Ομιλητής ο κ Ιωάννης Κοτζάμπασης
Βιώματα και εμπειρίες από Αγίους και Γέροντες της εποχής μας
Πηγή Βίντεο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗ
Υπάρχει ένα ρητό που λέει «ο γνούς και μη ποιήσας δαρήσεται πολλάς».
Εγώ θα είμαι από αυτούς που θα φάω πολύ ξύλο από τον Χριστό, γιατί φρόντισε ο Χριστός να βρεθούν στη ζωή μου, στον τρόπο μου, Άγιοι άνθρωποι.
Και δυστυχώς δεν πήρα τίποτα από αυτούς τους ανθρώπους, αν και έζησα με αυτούς, έκανα κουβέντες, δεν ξέρω, να παρακαλέσουμε τον Θεό να μας ελύσει όλο γιατί δεν κάνουμε αυτά που πρέπει να κάνουμε όπως πρέπει.
Όταν ήμουν στην παιδική ηλικία, είχα έτσι τις αναζητήσεις τις δικές μου και έψαχνα να βρω την αλήθεια.
Επειδή είχα γεννηθεί σε μια οικογένεια ορθόδοξη, είχα κάποια ερωτηματικά αν όντως η ορθοδοξία είναι αυτή που είναι η αλήθεια. εθνική θρησκεία ή είναι κάτι άλλο, γιατί υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που πιστεύουν στο Ισλάμ, πιστεύουν στον Ιουδαϊσμό, στον Βουδισμό.
Και ξεκίνησα αυτή την αναζήτηση από το Άγιο Όρος.
Ο άγιος Παΐσιος
Ένας φίλος μου είχε ακούσει για τον Άγιο Παΐσιο.
Ήταν ο πρώτος Άγιος που γνώρισα στη ζωή μου.
Βέβαια, επειδή αναφέρθηκα την άλλη φορά, θα μπούμε σε λεπτομέρειες, απλά το αναφέρω έτσι για την ιστορία.
Είχα πάει ταξίδι στο Άγιο Όρος το 1976, το Φεβρουάριο τέτοιος καιρός ήτανε και ο πρώτος άνθρωπος που γνώρισα όταν πάτησα το πόδι μου στο χώμα του Αγίου Όρους ήταν ο Άγιος Παΐσιος.
Ο άγιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης
Μετά από μερικές μέρες και συναντήθηκα με τον Άγιο Εφραίμ τον Κατουνακιώτη.
Ξεκινήσαμε από τη Λάβρα, ήταν τέτοια περίοδος, ήταν το τριήμερο της Μεγάλης Σαρακοστής και φύγαμε από τη Λάβρα με χιόνια και φτάσαμε στα Κατουνάκια το μεσημεράκι περίπου ήταν δόκιμος εκεί πέρα, τώρα είναι γέροντας του Κελιού από τα Γιαννιτσά ο Παναγιώτης και του ζητήσαμε να μας τη χάρη να πάρουμε την ευχή του γέροντα Εφραίμ.
Μας λέει ο γέροντος Εφραίμ, τώρα το τριήμερο κλείνεται και δεν βλέπει κανέναν.
Του λέμε μόνο την ευχή του θα πάρουμε δεν θα τον απασχολήσουν πολύ.
Λέει επειδή έρχεται με χιόνια και με άσχημο καιρό θα χτυπήσω αν και δεν πιστεύω λέει να σας δεχτεί.
Όντως βγήκε από το κελί και τον είδα και έκανε το σταυρό του.
Και μας λέει πρώτη φορά ο γέροντας θα δεχθεί κόσμο τώρα το τριήμερο.
Με το που μπήκα μέσα, ήμουν μαζί με ένα φίλο μου, μου λέει καλώς το Γιάννη. Λοιπόν, για να με λειχνίσει, τον έβλεπα πρώτη φορά αυτόν τον άνθρωπο και έπαθα ένα σοκ.
Βέβαια, όταν γνωρίζουμε έναν Άγιο, εκείνη την ώρα, λίγο έτσι, ο Θεός το επιτρέπει, δεν ξέρω τι γίνεται, δεν καταλαβαίνουμε τι γίνεται.
Μου λέει, τι κάνουν οι φίλοι μας ο πατήρ Αμφιλόχιος και ο πατήρ Γεράσιμος, είχα κάποιους φίλους εγώ στην Αφρική και ήθελα να πάω τότε, έτσι, στην Ιεραποστολή στο Κονγκό και μου λέει, τι κάνουν οι φίλοι μας ο πατήρ Γεράσιμος και ο πατήρ Αμφιλόχιος.
Λέω καλά είναι γέροντα.
Λέει να είναι καλά οι άνθρωποι που μου στείλανε κάποια πράγματα, τρόφιμα για να έρθω εδώ πέρα στην ερημιά.
Μου λέει τι σκέφτεσαι μου λέει για το μέλλον σου.
Εγώ τότε είχα σκοπό να ταξιδέψω στο εξωτερικό και πριν προλάβω να σκεφτώ, μου λέει θα ταξιδέψεις στο εξωτερικό. και κέρασε ένα ξερό σύκο και ένα ποτήρι νερό.
Νομίζω ότι ήταν το πιο γλυκό κέρασμα, αν και ταπεινό.
Λέει, δεν θα σε καθυστερήσω πολύ, να πάτε της ευχής της Παναγίας.
Δεν μπορείτε να φανταστείτε τη χαρά μου, μόνο με αυτό το μικρό διάλογο που έγινε με τον Γέροντα Εφραίμ, πρώτη φορά όπως σας είπα, από τα Κατουνάκια μέχρι τη Μονή του Αγίου Παύλου που έφτασα, δεν περπατούσα, πετούσα.
Ο άγιος Εφραίμ της Αριζόνας
Και θυμάμαι από τα χιόνια, είχαν γεμίσει τα πόδια, είχαν κάτι μποτάκια έτσι, κρεπ, και είχαν γεμίσει με χιόνια μέσα, και ήταν μούσκεμα και οι κάλτσες αυτά.
Και μέχρι να φτάσουμε στην αυτή είχαν στεγνώσει και οι κάλτσες και τα παπούτσια όλα. Έναν άλλο Άγιο Γέροντα που γνώρισα ήταν ο Γέροντος ο Εφραίμ της Αριζόνα.
Ήταν τότε ηγούμενος στη Μονή Φιλοθέου.
Πήγαμε το βράδυ και μείναμε και έριξε τόσο χιόνι, το ένα μέτρο δεν είναι υπερβολή και αποκλειστήκαμε εκεί πέρα τέσσερις μέρες και μας περιποιήθηκε ένα πατέρα Οι πατέρες παίρνανε έτσι ευλογίες από τον γέροντα που τον έφερε και ο φίλος μου λέει, τους πατέρες λέει, ο φίλος μου είναι ψάλτης και με βάζανε και μένα και εψαλλα και ο γέροντας μου έδωσε μετά ένα βιβλίο, Πανχίστου Άθου λέγεται, Μαθήματα Βυζαντινής Μουσικής και θυμάμαι χαρακτηριστικά αυτό το βιβλίο είχε τυπωθεί στην Θεσσαλονίκη του 1936 και είχε αρθμός τηλεφώνου 2. Είναι μεγάλη ευλογία.
Ένας άλλος Άγιος, για μένα είναι Άγιος και έτσι συμβαίνει πάντα.
Ένας άνθρωπος αγιάζει τη συνείδηση του λαού και μετά αυτό το παίρνει η Εκκλησία και το επισφραγίζει μετά από εκατό χρόνια.
Βέβαια το τελευταίο διάστημα έχουμε έτσι μια πιο σύντομη θα έλεγα αναγνώριση Άγιο Κατάταξη κάποιων ανθρώπων. Πάντως, έτσι και λέω, στις συνθήκες των ανθρώπων έχουν αγιάσει κάποιοι άνθρωποι.
Θα σας πω και προσωπικές εμπειρίες που έχω από ανθρώπους που βέβαια ακόμα δεν έχουν, δεν έχει είναι Αγιοκατάταξη, αλλά είναι τόσα πολλά τα θαυμαστά που έχουν κάνει που δεν αφήνουν περιθώρια για αμφιβολίες.
Ο πατήρ Σάββας ο ιατρός
Είχα γνωρίσει το δεξί χέρι του Γέροντα Εφραίμ της Αριζόνα, τον πατέρα Σάββα, τον ιατρό, ίσως κάποιοι να το ξέρετε και εσείς, είχε σαν διακόνημα την Ιεραποστολή.
Αυτός ήταν 165 μέρες πάνω σε ένα αεροπλάνο.
Ταξίδευε σε όλη τη γη, στην Αφρική, στην Ινδία, παντού πήγαινε και έκανε και ιεραποστολικό έργο με φυλλάδια, με κασέτες, είχε γνωρίσει του Παναγόπουλο μια μέρα στο Άγιο Όρος και αναπτύξαν μια σχέση και τον επηρέασε πάρα πολύ ο Παναγόπουλος και είχε βάλει σαν διακόνημα να γράφει κασέτες και να τις μοιράζει και έχει γράψει εκατομμύρια κασέτες και τις μοίρασε.
Θα πω και κάτι έτσι να χαλαρώσουμε λίγα γιατί ο πατήρ Σάββας είχε και χιούμορ. Όταν πρωτοπήγε στο μοναστήρι, στη Μονή Φιλοθέου, είπε το μάγειρα, εγώ είμαι γιατρός και δεν μπορώ να τρώω ό,τι τρώτε εσείς, θα μου κάνετε με ένα κάτι ξεχωριστό, κάτι ιδιαίτερο.
Λέει ο μάγειρας, δεν μπορώ να κάνω, εδώ πέρα η τράπεζα είναι κοινή για όλους.
Δεν με ενδιαφέρει τι κάνετε εσείς, λέει, εγώ είμαι γιατρός, δεν είμαι σαν και εσάς, λέει.
Πήγε στον γέροντα Εφραίμ της Αριζόνας και του λέει, γέροντα, ο νέος ο μοναχός, ο γιατρός, θέλει να του μαγειρεύουν κάτι ιδιαίτερο, δεν θέλει να τρώει απ’ αυτά που τρώμε εμείς.
