Κωστής Παλαμάς .: Ματιά

Πάει και το λίγο φως

Πάει και το λίγο φως, δετός, άνεργος, νύχτα, τρέμω, καίω...

Γιαννιώτικα, σμυρνιώτικα, πολίτικα, μακρόσυρτα τραγούδια ανατολίτικα, λυπητερά...

Αυτό το λόγο θα σας πω δεν έχω άλλον κανένα...

Εδώ στο ελληνικό το χώμα, το στοιχειωμένο και ιερό...

Κι ήταν πλασμένο το κορμί της όχι από σάρκα· από ψυχή! Το νου τραβούσε σα…

Απ' την καλοχάραγη γραμμή πάντα πώς με βγάζει βίαιο ρέμα...

Γύριζε, μη σταθείς ποτέ, ρίξε μας πέτρα μαύρη, ο ψεύτης είδωλο είν' εδώ, το προσκυνά…

Εκατό χρόνια. Ω δόξα, ω φως! Βωμός λατρείας έγινες, τ' αφιερώματα είν' εκεί βασιλικά περίσσια...

Ο κόσμος λάμπει σαν ένα αστέρι. Βουνά και κάμποι, δένδρα, νερά...

Κύριε, γυναίκα αμαρτωλή, πολλά πολλά, θολά, βαριά τα κρίματα μου...

Να ‘μουν του σταύλου έν' άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι, την ώρα π' άνοιγ' ο Χριστός…

"Το αφιερώνω στον μεγάλο μας τεχνίτη, Κωστή Παλαμά", Αργύρης Εφταλιώτης