογία, τιμή, δόξα και κράτος σε Αυτόν που κάθεται στον θρόνο και στο Αρνίο.
Συνολικά, η φράση «παν γόνυ κάμψει και πάσα γλώσσα εξομολογήσεται τω Θεώ» αποτελεί ένα θεμελιώδες δόγμα της χριστιανικής πίστης, υπογραμμίζοντας την απόλυτη κυριαρχία, τη θεϊκή φύση και τον σωτηριολογικό ρόλο του Ιησού Χριστού, στον οποίο όλη η δημιουργία θα αποδώσει τιμή και δοξολογία.