Λέει, θα τον ρωτήσεις τι φαγητό δεν του αρέσει, θα το κάνεις, θα το κάνεις όμως πολύ, θα το σκεπάσεις με ένα πιάτο, να μην το βλέπει και θα του πεις να φάει αφού φύγουν οι μοναχοί, για να μην τους σκανδαλίσει.
Και του λέει, κοίταξε να δεις, πήρα την ευλογία από τον Ηγούμενο να σου κάνω φαγητό ιδιαίτερο, αλλά δεν θα το φας με τους πατέρες για να μην γίνει σκάνδαλο. Να μην σκανδαλιστούν οι πατέρες.
Ο πατήρ Σάββας έτριβε τα χέρια του, νόμιζε ότι του έκανε κάτι καλό ξέρω εγώ, και αν θυμάμαι πρέπει να ήταν, δεν έτρωγε αρακά και το είχε κάνει έτσι υπόλοιπο αυτό και αφού φύγανε οι πατέρες, του λέει, είπε ο γέροντας να το φας όλο, δεν θα φύγεις τίποτα.
Και χάρη της υπακοής έκανε το φαγητό και μια άλλη φορά πάλι είχαν ζώα στο μοναστήρι στο μοναστήρι και αρρώστησε ένα μουλάρι και του λέει ο ηγούμενος δεν μπορείς λέει να βοηθήσεις το μουλάρι να το κάνεις έτσι καλά.
Λέει λίγο πολύ οι οργανισμοί των ανθρώπων με των ζώων έχουν έτσι πολλά κοινά στοιχεία.
Λέει θα πάω όλο και θα το σηκώσω το μουλάρι.
Όντως το έκανε μια θεραπεία, το μουλάρι σηκώθηκε, τρέχει αυτός με χαρά.
Λέει γέροντα γέροντα το μουλάρι το σήκωσε, το έγινε καλά. Βέβαια, γιατρός για τα αγγάρια του λέει η ΣΥΡΙΖΑ.
Ο πατήρ Σάββας ήταν στα Γιάννενα σε ένα σπίτι και είχε πάει με ένα φιλικό μου ζευγάρι και το σπίτι ήταν διώροφο και τους λέει ετοιμαστείτε θα πάμε κάπου.
Το ζευγάρι αυτό, ενώ είχε πάει πολλές φορές στα Γιάννενα, καμιά φορά δεν πήγαν έτσι μια πόρτα ξέρω εγώ να δουν την πόλη πως είναι. Και αυτοί είναι πάνω και συζητάνε και λένε «τόσες φορές ήρθαμε στα Γιάννενα και μια φορά δεν πήγαμε να δούμε τα αξιοθέατα της πόλης».
Κατεβαίνουν κάτω και τους λέει ο πατήρ Σάββας «Άντε Βασίλη πάρτε την Ελένη και πηγαίνετε κανευόταν, είτε τόσες φορές ήρθατε στα Γιάννενα και μια φορά δεν πήγατε να δείτε τα αξιοθέατα».
Βλέπετε κάποιοι άνθρωποι έχουν έτσι χαρίσματα, αλλά οι Άγιοι δεν κάνουν διαφήμιση.
Τα λένε έτσι σε ανύποπτο χρόνο, για να μην δημιουργήσουν και να μην τους κυριεύσει υπερηφάνεια πιο πολύ.
Ο πατήρ Πανάρετος
Ένας άλλος γέροντας, ο οποίος κοιμήθηκε, ήταν ο πατήρ Πανάρετος στην Μονή Γρηγορίου.
Δεν ξέρω κάποιοι ίσως να τον έχετε γνωρίσει.
Ήταν μια αγία μορφή, αλλά ήταν η ζωή του τόσο ταπεινή και τόσο δηλαδή κρυβότανε, που έπρεπε να κάνεις κάτι κάποιους λογισμούς για να καταλάβεις ότι αυτός ο άνθρωπος έχει χαρίσματα από το Άγιο Πνεύμα.
Είχε πάει ένας φίλος μου στο Μοναστήρι μαζί με έναν άλλον κύριο και του λέει «Γέροντα πάρε αυτό το όνομα να το μνημονεύσετε γιατί έχει πρόβλημα υγείας».
Και ο πατήρ Πανάρετος έκλεισε με το χέρι του τσαλάκωσε το χαρτάκι και του λέει, Αυτός δεν τον κατάλαβε και μετά από λίγο χτυπάει το τηλέφωνο και του λένε «ο δικό μας άνθρωπος έχει φύγει από τη ζωή».
Η γερόντισσα Μεθοδία
Είχα γνωρίσει μια γερόντισσα, έχουν στη Βέρα ένα μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου και γερόντισσα εκεί πέρα, γερόντισσα Μεθοδία, μια αγία μορφή, αλλά όπως είπαμε οι Άγιοι δεν έκαναν διαφήμιση.
Μια φίλη μου είχε πάρα πολλά προβλήματα.
Ήταν τόσο πολλά που δεν άντεχε πλέον το βάρος και μια μέρα στην προσευχή του ήταν 11 το βράδυ και έκανε προσευχή και λέει στον Χριστό «Χριστέ μου απόψε θέλω να με πάρεις, δεν θέλω να ζήσω, δεν αντέχω άλλο βάρος».
Και εκείνη την ώρα χτυπάει το τηλέφωνο, ήταν η γερόντισσα Μεθοδία και της λέει «Άκουσε να δεις, ο Άγγελος είναι πάρα πολύ λυπημένος, που λες την προσευχή σου σταμάτα τώρα αμέσως να προσεύχεσαι και να λες αυτά που θέλεις.
Τώρα 11η το βράδυ η γερόντισσα ήξερε τι προσευχή έκανε αυτή η κυρία και μου λέει Γιάννη από τότε που έγινε αυτό το προστατικό έπαιρνα πάντα συμβουλές από την γερόντισσα Μεθοδία και ό,τι μου έλεγε μου έδινε τις σωστές οδηγίες για όποια προβλήματα είχα. Μια άλλη, είχα γνωρίσει μια, αυτή είναι βέβαια και συγγενής μου, την αδερφή Ευνίκη, η οποία έγινε μοναχή στα ογδόντα της και όλη τη ζωή της όμως την πέρασε σαν να ήταν μοναχή.
Από τα πρώτα μαθήματα που πήγαινε στο φετιγητικό της δώσαν ένα χάρτινο εικονάκι με τις δέκα παρθένες. Και κάθε μέρα μου λέγε, είχα αυτό το εικονάκι και έλεγα, κοίταξε να δεις, να μην είσαι με τις μωρές παρθένες.
Όταν είχα λέει ένα πειρασμό, δεν σταματούσα τις μετάνοιες μέχρι να φύγει ο πειρασμός.
Αν δεν έφευγε, εγώ δεν σταματούσα.
Έκανα μέχρι να φύγει τελείως.
Έπαιρνε 1200 ευρώ σύνταξη και τα έδινε όλα ελεημοσύνη. Αλλά δεν κρατούσε ούτε ένα ευρώ.
Έρχεται μια μέρα μου λέει Γιάννη ένας ζητιάνος και μου λέει σε παρακαλώ δώσ’ μου ένα ευρώ.
Και δεν είχα και ούτε λόγος δεν έχω.
Και λέει τώρα τι λογισμό θα κάνει αυτός ο άνθρωπος.
Δεν έχει ένα ευρώ να με δώσει να με βοηθήσει.
Τις άμα δεν ζητάω κάνα προς το τεράστιο.
Αλλά δεν είχα.
Και στα ογδόντα έγινε μοναχή στην Μονή του Αγίου Αυγουστίνου στη Φλώρινα. και η γερόντισσα, εδώ θα γελάσουμε λιγάκι.
Τη λέω, η γερόντισσα έχω μια γνωστή μου οποία θέλει να γίνει μοναχή αλλά είναι λίγο μεγάλη.
Μου λέει εντάξει και πες της ναρθεί να την κάνουμε.
Να δει αν της αρέσει εδώ πέρα ο χώρος.
Πήγε η αδερφή Ευνίκη, της άρεσε πάρα πολύ, βρήκε πολλή αγάπη στο μοναστήρι και μου λέγε ότι δεν ήταν λέει από τις πρώτες Οι μοναχές που πηγαίναν στην εκκλησία ήταν οι πρώτοι και ήταν ογδόντα χρονών.
Και όταν βρήκαν μια φορά μου λέει, λέει Γιάννη, εσύ λέει μην είπες ότι είναι μεγάλη η κυρία, αλλά δεν μου είπες ότι είναι ογδόντα.
Λέω εγώ δεν ξέρω, δεν είπα.
Είπα ότι είναι μεγάλη, τώρα και ακριβώς δεν είπα.
Ένας πιστός Χριστιανός
Είχα ένα φίλο, ο οποίος κοιμήθηκε, λαϊκός, με τέσσερα παιδιά και δώδεκα εγγόνια, μπορεί να είναι και παραπάνω. Αυτός έκανε ζωή μοναχού.
Κοιμόταν από τις 8 το βράδυ, σηκωνόταν στις 2 το βράδυ, έκανε μετάνοιες, κομποσχοίνια, μεσονυκτικό, όρθρο, κομποσχοίνια, διάβαζε 700 ονόματα κάθε βράδυ και κοιμόταν μετά τις 5 η ώρα, στις 7 σηκωνόταν και πήγαινε στο χωράφι. αλλά η ζωή του ήταν αγία, τόσο που θεωρούσε μεγάλη αμαρτία να χασμουρηθεί την ώρα της προσευχής.
Μου λέγει, Γιάννη, χθες είχα μεγάλο πειρασμό.
Τι πειρασμό του λέω έχεις.
Τρεις φορές χασμουρήθηκα την ώρα της προσευχής.
Το θεωρούσε μεγάλη αμαρτία.
Έφτασε μια επίθεση κατά μέτωπον από τον Σατανά.
Την ώρα που προσευχόταν, μου λέει, εμφανίστηκε, λέει, ο δαίμονας σαν δράκος.
Εγώ, λέει, τρόμαξα και εκείνη την ώρα εμφανίστηκε, λέει, η Αγία Ειρήνη, η μικρή που είναι με τον Άγιο Ραφαήλ.
