David Young
Εκδόσεις Κέδρος, Ιανουάριος 2020
Σελ. 362
1976. Ανατολικό Βερολίνο.
Η Υπαστυνόμος Α της Αστυνομίας του Λαού της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας, Κάτιν Μίλερ, μαζί με τον βοηθό της Βέρνερ Τίλσνερ, λαμβάνουν την διαταγή, από τον προϊστάμενό τους, αστυνομικό Διευθυντή Ράινιγκερ, να επανδρώσουν μια νέα υπηρεσία, το Τμήμα Σοβαρών Εγκλημάτων, το οποίο θα ερευνά σοβαρές υποθέσεις δολοφονιών. Επειδή πολλές έρευνες στο παρελθόν έχουν αφαιρεθεί από τα χέρια της Αστυνομίας του Λαού, από τις Ειδικές Επιτροπές της Στάζι, τις MfS και τον επιθεωρητή της Στάζι, Γιέγκερ, θα πρέπει να συνεργαστούν με τη Στάζι και άλλες κρατικές υπηρεσίες.
Οι δύο αστυνομικοί αναλαμβάνουν να εξιχνιάσουν την υπόθεση του πτώματος, ενός νεαρού άνδρα, που βρέθηκε νεκρός σε μια τεχνητή λίμνη στη μέση της βιομηχανικής ζώνης παραγωγής άνθρακα του Λάουζιτς, στην περιφέρεια Κότμπους, κοντά στα Πολωνικά σύνορα. Ενώ του είχαν βάλει βαρίδι για να μην βρεθεί το πτώμα, τελικά το βαρίδι βγήκε και το πτώμα ανέβηκε στην επιφάνεια του νερού. Η παθολόγος Δρ Γκούντρουν Φενστερμάχερ, πεπειραμένη ιατρός της αστυνομίας, υπολόγισε ότι το πτώμα ήταν περίπου δύο εβδομάδες μέσα στο νερό, βρήκε σημάδια στους καρπούς από δεσμά, στην ωμοπλάτη βρήκε ένα τατουάζ και πιστεύει ότι ο θάνατος του θύματος προήλθε από ασφυξία.
Εκείνο που εκπλήσσει την Κάτιν Μίλερ είναι ότι ο ιατροδικαστής βρήκε μια κάλτσα σφηνωμένη στην τραχεία του θύματος, ένας φοβερός τρόπος να πεθάνει κανείς. Αυτό το αγόρι τελικά δολοφονήθηκε και δολοφονήθηκε με ένα ιδιαίτερο σαδιστικό τρόπο.
Ανακαλύπτουν οι δύο αστυνομικοί, ότι το σύμβολο του τατουάζ, ταίριαζε με ένα ποδοσφαιρικό λογότυπο της ομάδας της Αϊζενχούτενστατ, την BSGStahl, ομάδα της πόλης που έπαιζε στην Oberliga. Η Αϊζενχούτενστατ ήταν η Πόλη των Χυτηρίων Σιδήρου. Επίσης βρήκαν ότι ο νεαρός δούλευε στα χυτήρια χάλυβος και ότι έπαιζε ποδόσφαιρο στην ομάδα νέων της BSGStahl και ήταν ένας ταλαντούχος ποδοσφαιριστής. Το «αγόρι της λίμνης» ήταν ο δεκαοχτάχρονος Ντόμινικ Νάντελ.
Η Μίλερ μαθαίνει από τους γονείς του Ντόμινικ ότι ο νεαρός είχε σταματήσει το ποδόσφαιρο, ότι είχε κάποια σχέση με το σκάνδαλο των παράνομων πληρωμών στην ομάδα BSGStahl, γι’ αυτό και είχε υποβιβαστεί δύο κατηγορίες παρακάτω και ότι πήγαινε σε μια λέσχη μοτοσικλετιστών κάθε Σαββατοκύριακο. Μαθαίνουν επίσης από συναδέλφους του θύματος στα χυτήρια ότι πολλοί στην δουλειά και στην ομάδα, δεν τον συμπαθούσαν και ότι ήταν αδελφή, ομοφυλόφιλος. Η παρέα με τις μοτοσικλέτες και άλλοι ομοφυλόφιλοι συναντιόταν σε ένα κλαμπ στα περίχωρα της Φρανκφούρτης. Εκεί μέσα έκαναν χρήση χόρτο μαριχουάνας και κάνναβης και σκληρών ναρκωτικών. Η Στάζι είχε τους λόγους της να αφήνει αυτό το κλαμπ να λειτουργεί…
Στη Μίλερ φάνηκε ότι όλοι έκρυβαν κάτι. Γιατί τόση μυστικότητα; Κανένας δεν παραδεχόταν ότι ήξερε γιατί ο Ντόμινικ Νάντελ είχε πάψει να είναι αγαπητός στην ομάδα, ή γιατί κάποιος θα ήθελε να τον σκοτώσει.