Ένα μικρό κοριτσάκι, λέει, τον έδωσε μια μπουνιά λέει και τον εξαφάνισε και έναν άλλον έτσι.
Αυτός ήταν και γείτονάς μου, ο οποίος και αυτός ζούσε σαν μοναχός, μπορώ να πω.
Του άρεσε πάρα πολύ να ψάλλει και έψαλε με τη ψυχή του.
Περιμένω σε ένα χωριό στη Φυτειά της Βέροιας και ήταν γείτονάς μου.
Ήταν όμως τόσο λεπτή ψυχή, τόσο όλε ευγενική, Μια μέρα έρχεται, μου λέει, η Γιάννη, μου λέει, θέλω να πάμε στην αστυνομία.
Του λέω, τι έπαθες μπαρμπα-Θωμά.
Μου λέει, καθώς περπατούσες στον δρόμο, βρήκα ένα ζευγάρι κορδόνια και να τα πάμε, λες, στην αστυνομία, μήπως τα χάσε κάποιους και να πάμε να τα δώσουμε.
Λέω, μπαρμπα-Θωμά, λέω, άμα θα πάμε στην αστυνομία, θα μας κοροϊδεύουν.
Τα κορδόνια δύο δραχμές έχουν, δεν είναι κάποιας αξίας.
Του λέω, να τα κρατήσεις.
Όχι, μου λέει, να πάμε.
Η βενζίνη που θα κάψουμε έχει πιο πολλή από την αξία, από τα κορδόνια.
Κράτησέ τα για σένα, του λέω.
Και μετά έτσι μένα με μια αγανάκτηση, μου λέει, πώς βρε ευλογημένε, εγώ θα κρατήσω ξένα πράγματα.
Αυτά εγώ δεν τα αγόρασα.
Τα βρήκα στο δρόμο, δεν μου ανήκουν, δεν είναι δικά μου.
Το σπίτι του ήταν χαμηλό, ταπεινό σπιτάκι και αυτός πήγε έδωσε 100.000 δραχμές δωρεά φτωχός ήτανε, δεν ήταν κανένας πλούσιος και κρυφά, μάλλον όχι κρυφά, κρυφά από τη γυναίκα του.
Τα έδωσε τα λεφτά χωρίς να πει τη γυναίκα του κάτι και αυτός δεν ήθελε ούτε να αποδείξει τίποτα.
Εκεί που το έχει δώσει όμως τα χρήματα, του είπανε εμείς ότι έχουμε υποχρέωση να σου δώσουμε την απόδειξη για να είμαστε εντάξει με το ταμείο μας.
Και πήγαν στο σπίτι και δεν βρήκαν αυτόν, βρήκαν τη γυναίκα του και της έδωσαν τα απόδειξη. και όταν γύρισε αυτός στο σπίτι, έγινε επανάσταση.
Καλά, έχεις λέει, έχουμε τρύπια πατώματα, λέει, σάπια σανίδι και εσύ δίνεις τα λεφτά.
Δεν πειράζει, λέει, είμαστε έτσι και δεν πειράζει.
Όταν ήταν μικρό παιδάκι, μαζί με τον αδελφό του βοσκούσαν τα ζώα στο χωριό πάνω στη Φητειά και χτυπήσανε ένα άλλο τσοπανόπουλο. που βοσκούσε και αυτός, πέρασαν εξήντα χρόνια και δεν μπορούσε αυτό να το χωνέψει, θεωρούσε σαν να ήταν ενοχές.
Και μετά από εξήντα χρόνια πήγε και τον βρήκε και του λέει εσένα σου χρωστάω μια συγγνώμη για τότε που σε χτυπήσαμε με τον αδερφό μου.
Και λέει κιόλας κι εγώ όλοι σε περίμενα.
Ο πατήρ Θεόδωρος
Εγώ είχα την ευλογία να έχω το πνευματικό του πατέρα Θεόδωρο που ήταν εδώ στον προφήτη Ηλία και έχει και νομίζω και από τότε την Κατερίνη είχε πάρα πολλά πνευματικοπαίδια ο πατήρ Θεόδωρος και πριν λίγες μέρες με πήρε τηλέφωνο ο ηγούμενος της Μονή της Γρηγορίου και μου έδωσε ευλογία να συγκεντρώσω θαυμαστά περιστατικά από τη ζωή του. Πριν, όταν ήρθες ακόμη, είχε ένα πνευματικό παιδί, ο οποίος τελευταία στιγμή έγινε μοναχός, μόνος δεν ήταν, και μου λέει, Γιάννη, ο κ. Αλέκος θα φύγει, λέει, σαν πύραυλος.
Δεν θα περάσει ούτε τελώνια, ούτε τίποτα.
Έχει τέτοια άλλη αγνή ψυχή και άδολη.
Μετά που κοιμήθηκε ο πατήρ Θόδωρος, μπορούμε να πούμε είχε ευλογία.
Πιστεύω ότι είναι από αυτά που μας στηρίζουν και μας βοηθάνε για να πορευτούμε.
Γιατί είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια περνάμε λίγο δύσκολα, έχουμε λίγο μιζεριάσει, έχουμε ένα σφίξιμο, τα οικονομικά δεν πάνε καλά, τα θέματα της πατρίδας μας πάνε από το κακό στο χειρότερο. Αλλά δεν πρέπει να αυτόν μας παίρνει από κάτω, γιατί πάνω απ’ όλα αυτά είναι ο Θεός και ο Θεός ξέρει τι κάνει.
Απλά περιμένει τη δικιά μας μετάνοια για να ξαναγίνει η πατρίδα μας έτσι όπως ήταν.
Με πήρε τηλέφωνο ο γέροντας της Μονής Γρηγορίου και μου ζήτησε να συγκεντρώσω θαυμαστά περιστατικά από τον πατέρα Θεόδωρο. και ξεκίνησαν, έρχονται email, μου δίνουν και κάποια έτσι γραπτά και θα σας μεταφέρω μερικά από αυτά που μου έχουν στείλει.
Αυτό αναφέρεται σε μία γνωστή μου.
Ήταν πολύ νωρίς το πρωί και ξεκινήσαμε με τον άντρα μου με το αυτοκίνητο για την προφητεία.
Είχα λέει μια μεγάλη στεναχώρια και έπρεπε να το κουβεντιάσω με τον πατέρα Θεόδωρο. Για όσους έχουν πάει στο μοναστήρι του κορφίτη Λεία, από τη διασταύρωση μέχρι το μοναστήρι είναι περίπου πάνω από ένα χιλιόμετρο η απόσταση.
Συναντήσαμε, λέει, τον πατέρα Θεόδωρο, έκανε περίπατο και κατεβήκαμε το αυτοκίνητο, πήραμε την ευχή του και του είπαμε ότι θα πρέπει να βρεθούμε στο μοναστήρι.
Λέει, πηγαίνετε, έρχομαι και εγώ. με το αυτοκίνητο κατεβήκαμε και πήγαμε στο ναό να προσκυνήσουμε και την ώρα που προσκυνούσαμε είδαμε τον Πατέρα Θεό εδώ να είναι μέσα.
Είχε πάει μια κυρία, είχε έχτισε αντιπαράθεση με τον άντρα της, δεν την άφηνε να έχει σχέση με τον Χριστό και την Εκκλησία και ενώ ήθελε η ίδια να κάνει έτσι πνευματική ζωή, είχε μεγάλο πρόβλημα με τον άντρα της.
Κάποια μέρα μία φίλη της την είπε θα πάμε για εξομολόγηση στον πατέρα Θεόδωρο αν θέλεις μπορείς να έρθεις, ο άντρας της έλειπε στον ταξί.
Πήγανε στον Προφήτη Ηλία και είχε πάρα πολύ κόσμο.
Με αποτέλεσμα η κυρία αυτή είχε έτσι ένα άγχος, στεναχωριότανε, περνούσε η ώρα και ξέρετε το όταν πάει κάποιος για πρώτη φορά για εξομολόγηση.
Ο σατανάς δεν το αφήνει το άτομο αυτό, το βάζει σε λογισμούς, σήκω και φύγε τώρα, έχει κόσμο εδώ πέρα και μην μπαίνεις σε αυτή τη διαδικασία.
Κατέφυγε κάτω στην αυλή, έκανε ένα τσιγάρο η κοπέλα αυτή, η κυρία, ξανανέβηκε, έκανε και δεύτερο και επειδή περνούσε και ο χρόνος, πήγε και τρίτη φορά. Κάποια στιγμή βγαίνει ο πατήρ Θεόδωρος στην πόρτα του εξομολογητήριου και ενώ πήγαινε πρώτη φορά του λέει «βρε Κυριακή, ησύχασε λέει, χάθηκε η σειρά σου, μη στεναχωριέσαι, θα εξομολογηθείς».
Είχε πάρει μια κυρία με τον άντρα της για εξομολόγηση και αυτή είχε δύο αγόρια και το ένα αγόρι το μικρό είχε πάει στην αστυνομία Εκεί ήταν στη Δίας λέγεται, με τις μηχανές που είναι και η μητέρα στενοχωριόταν μήπως θα γίνει κάποιο ατύχημα, μη χτυπήσει, μη μπλέξει καμιά ευλογή με τους κακοποιούς και στενοχωριόταν.
Πήγανε με τον άντρα της για εξομολόγηση και ανοίγει το πορτοφόλι της και της δείχνει τις φωτογραφίες των παιδιών της όμως ήταν λαϊκά ρούχα, δεν ήταν με τις στολές.
Ενώ δεν το είπε του πατρός Θεοδώρου ότι στεναχωριέμαι για τα παιδιά μου, αυτά, λέει ο πατήρ Θεόδωρος, το μικρό σου το γιο, για το μικρό σου το γιο να μην στεναχωριέσαι, που είναι με τις μηχανές, γιατί είναι καλά εκεί και περνάει και είναι ευχαριστημένος. εξομολογητήριο και ρωτάει τον άντρα της.
Λέει, του είπες εσύ είπατε τον πατέρα Θεόδωρο για τα παιδιά.
Όχι.
Λέει, ξέρεις τι μού ‘πε, να μη στεναχωριέμαι για τον μικρό, χωρίς να του πω εγώ κάτι.
Μία κυρία, μου του γράφει εδώ πέρα, είχα πνευματικό τον πατέρα Θεόδωρο από την ηλικία των 15 χρόνων.
Όταν ήμουν 17 παρακαλούσα την Παναγία να μου φέρει στο δρόμο ένα καλό παιδί για να γίνουμε μια χριστιανική οικογένεια.
Τότε γνώρισα τον άντρα μου.
Όταν πήγα για εξομολόγηση του μίλησα για αυτό.
Με ρώτησε πώς το λένε και απάντησα Γιάννη.
Τότε μου είπε επακριβώς.
Αυτός παιδί μου θα σε πάρει.
Ρώτησα τι εννοείται.
Θα σε παντρευτεί παιδί μου.
Αυτό θα παντρευτείς.
Σοκαρίστηκα λίγο για να πω την αλήθεια.
Δεν το πολύ πίστεψα αφού μάλιστα ήμασταν μαζί μόνο ένα μήνα.
Σε λίγους μήνες αρραβωνιαστήκαμε. Σήμερα έχουμε κλείσει 21 χρόνια γάμου και αποκτήσαμε πέντε παιδιά με την ευχή και την ευλογία του καλού μας σημαντικού.
Λέγομαι Δέσποινα, εξομολογούμαι στον πατέρα Θεόδωρο από μικρή.
Μια φορά, όταν τελείωσα αυτά που είχα να πω, με ρώτησε «Τίποτε άλλο παιδί μου» όχι το απάντησα, γιατί είχα ξεχάσει κάποια αμαρτία μου.
Τότε μου είπε «Μήπως έκανες ποτέ αυτό την άλλη αμαρτία» και έτσι με όμορφο τρόπο ο πατήρ Θεόδωρος έκανε την αμαρτία και την εξομολογήθηκε.
Ήμουν σε νεαρή ηλικία όταν πήγα στον πατέρα Θεόδωρο για εξομολόγηση.
Αφού με υποδέχτηκε κάθισα και άρχισα να λέω.
Μου έκανε εντύπωση που όση ώρα μιλούσα δεν με κοιτούσε καθόλου.
Με άφησε να μιλάω και όταν τελείωσα με ρώτησε «έχεις κάτι άλλο παιδί μου» σκέφτηκα και θυμήθηκα κάτι ακόμη.
Πάλι με σκυμμένο το κεφάλι με άκουσε. Μετά με ξαναρώτησε, κάτι άλλο;
Όχι, πάτερ, απάντησα.
Αυτά έχω.
Τότε αργά σήκωσε το κεφάλι του και με κοίταξε μέσα στα μάτια.
Νόμιζα ότι το βλέμμα του έφτασε μέσα στην ψυχή μου.
Με τη μητέρα σου πώς τα πας, ήταν η ερώτηση που μου έκανε.
Εκείνο το διάστημα το παιδί αυτό είχε μαλώσει με τη μητέρα του και είχε ανταλλάξει άσχημες κουβέντες και δεν το θεώρησε αυτός. Ο διάβολος μερικές φορές τα κάνει έτσι να μην θυμόμαστε κάποιες αμαρτίες, αλλά ο πατήρ Θεόδωρος του λέει με τη μάνα σου πώς θα πας, λέει δεν έχουμε και τις καλύτερες σχέσεις, λέει θα πας θα της δεις συγγνώμη και άλλη φορά δεν θα μιλήσεις έτσι στην μητέρα σου.
Κάποιοι τα εξωτικά θα τα δίνουν με όνομα του πολέμου, κάποιοι έχουν μόνο ότι αρχικά για δικούς τους λόγους.
Ονομάζομαι Α, είχα πνευματικό τον πατέρα Θεόδωρο πολλά χρόνια και πήρα από αυτόν πολύ αγάπη και στήριξη σε όποιο πρόβλημα αντιμετώπιζα.
Ένιωθα πολύ τυχερή που τον είχα πνευματικό πατέρα.
Έδινε πολλή βάση στον εκκλησιασμό μου.
Πάντοτε μου έλεγε να εκκλησιάζομαι κάθε Κυριακή και στις Μεγάλες Γιορτές και το τήρησα.
Αυτή η κοπέλα τότε και το διάσημο έκανε εξετάσεις για να περάσει το πανεπιστήμιο και θεώρησε ότι είναι ευκαιρία την ώρα της Θείας Λειτουργίας να μην πάει στην αυτή, να ξεκουραστεί λιγάκι και να διαβάσει.
Και ο πατέρας της είπε, λέει, άλλη φορά δεν θα αφήνεις την εκκλησία για τα μαθήματα, γιατί ο Θεός είναι Αυτός που θα σε βοηθήσει να περάσεις τα μαθήματα, να περάσεις το πανεπιστήμιο.
Μία άλλη περίπτωση είναι, ήμουν μάρτυρας σε ένα δικαστήριο που κατηγορούνταν δύο άτομα που είχαν προφυλακιστεί.
Στεναχωριόμουνα πολύ ιδιαίτερα για τον ένα που πίστευα πως ήταν αθώος.
Πριν τη δίκη πήγα στο πνευματικό μου τον πατέρα Θεόδωρο και πήγα να πάρω την ευχή του και να με συμβουλεύσει για το τι θα πω.
Ήξερα πως η κατάθεσή μου θα επηρέαζε την απόφαση του δικαστηρίου και θα ήθελα αν γινόταν να αθωωθούν και οι δύο.
Ο πατήρ Θεόδωρος είπε πάρα πολλά. Δεν θέλω να σας κουράσω γιατί…
Να δούμε και κάποια άλλα θέματα.
Μία κυρία ξεκίνησε να πηγαίνει για εξομολόγηση και είχε μεγάλη αντίθεση από τον άντρα της.
Δεν την άφηνε.
Της έλεγε και πού ξέρω εγώ τι κάνετε εκεί πέρα μέσα από τον παπά μου.
Και όταν πήγε στον πατέρα Θεόδωρο να εξομολογηθεί, του λέει ξέρετε έχω με τον άντρα μου έχουν κάποια προβλήματα.
Ε ναι τα ξέρω λέει. Εκτός από αυτούς τους ανθρώπους που σας είπα, έχουμε και ανθρώπους που είναι σήμερα σε ζωή.
Ο Θεός δεν μας έχει αφήσει ορφανούς.
Έχουμε ανθρώπους που είναι ανεβασμένοι πάρα πολύ πνευματικά και αυτή είναι η παρηγοριά μας και χάρη να αυτών των ανθρώπων και πορευόμαστε μέχρι τώρα.
Ο πατήρ Στέφανος
Δεν ξέρω αν έχετε γνωρίσει τον πατέρα Στέφανο που είναι στο Διόβνο.
Είναι μια αγία μορφή, ο Άγιος Παΐσιος, όσους είχαν προβλήματα ψυχολογικά τους έστειλε σε αυτόν για να τους βοηθήσει.
Εγώ θα σας πω δικές μου προσωπικές εμπειρίες από σύγχρονους ανθρώπους που ζουν για να πάρουν λίγο το απάνω μας, να μην νομίσουμε ότι είμαστε ορφανοί.
Ήμουνα στα μέρη της Καστοριάς και σε μια κουβέντα που είχα με μια κυρία, είπε κάτι που με πείραξε.
Το λάθος ήταν δικό μου, εγώ έφταιγα, γιατί θυμήθηκε ο εγωισμός μου Οι λογισμοί έγιναν σαν φουρτούνα μες στο μυαλό μου, όπως είναι η θάλασσα φουρτουνιασμένη και έχει φύκια και χαλίκια και θολούρα, έτσι ήταν μες το μυαλό μου.
Ενώ έλεγα την ευχή, αυτό δεν έφευγε από το μυαλό μου.
Και καθώς προχωρούσα στον δρόμο, είδα αριστερά το μοναστήρι της μεταμορφώσεως Σωτήρος.
Λέω, θα πάω στον Πατέρα Στέφανο να με διαβάσει μια ευχή γιατί δεν είμαι καλά.
Ενώ σ’ όλο τον δρόμο έλεγα την ευχή, το βάσανο ήταν επέμενε.
Και αυτό φταίει ο δικός μου εγωισμός, δεν φταίει κανένας άλλος.
Όταν έφτασα στο μοναστήρι, το προαύλιο ήταν γεμάτο από αυτοκίνητα ανθρώπων που είχαν πάει για εξομολόγηση, γιατί ο πατήρ Στέφανος είχε πάρα πολλά παιδιά. Τότε λέω μέσα μου, πότε θα έρθει τώρα η σειρά μου να με διαβάσει ο Πατρίς Στέφανος κάποια ευχή για να φύγει αυτό το βάσανο που έχω.
Προσπαθούσα μέσα στο προαύλιο του Μοναστηριού και έψαχνα να βρω ποιος είναι ο τελευταίος, για να πάρω σειρά, για να με δει ο πατήρ Στέφανος. Ο πατήρ Στέφανος έχει ένα τυπικό, βέβαια τώρα δεν εξομολογεί, λίγο έτσι έχει γεράσει και έχει κάποια θέματα υγείας, έχει λίγο παρετηθεί.
Είχε σαν τυπικό, καθόταν στο εξομολογητήριο, είχε ένα διάδρομο και δίπλα ήταν τον Χονταρίκη και αυτός που τελείωνε πήγαινε και έλεγε ας πέρασε ο επόμενος μου. μπροστά στο εξομολογητήριο να ρωτήσω ποιος είμαι ο τελευταίος.
Βγαίνει ο πατήρ Στέφανος έξω στο προαύλιο, με βλέπει στα μάτια και με κάνει νόημα, μου λέει, έλα έλα μου λες σε θέλω.
Μ’ αγκάλιασε, με φίλησε και αισθάνθηκα να φεύγει από πάνω μου όλο αυτό το βάρος.
Πώς κάνει την πάνω και φέρνει όλη η βρώμα από πάνω μου σκεφτό, έτσι ακριβώς αισθάνθηκα.
Δεν μου είπε τίποτα, μόνο μ’ αγκάλιασε και με φίλησε. και μου λέει είσαι καλά τώρα.
Λέω καλά είμαι γέροντα.
Άντε μου λέει να πας στην ευχή της Παναγίας.