Η Μίλερ και ο Τσίλνερ δεν είχαν μόνο να ψάχνουν στοιχεία για τον Ντόμινικ Νάντελ, αλλά τους προέκυψε και η εξαφάνιση του Μάρκους Σμιτ, γιος του συναδέλφου τους ιατροδικαστή, Γιόνας Σμιτ. Τελικά σύχναζε και αυτός στο ίδιο κλαμπ, που πήγαινε ο Ντόμινικ, ήταν και αυτός ομοφυλόφιλος και έκανε παρέα με τον Γιαν Βίνκλερ, γιο ενός υψηλόβαθμου του Κόμματος και της Στάζι.
Όλα τα στοιχεία άρχισαν να ανατρέπονται όταν η Μίλερ και ο Τσίλνερ μαθαίνουν από την δόκτωρ Γκούντρουν Φενστερμάχερ ότι βρέθηκαν στον οργανισμό του Ντόμινικ Νάντελ ασυνήθιστες χημικές ενώσεις, υπερβολική ποσότητα τεστοστερόνης, και σημάδια από ενέσεις στον σημείο κάτω από τον ώμο. Ο νεαρός πρέπει να ήταν ακινητοποιημένος και με κάποιο τρόπο οι ενέσεις έγιναν με τη βία. Πολλές φορές.
Τώρα με αυτές τις αποκαλύψεις η Αστυνομία του Λαού άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου. Το Γραφείο της Στάζι στη Φρανκφούρτη (ο Ντίντεριχ και ο Μπάουμ) ζητάει, μέσω του αστυνομικού διευθυντή Ράινιγκερ, να σταματήσουν οι έρευνες της Μίλερ και του Τσίλνερ, για το θάνατο του Ντόμινικ Νάντελ.
Η Στάζι δέχεται ότι ο Ντόμινικ Νάντελ πέθανε από υπερβολική δόση ναρκωτικών, ενώ το Τμήμα Σοβαρών Εγκλημάτων είχε ανακαλύψει ότι ο θάνατος ήταν καθαρή δολοφονία.
Γιατί η Στάζι θεωρεί ότι δεν υπήρξε δολοφονία; Θα σταματήσει η Κάτιν Μίλερ τις έρευνες για τον Ντόμινικ Νάντελ; Θα βρεθεί ο Μάρκους Σμιτ; Γιατί υπήρχε τόσο ενδιαφέρον της Στάζι για αυτή την υπόθεση; Τι κρυβόταν από πίσω; Τι συνέβαινε στο κλαμπ με τις αδελφές λίγο έξω από την Φρανκφούρτη; Τι κρυβόταν πίσω από τις ενέσεις τεστοστερόνης; Τι παίζεται πίσω από τις πλάτες της Αστυνομίας του Λαού; Ποιες ανώτερες σκοτεινές δυνάμεις της Λαϊκής Δημοκρατία της Γερμανίας ενεργούσαν και γιατί; Πόσο απαίσια, και σάπια είχε γίνει η χώρα; Υπήρξε ποτέ πιο βρώμικο, πιο σκοτεινό, πιο αηδιαστικό κράτος, που να το κυβερνούν ψεύτες και εγκληματίες;
Scheisse = Σκατά
Ένα συναρπαστικό και καθηλωτικό αστυνομικό θρίλερ, με ασυνήθιστες ανατροπές και μυστήριο.
Οι περισσότεροι ήρωες του βιβλίου ζουν στο σκοτάδι των μυστικών τους και στα σκοτάδια του Υπουργείου της Κρατικής Ασφάλειας, δηλαδή της διαβόητης Στάζι. Ένας συνδυασμός σκοταδιού και ψύχους της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας, στα πέτρινα χρόνια της δεκαετίας του ‘70, με γρίφους, που περιέχει η αστυνομική λογοτεχνία. Όλα βρίσκονται σε μια γκρίζα ζώνη. Υπάρχει σκοτάδι ακόμη και στον πιο λαμπερό ήλιο του μεσονυχτίου. Και μια αχτίδα λάμψης κάπου μέσα στη σκοτεινιά…
Ο David Young κατάγεται από το Χαλ της Αγγλίας. Σπούδασε ανθρωπιστικές επιστήμες στο Πολυτεχνείο του Μπρίστολ. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε τοπικές εφημερίδες, σε πρακτορείο ειδήσεων του Λονδίνου και σε διάφορα άλλα ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά μέσα. Μοιράζει τον χρόνο του ανάμεσα στο σπίτι του στο Λονδίνο και στο συγγραφικό καταφύγιο που απέκτησε πρόσφατα στη Σύρο.
Το πρώτο του μυθιστόρημα, Το παιδί της Στάζι, τιμήθηκε με το Βραβείο Dagger της Βρετανικής Ένωσης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας για το καλύτερο ιστορικό μυθιστόρημα και περιλαμβανόταν για πολλές εβδομάδες στις λίστες με τα ευπώλητα βιβλία στην Αγγλία. Ακολούθησαν Ο λύκος της Στάζι και το Σκοτεινό κράτος, όλα με πρωταγωνίστρια την ντετέκτιβ Κάριν Μίλερ.
Τραχανάς Κώστας