Πριν από χρόνια είχαν ξεκινήσει να κάνουν ένα ναό του Αγίου Στεφάνου στην Αλβανία και ο πατήρ Στέφανος τους έδωσε οδηγίες πως θα γίνει ο ναός και τους είπε όταν θα φτάσετε στο ένα μέτρο εγώ θα έρθω να σε δώσω να σας πω με τα παράθυρα και τα άλλα τα ανοίγματα τι θα γίνει.
Είχαν περάσει δύο χρόνια και ο πατήρ Στέφανος δεν κατάφερε να πάει στην Αλβανία και κάποια στιγμή λέει ένα καλογέρι του, άντε να πάμε να δούμε εκεί πέρα στην Αλβανία τι έγινε με αυτό το Ναό.
Πήγανε και ο Ναός ήταν τελειωμένος και τους λέει, α ωραία λέει το κάναμε το Ναό.
Και ένας υπεύθυνος και πέρα του λέει «Γέροντα, εσύ τι μίλησες όταν ήμασταν στο Αναμέτρο και μας έδωσες οδηγίες να προχωρήσουμε εδώ πέρα το χτίσιμο».
Το καλογέρι ξέρει ότι ο Γέροντας δεν έχει φύγει δύο χρόνια από το αυτό και λέει «έχω πατήσει Στέφανος, ήρθα εγώ εδώ πέρα, πού ήρθα, δεν το θυμάμαι, τι να πει.
Μια άλλη φορά είχα πάει έναν, ο οποίος ήταν σε πολύ άσχημη μοναδική κατάσταση, που είχε βοηθήσει ο Πατρυσσέφανος με τις ευχές του και τις προσευχές του και όταν πήγα στο εξομολογητήριο χωρίς να το δει αυτόν μου λέει «Τι είναι αυτός που με έφερες, επιλέξει χωρίς να το δει».
Είχα πάρει μια φορά σε μια αγρυπνία στο μοναστήρι, θυμάμαι ήταν του Αγίου Λουκά του Ιατρού και μου λέει «Γιάννη θα πας απόψε και θα ψάλλεις στην αγρυπνία Εμένα με ζώσανε λογισμοί και το βράδυ ήξερα ότι είχα και ο πονηρός με έβαλε, με πήρε αγκαζέ και μου λέει, και έλεγα θα πάω λίγο αργότερα, άντε θα πάω στους Αίνους, άντε θα πάω στη λειτουργία.
Τελικά τελείωσε η αγρυπνία και εγώ δεν πήγα να ψάλλω.
Ο πατήρ Στέφανος δεν ήρθε καθόλου στην εκκλησία γιατί όλο το διάστημα αυτό εξομολογούσε. όλο το βράδυ.
Μετά είχε ένα αρχονταρίκι και ένα κέρασμα και πάω να πάρω την ευχή του γερόντου να φύγω και μου λέει, γιατί μου λέει δεν πήγες να ψάλλεις εγώ ώστε.
Ενώ δεν ήμουν στην εκκλησία, ήξερε ότι εγώ δεν είχα…
και μου λέει έχεις κανόνα να έρθεις μια άλλη φορά να ψάλλεις σε μια, έτσι, μια κουρουθία.
Και ακόμα είναι συγκρεμότητα αυτή η υπόσχεση.
Δεν ξέρω, εμείς έχουμε εδώ στην περιοχή μας Μεγάλη ευλογία που έχουμε έτσι ανθρώπους που είναι έτσι πνευματικά ανεβασμένοι.
Απλά λίγο πολύ δεν είναι τόσο γνωστοί γιατί είτε αυτοί δεν το θέλουν, είτε ο Θεός δεν επιτρέπει για να μην πάθουν ζημιά ήδη, δεν ξέρω.
Πάντως είναι αλήθεια ότι αποδεδειγμένα έχουμε ανθρώπους αγίους. Γνώρισε ένα γεροντάκι, είναι μεγάλης ηλικίας αυτός, ήταν σε ένα μοναστήρι του Αγίου Ιλαρίωνα της Αγίας Τριάδος, είναι στη Νεανή Κοζάνης.
Για αυτόν μου είχαν πει την πρώτη λειτουργία που έκανε, ήρθε το, δεν πατούσε στο έδαφος.
Και πήγαμε μια μέρα έτσι, τον επισκέφθηκα και στον δρόμο μας έλεγε η κυρία Πήγε στον γέροντα αυτό ότι ο γέροντας έχει πολλά χαρίσματα και τα λέει έτσι με τόση απλότητα, με τόση… Θα σας πω ένα ακόμα.
Αυτό που μου είπε όταν είχα πάει, είχα λέει έτσι κάποιους συλλογισμούς και εγώ όταν έχω λέει κάποιες απορίες ζητάω λέει απαντήσεις λέει από τους Αγίους.
Και έναν από τους Αγίους που έχω έτσι αυτό είναι ο Άγιος Νικάνορας και όντως λέει ήρθε λέει με τα γένια, με τα ράσα όπως ήταν λέει και συζητούσαμε σαν όπως μιλάω εγώ μαζί σας.
Με τέτοια απλότητα χωρίς αυτό και μας έλεγαν να πολεμάμε τα πάθη μας λέει γιατί τα πάθη είναι θηρία και τι είναι αυτό λέει που μπορείτε να κάνετε εσείς, να κόψετε λέει το πολύ τον ύμνο, το φαγητό, να αυξήσετε την προσευχή, έτσι απλά πραγματάκια που ξεκινάς έτσι μια υποτυπώδη πνευματική ζωή και άμα γλυκαθεί ο άνθρωπος, μετά δύσκολα φεύγει από τον Χριστό, μόνο από ο εγωισμός να πέσει σε πλάνη.
Έλεγε ένας γέροντας ότι, για τον γέροντά του ότι τον επισκέφθηκε η Χάρις του Θεού για κλάσματα δευτερολέπτου. και για μια εβδομάδα δεν ήθελε να φάει, δεν ήθελε να πιει, δεν ήθελε να κοιμηθεί, ζούσε με την γλύκα αυτή της Χάριτος του Θεού.
Είναι αλήθεια ότι ο Θεός θέλει να μας επισκεφθεί, αλλά εμείς δεν θα αφήσουμε άνθρωπο για άνθρωπο να μην του πούμε ότι αυτό που ζήσαμε, το ότι μας επισκέφθηκε ο Θεός και ότι είμαστε κάτι ξεχωριστό ένα πλεονέκτημα σε σχέση με τους άλλους ανθρώπους.
Όλοι φεύγω, το ξέρετε καλύτερα από μένα, ότι το Άγιο Πνεύμα επισκέπτεται τους ταπεινούς.
Ο γέροντας Ιωαννίκιος: η Παναγία θα βοηθήσει την Ελλάδα
Έναν Άγιο, πάλι άνθρωπο που γνώρισα, αυτά που σας λέω είναι επιδίες δικές μου, προσωπικές, δεν είναι μου το είπε άλλος, το έχω ακούσει κάπως έτσι. Ένας άγιος άνθρωπος, ο γέροντας Ιωαννίκιος, ο οποίος είναι σε ένα μοναστήρι του Σοκούλα Καδάμ, μπορεί να το ξέρετε, έχει γράψει και αρκετά βιβλία και είναι και ο γέροντας της μονής του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά.
Είχα πάει στο μοναστήρι μια μέρα και μου λέει Ιωάννη έλα να προσκυνήσεις στο ναό Εγώ τότε είχα ένα λογισμό να το ρωτήσω, τι γνώμη έχει για τον οικουμενισμό.
Και καθώς περπατούσαμε στο μοναστήρι μέσα και έκανα αυτό το λογισμό, γυρνάει το κεφάλι και μου λέει, άκου να σου πω Ιωάννη, όσον αφορά τον Οικουμενισμό, να ξέρεις εγώ δεν συμφωνώ με αυτά που γίνονται και οι κινήσεις του Πατριάρχη και αυτές δεν μου αρέσουν, αλλά θα κάνουμε λίγη υπομονή για να δούμε μέχρι που που θα πάει το πράγμα.
Μια άλλη φορά ήμασταν στο Αρχονταρίκι της Μονής και μου λέει «έλα έξω, Ιωάννη σε θέλω».
Μου λέει «εκείνο το διάστημα ο γέρος είχε περάσει μια πολύ έτσι άσχημη αυτή περιπέτεια με την υγεία του, είχε θέμα με την καρδιά του και περιμέναμε μέρα με την μέρα να μας αφήσει να φύγει στον ουρανό».
Μου λέει «ξέρεις σε λίγο θα φύγω στον ουρανό, αλλά ο Θεός λέει με άφησε ακόμα λίγο για να βοηθήσει όλο τον κόσμο.
Και αυτό που μου είπε στη συνέχεια με έδωσε πάρα πολύ κουράγιο.
Μου λέει στο λέω να το ξέρεις, η Παναγία σκανδαλωδώς θα βοηθήσει την Ελλάδα.
Όχι γιατί τα αξίζουμε εμείς λέει για την κατάσταση που βρισκόμαστε, γιατί έχουμε τα χάλια μας, αλλά γιατί ο τόπος αυτός είναι ποτισμένος με αίμα Αγίων ανθρώπων. Και χάρη των Αγίων, η Παναγία δεν θα αφήσει στην Ελλάδα.
Είναι αλήθεια ότι όλοι οι οικονομολόγοι της γης κοντεύουν να σκίσουν τα πτυχία τους, γιατί σύμφωνα με τα δεδομένα και με τις σπουδές που έχουν κάνει, η Ελλάδα έπρεπε να είχε εξαφανιστεί από τον πλανήτη με αυτά που έχει περάσει.
Το 2008 η Βρετανία γρατζουνίστηκε λίγο με την κρίση και κλονίστηκε η οικονομία της.
Η Ελλάδα έχει πάνω από 10 χρόνια κρίση, βαθιά κρίση, παρόλα αυτά πορεύεται και πιστεύω ο Θεός, η Παναγία και οι Άγιοι την κρατάνε και κάποιοι άλλοι άνθρωποι που προσεύχονται νύχτα μέρα για αυτό το τόπο.
Ένας άγιος ιερέας
Μια μέρα καθόμασταν σε ένα μοναστήρι, αυτό δεν θα σας πω ποιος είναι, αλλά θα καταλάβετε το μέγεθος της αγιότητας του ανθρώπου.
Ήταν ιερέας, έγγαμος, μεγάλης ηλικίας και καθόμασταν σε ένα μοναστήρι και ενώ πίναμε το καφέ μου λέει, υπάρχουν λέει ιερείς που κάνουν λειτουργία και δεν βλέπουν αγγέλους.
Τον κοιτάζω εγώ, λέω τι ήταν τώρα αυτός ο άνθρωπος.
Και αυτός το κατάλαβε αυτό και πήγε να τα μπαλώσει και μου λέει «έτσι έλεγε ένας ιερέας».
Ένας φίλος μου είχε πρόβλημα με τη χολή του και πήγε στον γιατρό, του λέει «όχι αύριο, εχθές έπρεπε να κάνεις την επέμβαση». Πριν όμως δεν είχε χρήματα και δυσκολευόταν και μου λέει Γιάννη θέλω να μου κάνεις μια χάρη.
Λέω ορίστε, θα πάμε λέει σε έναν γιατρό, θα δώσει λέει το δικό σου βιβλιάριο, αλλά θα πάω εγώ λέει για την επέμβαση.
Λέω άμα το δέχεται η κλινική αυτό το πράγμα, εγώ δεν έχω πρόβλημα.
Όντως πήγαμε, λέει ο γιατρός κοίταξε να δεις λέει, ο άνθρωπος λέει μια χολή έχει. Αν πάθεις εσύ κάτι, να ξέρεις μετά εσύ θα την πληρώσεις, δεν θα αναλάβει το ταμείο, γιατί θεωρητικά δεν θα έχεις κάτι.
Του λέει, δεν έχω πρόβλημα.
Ενώ είχε κανονιστεί η επέμβαση, πήγε στον γέροντα αυτό και τον ζήτησε να κάνει προσευχή και να πάει καλά η επέμβαση, γιατί πονούσε πάρα πολύ.
Του λέει, τον σταύρωσε στον χώρο της χολής και του λέει δεν θα κάνεις επέμβαση και όλα θα πάνε μια χαρά.
Έχω περάσει από τότε πέντε χρόνια και μου λέει ο φίλος μου Γιάννη δεν με ξαναπόνεσε η χολή.
Είμαι μια χαρά.
Έχω ένα φίλο επιχειρηματία και είναι και εδώ απ’ τα μέρη τα δικά σας στην Βουλγαρία και με πήρε τηλέφωνο μου λέει Γιάννη έχω ένα φίλο λέει νέος στην ηλικία διαγνώσει και με καρκίνο και δεν ξέρω και λέει να βρούμε κανέναν γέροντα να κάνει προσευχή, λέει γιατί τον έχουν απελπίσει, του έχουν δώσει λίγα χρόνια ζωής και μήπως να τον πάμε κάπου ξέρω γω να κάνουν κάποια προσευχή.
Ε, τον είπαν αυτοί εδώ σε εμάς, πήγαμε να σας δούμε τον γέροντα.
Κάτω που τον είδα του λέει, τον σταύρωσε για αυτόν, του λέει δεν έχεις τίποτα, μια χαρά είσαι, δεν θα κάνεις Όλα θα πάνε μια χαρά.
Ήταν το 19, μου φαίνεται, και τον ρωτάω πριν λίγες μέρες, του λέω, τι γίνεται με τον Νικολάκη, τον φίλο σου;
Μου λέει, για χαρά είναι, δεν έχει τίποτα νόημα, γιατί τον είχανε απελπίσει.
Αυτός μια χαρά είναι τώρα, εργάζεται στη δουλειά μου και είναι, λέω, μια χαρά.
Υπάρχουν πολλοί άγιοι στην Ελλάδα μας
Πρέπει να πω ότι δεν είναι μόνο αυτή, υπάρχουν και άλλοι άγιοι στην εποχή μας, που είναι η παρηγοριά μας, είναι τα στηρίγματά μας, γιατί είναι αλήθεια ότι περνάμε δύσκολα.
Άλλοι άνθρωποι έχουν χάσει τις επιχειρήσεις τους, άλλοι χάσαν τη δουλειά τους, άλλοι χάνουν τα σπίτια τους τώρα με τις αποφάσεις που παίρνουν στην κυβέρνηση και είναι θλιβερό αυτό.
Έχουμε αυτούς τους ανθρώπους, άλλους στον ουρανό και άλλους στη γη, οι οποίοι δεν θα μας αφήσουν.
Απλά θέλουν από εμάς μετάνοια, μια υποτυπώδη θα έλεγα, όσο μπορεί καθένας πνευματική ζωή και όλα θα πάνε μια χαρά.
Απλά από εμάς εξαρτάται το πώς θα πάμε.
Να μην περιμένουμε από τους άλλους να διορθωθούν οι άλλοι.
Θα διορθώσουμε στον εαυτό μας και να γίνουμε εμείς ένα κεράκι μέσα στην κοινωνία, όσο μπορεί να φωτίσει καθένας.
Και αυτά τα κεράκια αν ενωθούν μπορούν να βγάλουν πολλή φως και να φωτίσουν την οικουμένη.
Έχουμε χρέος σαν Έλληνες απέναντι στον Χριστό να μεταλαμπαδεύσουμε την ορθοδοξία σε όλο τον κόσμο.
Και είναι παράκληση η θερμή να μιλάμε παντού όπου βρισκόμαστε για τον Χριστό, για την Παναγία, για την Ορθοδοξία.
Τι πρέπει να κάνουμε
Ο κόσμος είναι ακατήχητος.
Δεν γνωρίζει ο κόσμος πράγματα στοιχειώδη.
Φοβάμαι ότι οι προσήλυτοι θα μας βάλουν τα γυαλιά.
Ξέρω ανθρώπους που είναι στο εξωτερικό και ξέρουν πολύ περισσότερο από εμάς τους ανθρώπους που γεννηθήκαμε Ορθόδοξοι και αγνοούμε βασικά πράγματα.
Υπάρχουν άνθρωποι στον κόσμο που ταξιδεύουν μέρες για να πάνε να λειτουργηθούν και εμείς έχουμε τις εκκλησίες εδώ δίπλα στο σπίτι και λέω αχ, θα πάμε στην δεύτερη καμπάνα, θα πάμε στην τρίτη καμπάνα, θα πάμε στο σχόλασμα να πάρουμε το αντίδωρο.
Αν και αυτό, όπως λέει ο Παναγόπουλος, είναι ο μάρτυρας κατηγορίας στο αντίδωρο.
Γιατί στην εκκλησία πάμε για το δώρο, δεν πάμε για το αντίδωρο.
Δυστυχώς όμως δεν ξέρουμε, Έχουμε ακόμα πιάσει το στόχο, το τι πρέπει να κάνουμε όταν πάμε στην εκκλησία, ποιος είναι ο λόγος που γίνεται αυτή η λειτουργία.
Είναι ένα τραπέζι που μας καλάει ο Χριστός και εμείς πάμε εκεί πέρα, καθόμαστε, μπαίνουμε στο εστιατόριο, μυρίζουμε και φεύγουμε.
Δεν θέλουμε να ζοριστούμε, δεν θέλουμε να αλλάξει η ζωή μας, δεν θέλουμε να βάλουμε ένα μικρό πρόγραμμα.
Λες και λες, ο Χριστός ζητάει πράγματα που δεν μπορούμε να τα σηκώσουμε. να κάνουμε, ξέρω εγώ, να πάμε να εξομολογηθούμε, να διαβάσουμε τη Θεία Μετάληψη που εκεί πέρα μέσα συγκλονίζεις με αυτά που διαβάζεις.
Και σαν να λένε, μας βάζουν, ξέρω εγώ, μια μπριζόλα το γουρούνι και το Χριστό και εμείς λέμε να τα φάμε το γουρούνι, δεν θέλουν τον Χριστό.
Και πόση ωφέλεια έχει ο άνθρωπος όταν κοινωνάει συχνά.
Δεν ξέρω, πρέπει να αλλάξει αυτή η τακτική. Σε αυτές τις συχνές κοινωνίες βέβαια υπάρχουν κάποια ρεύματα, για παράδειγμα στην Ρουμανία έχουν σαν τακτική να κοινωνάνε, τους έχουν δώσει να κοινωνάνε μόνο τρεις φορές στον χρόνο, Χριστούγεννα, Πάσχα και 15 Αυγούστου.
Και αυτό ήταν η αιτία να κάτσουν να γράψουν ένα κείμενο για το τι λέει ο Άγιος Βασίλειος για αυτό το πράγμα.
Σε ένα γράμμα που γράφει σε μια πατρικία της λέει και το κάνουμε τέσσερις φορές τη βδομάδα.
Οι Κολλυβάδες, ο άγιος Νικόδημος, ο Αγιορείτης, ο Άγιος Νοταράς, κάνανε μεγάλη προσπάθεια για να αλλάξει, γιατί και στην Ελλάδα επικρατούσε αυτή η άποψη.
Τουλάχιστον μια φορά τη βδομάδα πρέπει να κοινούμε το λιγότερο, να το βάλουμε έτσι σαν στόχο.
Και δεν μπορείτε να φανταστείτε μυστικά πώς εργάζεται ο Θεός και θα μεταμοχωθεί ο άνθρωπος αυτή τη στιγμή με τη κοινωνία.
Γιατί όταν κοινωνάς, όταν είναι να κοινωνήσεις, άμα λες, άντε μωρέ τώρα ας δώσω τόπο στην οργή να μην μαλώσω με τη γειτόνισσα, να μην πω όλα λόγια, ξέρω, με το παιδί μου, θα πάω αύριο να κοινωνήσω.
Και αφού κοινωνήσεις μετά λες, ε, δεν πειράζει μωρέ, κοινώνησα σήμερα, ξέρω, και όσο συχνά γίνεται αυτό, αρχίζει ο άνθρωπος και σιγά-σιγά καθαρίζει, αρχίζει Δηλαδή δεν γίνεται έτσι να μπαμ και να γίνει μια απότομη αλλαγή.
Δεν θέλω όμως να σας κουράσω, αν και ήθελα να πω και κάποια άλλα πραγματάκια για τον Γιάννη από τους Αγίους που γνώρισα τον Άγιο Παΐσιο, επειδή είχαν μιλήσει μια φορά και είχαν ακούσει πάρα πολλά. και ότι έχει έρθει ο κύριος Γιάννης πριν τον κορονοϊό.
Μας είχε μιλήσει τότε για τον Άγιο Παΐσιο, για τον Άγιο ακούσαμε και το προηγούμενο Σάββατο από έναν πολύ γνωστό και φίλο του κύριου Γιάννη, τον κύριο Θανάση Ρακοβαλή.
Είχαν κοινή πορεία, γνωρίσαν και οι δύο τον Άγιο.
Από το Θιβέτ στο Άγιον Όρος στο γέροντα Παΐσιο
Αν θέλεις κύριε Γιάννη να επεκταθούμε όμως με τον Γιωργάκη, την γνωριμία σου και πώς ωφέλησε.
Ναι, ανάμεσα στους Αγίους που γνώρισα, ο πρώτος που γνώρισα ήταν ο Άγιος Παΐσιος.
Και αυτό ήταν αιτία να με τις ευλογίες του γέροντα μου να γράψω ένα βιβλίο με τίτλο «Από το Θιβέτ στο Άγιον Όρος στο γέροντα Παΐσιο».
Είναι η εμπειρία που είχα με τον Άγιο Παΐσιο και με ένα μικρό παιδάκι, το Γιωργάκη.
Τώρα είναι βέβαια μεγάλος, είναι 72 ετών. είχε συναντηθεί με τον πατέρα Ξεβιοβίτη, μια μεγάλη μορφή της ορθοδοξίας, στη Σουηδία ζούσε τότε ο πατέρας Ξεβιοβίτης, και τον παιδάκι αυτό μεγάλωσε, τον έκλεψε ο παππούς του, έτσι πολύ σύντομα θα πω κάποια πράγματα, τον έκλεψε ο παππούς του από τους γονείς του και τον αφιέρωσε σε ένα βουδιστικό μοναστήρι στο Θιβέτ.
Και σπούδασε στον σατανισμό, έκανε υπερφυσικά πράγματα με τη δύναμη του σατανά. Μαζί με μιλούσε ελληνικά και όλες τις γλώσσες της γης με τη δύναμη του Σατανά.
Μετακινούνταν από ένα τόπο σε ένα άλλο πάλι με τη δύναμη του Σατανά.
Διάβαζε κλειστά βιβλία από γιος και μπροστά μου, εμένα μετακινούσε με το ένα του δάχτυλο, έλυσα κοντά του, δηλαδή έτσι συγκλονιστικά περιστατικά.
Και πρώτα μου μίλησε ο Άγιος Παΐσιος γι’ αυτό το παιδάκι και λόγω του ότι ο Άγιος Παΐσιος για να μπορέσει να βοηθήσει το παιδάκι αυτό να ξεφύγει από την ευστέρια του Σατανά, ο Σατανάς τον χτυπούσε άσχημα, συγγνώμη, τον ενοχλούσε άσχημα και ο Γεωργάκης χτυπούσε.
Και μια μέρα λέει, ξεκίνησε να κάνει την ακολουθία μου, λέει ο Άγιος Παΐσιος, και ο Σατανάς λέει, έκανε τόσο θόρυβο στη στέγη, ήτανε πολλά μαρίνες, σαν να κατρακυλούσαν, λέει, βαρέλια, σαν να είχε πέτρες, καδρόνια, Και έτσι λέει ξημερώσαμε και το πρωί πριν φύγει λέει σατανάς τον Άγιο Παΐσιο και λέει εγώ φεύγω τώρα θα έρθω στις 12 ξανά.
Όντως λέει την άλλη μέρα ξεκίνησα να κάνω την εκπολφοία μου, ακούω λέει χτύπημα στην πόρτα, βγήκα έξω, τότε ήταν στο κελί του Τιμίου Σταυρού.
Βγήκα λέει έξω και τον είδα και του λέω τι θέλεις.
Λέει να αφήσεις λέει τον Γιωργάκη ήσυχο, ο Γεωργάκης είναι δικός μας και δεν θα μας το πάρετε, λέει ο Άγιος Παΐσιος είναι του Θεού και δεν θα τον αφήσουμε στα χέρια τα δικά σας.
Η πρώτη σκέψη και ερώτηση ήταν «Γέροντα μιλάς με τον διάβολο» μου λέει «όπως μιλάω μαζί σου» και λέω «δεν φοβάσαι, τι αφού λέει τον διάβολο θα φοβηθώ; Έχω λέει τον Χριστό την Παναγία, τον Άγγελό μου, τους Αγίους, τον διάβολο θα φοβηθώ;».
Του λέω «Γέροντα πώς είναι ο διάβολος» μου λέει «εύχομαι αυτοί που θα πάνε στην κόλαση να μην βλέπουν τον πρόσωπό του». είναι δηλαδή τόσο άσχημος και απαίσιος και φοβερός και φεύγοντας αφήνει μια βρώμα απαίσια που κόντεψα να λιποθυμήσω».
Έτσι μετά από λίγες μέρες στοιχεία βρέθηκα στη Σιμωνόπετρα, εκεί πέρα γνωρίστηκα με τον Γιωργάκη και τις μέρες που είχα μείνει εκεί πέρα είχαμε γίνει φίλοι, αποκτήσαμε έτσι μια σχέση.
Όσο διάστημα εκεί πέρα ήμουνα μου αποκάλυψε τον τρόπο που ζούσε, που είχε μάθει στο Θιβέτ, τι ικανότητες είχε, μου μίλησε για τη μαγεία, για την καφεμαντεία, για την χαρτομαντεία, για όλη τη δομή του σατανισμού.
Και κάποια στιγμή που έκανε μια κίνηση αυτός, που αυτός την ονόμασε ότι είναι η σφραγίδα του σατανά και λέει θα την έχω μέχρι να πεθάνω, κουνούσε τα χέρια του και εγώ πήγα να το πιάσω, Και ο γιος του μάλλον μου λέει από την αρχή μην κάνεις καμιά προσπάθεια να σταματήσεις, γιατί αυτό δεν το ελέγχουν, δεν είναι δικό μου.
Είναι του Σατανά.
Εγώ δεν τον πίστεψα και όταν πήγα να τον πιάσω, με πέταξε στην άκρη του κελιού δύναμη.
Μου λέει εγώ σε προειδοποίησα, αλλά εσύ δεν μ’ άκουσες.
Ο Θεός με φώτισε και εκείνο το βράδυ και κράτησα σημειώσεις.
Και αυτά μετά, με την ευλογία του γέροντά μου, έγραψα το βιβλίο, το οποίο με τη χάρη του Θεού και τις ευλογίες του Αγίου Παϊσίου έχει φτάσει στις 15 μεταφράσεις, σε 15 γλώσσες.
Και έχουμε πολλές μαρτυρίες από ανθρώπους που το διάβασαν και βαπτίστηκαν και έγιναν ορθόδοξοι.
Έλεγα προηγουμένως πάνω στην αυρά για έναν γκουρού από το Νεπάλ, ο οποίος το διάβασε, βαπτίστηκε ο ίδιος, η οικογένειά του και η κόρη του ήρθε να γίνει μοναχή και στην ορμήλια.
Μία κοπέλα βουδίστρια στη Θεσσαλονίκη το διάβασε και έχει συμβητή Ορθόδοξη, Χριστιανή.
Μία Τουρκάλα το διάβασε, βαπτίστηκε, έγινε Ορθόδοξη, λένε Θημία, μείνει στη Ζημίνη.
Τελευταία μετάφραση ήταν στα Τούρκικα που έγινε και ένας Τούρκος από την Κωνσταντινούπολη το διάβασε, το ψάχνει στο ίντερνετ, το βρήκε, το διάβασε και την άλλη μέρα έκαψε όλα τα μαγικά του τα βιβλία, ήταν μάγος και τώρα κατοικείται για να ευαπτήσει την Αγία Νίκη αυτούς τους αδελφούς.
Είναι πάρα πολλά τα περιστατικά αλήθεια, με τη χάρη του Θεού.
Το παιδάκι αυτό ταλαιπωρήθηκε πάρα πολύ, γιατί απ’ την μια βλέπει ότι όσοι ήταν με τον Σατανά είχε υπερφυσικές δυνάμεις και τον χειροκροτούσαν, τον θαύμασαν οι άλλοι και απ’ την άλλη είχε Έβλεπα την αλήθεια ότι είναι στην Ορθοδοξία.
Τελικά έγινε Ορθόδοξος Ιερέας.
Ήταν για κάποια χρόνια εδώ πέρα στην Ελλάδα, σε κάποια Μητρόπολη, μετά έφυγε στην Αμερική.
Τελευταία επικοινωνία που είχα, εγώ τον είχα χάσει βέβαια είναι αλήθεια, γιατί μια πληροφορία που κάποιος μοναχού μου είπε ότι το σκοτώσανε στον Πειραιά σε ένα μπαρ, μια άλλη πληροφορία από το Άγιο Όρος, η οποία δεν ήταν αληθινή τελικά, που είπε ότι είναι στο Άγιο Ρώσο ένα καιρό και δεν θέλει να δει άνθρωπο.
Τελικά μια Κυριακή βράδυ χτυπάει το τηλέφωνο και ήταν μια κυρία και μου λέει «Κύριε Κοτζάμπαση, θέλω το βιβλίο σας, εγώ το έχω αλλά θέλω να το κάνω δώρο σε μια φίλη μου και έψαξα στα βιβλιοπωλεία και μου είπαν ότι έχει εξαντληθεί».
Λέω «θα φροντίσω να σου το δώσω».
Μου λέει «Ξέρετε ποια είμαι εγώ, είμαι η κόρη του Γεωργίου. Και μετά βρεθήκαμε στη Θεσσαλονίκη, ίσως τώρα είναι στο εξωτερικό στην Αγγλία ζει.
Βρεθήκαμε εκεί πέρα, είπαμε κάποια πράγματα.
Ήρθε και η μητέρα της με άλμπουμ, με φωτογραφίες από διάφορες πανηγύρεις και τελετές που ήταν ο πατήρ Γεώργιος.
Και μετά από λίγες μέρες βρεθήκαμε και με τον ίδιο.
Δόξα τον Θεό. Κανένας δεν σώζεται μέχρι να μπει η πλάκα του τάφου.
Όλοι είμαστε εκτεθειμένοι, όλοι, και εγώ, και εσείς και ο Γιωργάκης.
Βέβαια το ότι άλλαξε, το ότι έγινε ορθόδοξος ιερέας, αυτό τι είναι ότι σώθηκε.
Και οι μοναχοί χάνονται και οι κληρικοί χάνονται και οι λαϊκοί χάνονται.
Θέλει να κάνουμε αγώνα μέχρι την τελευταία ανάσα, μέχρι την τελευταία αναπνοή, να έχουμε ταπεινό φρόνημα και υπακοή στους πνευματικούς μας, να τους έχουμε από κοντά, να εύχονται, να προσεύχονται, για να αξιωθούμε της αιωνίου βασιλείας, να είμαστε μια ζωή κοντά στον Χριστό και στη Παναγία και στους Αγίους.
Καλό Τριώδιο.
Ευχαριστώ πολύ για την υπομονή σας.
Η αναλαμπή της Ορθοδοξίας
Ήθελα να σου κάνω μια ερώτηση από αυτούς αυτούς που έχεις γνωρίσει, αν έχεις συζητήσει ποτέ ή αν σε έχουν πει για την αναλαμπή της ορθοδοξίας και αν αυτή η αναλαμπή είναι μια πλάνη μερικών ορθοδόξων;
Θα απαντήσω γενικά.
Δεν μου έχει πει κανένας γέροντας, αλλά είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια η ορθοδοξία βλέπει λαμπρές μέρες.
Θα σας το πω από δικές μου εμπειρίες.
Με πήρε τηλέφωνο μια κυρία, Χόρμπου Φωτεινή, γιατί έχει σαν διακόνημα να το πω, να εφοδιάζει με βιβλία διάφορες βιβλιοθήκες στον κόσμο.
Και με πήρε τηλέφωνο και μου λέει, κύριε Κοτζάμπαση, θέλω το βιβλίο σε όσες γλώσσες έχει μεταφραστεί.
Τότε ήταν τρεις, τέσσερις, δεν θυμάμαι.
Και μου λέει στα ισπανικά, μου λέει, θα το έχετε.
Λέω, όχι.
Μου λέει, γιατί.
Λέω, δεν ξέρω τι να κάνω και δεν έχω τίποτα να κάνω πλέον, το κάνω σε μια γλώσσα.
Λέει, το ξέρετε, μου λέει, ότι στη Waterloo έχει γίνει ορθόδοξη θεολογική σχολή στο πανεπιστήμιο και δεν έχουν βιβλία να διαβάσουν για την ορθοδοξία.
Το ξέρετε ότι ένας πάστορας, ο οποίος είχε δικό του κανάλι στην τηλεόραση και είχε ένα μεγάλο ποίμνιο, βαπτίστηκε ο ίδιος ορθόδοξος και βαπτίστηκαν 350.000 μόνο μιας.
Αυτά είναι θαύματα.
Έχω ανθρώπους στην Ιεραποστολή, οι οποίοι μου λένε το πόσο θαυμαστά ζουν.
Έχω ένα φίλο ο οποίος ζει στην Ινδονησία.
Πατήρ Χρυσόστομος Manalu λέγεται.
Αυτός έμαθε για την Ορθοδοξία, ήρθε εδώ στην Ελλάδα, έμαθε Ελληνικά, σπούδασε Θεολογία και κατέβηκε κάτω και κάνει ιεραποστολή.
Κάνει πάρα πολύ σπουδαία ιεραποστολή. και είχε φτιάξει μια υποτυπώδη θεολογικής σχολής.
Είχε τέτοια προσέλευση από φοιτητές που δεν χωρούσαν και είπε, βρήκε ένα χώρο για να πάνε να διδάσκονται την αποδοσία, την υφαλογία, αλλά δεν υπήρχαν τα χρήματα και εγώ, ο κ. Γιάννη μου λέει, δεν έχω ανθρώπους όπως εσύ εδώ στην Ελλάδα που έχει τέτοιους λόγους, τέτοιοι άνθρωποι που μπορούν να βοηθήσουν Εγώ αυτό που ξέρω να κάνω είναι να κάνω προσευχή και την Παράκληση της Παναγίας.
Έκανα λέει την Παράκληση της Παναγίας και την άλλη μέρα με πήρε κάποιος κύριος τηλέφωνο και μου λέει υπάρχουν στο λογαριασμό κάποια χρήματα.
Ήταν λέει τα χρήματα ακριβώς όσα χρειαζόμουν για να πάρω την Θεολογική Σχολή.
Ούτε ένα δολάριο παραπάνω, ούτε ένα δολάριο παρακάτω.
Δεν ξέρω ποιος ήταν αυτός, Δεν ξέρω από πού πήρε τηλέφωνο, δεν ξέρω από πού μπήκαν τα χρήματα.
Σημασία έρχεται ότι πήραν τον χώρο και πάνε πάρα πολλοί φοιτητές και μαθαίνουν για την ορθοδοξία.
Η αλήθεια είναι ότι είχα πάει ένα ταξίδι για μια ομιλία στη Ρουμανία και ήρθε ένας μοναχός που πλησίασε και μου λέει «Κύριε Γιάννη, εγώ ταξίδευα όλη τη νύχτα με το τραίνο, έκανα 500 χιλιόμετρα για να σας ακούσω γιατί εδώ στη Ρουμανία ποτέ δεν έχουμε ακούσει για την ιεραποστολή.
Και η Ελλάδα λέει, είναι μισή σε πληθυσμό και σε έκταση από την Ρουμανία και δεν υπάρχει, λέει, σημείο της γης που δεν υπάρχει ιεραποστολικό κλιμάκιο.
Και εμείς είμαστε, λέει, δύο φορές σαν και εσάς και δεν έχουμε πουθενά τίποτα.
Και ήρθα να ακούσω για την ιεραποστολή ποτέ κανείς δεν μας είπε τίποτα. Ο Θεός εργάζεται και έχει ανθρώπους και γίνεται πολύ σπουδαίο έργο.
Δεν μπορείτε να φανταστείτε.
Εγώ πιστεύω ότι δεν είναι πλάνη αυτό που ακούγεται ότι η Ορθοδοξία έχει δει λαμπρές μέρες.
Ήδη βλέπει. Είχε έρθει ένας φίλος μου εδώ πέρα και έκανε κάποια συμβουλή στην Ελλάδα, ο οποίος βαπτίστηκε εδώ στον Άγιο Διονύσιο στον Όλυμπο.
Πατήρ Τιμόθεος, τώρα είσαι.
Επίσκοπος.
Ναι, τώρα είναι επίσκοπος, ναι.
Εγώ τον ξέραμε το 2000.
Κατά καινά πολύ βαριστήματον λόγο για την Ελλάδα.
Ναι.
Για τους Έλληνες.
Και βλέπετε…
Ναι, βλέπετε ότι και εκεί πέρα γίνεται έργο.
Γίνεται έργο σε όλο τον κόσμο.
Αλλά γίνεται… Αθόρυβα θα λέμε.
Ναι, γίνεται αθόρυβα.
Όχι πιστεύω, είμαι σίγουρος ότι η Ελλάδα πρέπει να παίξει αυτό το ρόλο, να διαδώσει την ορθοδοξία σε όλο τον κόσμο.
Έχουμε υποχρέωση. Δεν έχω άγχος.
Δεν έχω άγχος.
Λέω, για να μην γίνει αυτή η δουλειά που είχα προγραμματίσει σήμερα, ο Θεός ξέρει γιατί δεν έγινε.
Μπορεί να μην γίνει και καθόλου, μπορεί να γίνει αύριο, μπορεί μετά από μια βδομάδα.
Ό,τι θέλει ο Θεός.
Οπότε, είμαι έτσι αναπαυμένος. έτσι συνειδητά ορθόδοξη ζωή, δεν πρέπει να έχουν σχέση με ψυχολόγους και ψυχιάτρους.
Τα αφήνουμε όλα στο Θεό και ξενοιάζουμε.
Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι παραιτούμαστε της ζωής, δεν κάνουμε τίποτα και τα περιμένουμε όλα από το Θεό.
Ανθρωπίνως αυτό που είναι να κάνουμε θα το κάνουμε.
Και θα κάνει και ο Θεός αυτά που πρέπει και εμείς αυτά που πρέπει.
Οπότε σίγουρο ο Θεός κάνει αυτά που συμφέρουν στην ψυχή μας.
Μερικοί άνθρωποι βάζουν έτσι στόχους και αυτά δυσκολεύουν τη ζωή τους.
Να πάρουμε ένα οικόπεδο, να πάρουμε ένα εξοχικό, να πάρουμε ένα καλύτερο αυτοκίνητο και όλα αυτά δυσκολεύουν τη ζωή μας.
Γιατί ο γείτονας να έχει τέτοιο τζιπάκι και εμείς να είμαστε με ένα έτσι ταπεινό αυτοκίνητο, γιατί ο γείτονας να έχει εξοχικό στη θάλασσα και εμείς να μην έχουμε.
Όλες αυτές τις συγκρίσεις να σε βάζουν σε λογισμούς και δεν σε αφήνουν σε ησυχία.
Γιατί φροντίζουμε δηλαδή, αυτό είναι δηλαδή παραλογισμός για εμάς τους ανθρώπους, έχουμε το σώμα και την ψυχή.
Για το σώμα που θα ζήσει 30, 40, 60, 80 χρόνια φροντίζουμε να έχει καλό αυτοκίνητο, να έχει ζέστη, να έχει σπίτι, να έχει ό,τι μπορεί να φανταστεί, καλά ρούχα και για την ψυχή που θα ζήσει αιώνια δεν κάνει τίποτα.
Είναι παραλογισμός!
Δηλαδή, για τα φθαρτά που έχουν ημερομηνία λήξης που μας ακολουθούν και τίτλοι και σπουδές και αυτά, μέχρι τον τάφο θα μας ακολουθούν.
Μετά, τέλος, δεν κάνουμε τίποτα για την ψυχή μας.
Ενώ θα πρέπει πρώτα να νοιαζόμαστε για την ψυχή, και μετά για το σώμα.
Ζητώ συγγνώμη αν σας κούρασα.
