Έχω φίλες με παιδιά.
Έχω φίλες χωρίς παιδιά.
Έχω φίλες που προσπάθησαν και δεν απέκτησαν παιδιά.
Έχω φίλες που γέννησαν και γύρισαν στο σπίτι χωρίς παιδιά.
Έχω φίλες που έθαψαν παιδιά.
Έχω φίλες που έθαψαν παιδιά.
Έχω φίλες που έθαψαν παιδιά…
Στη γιορτή της Μητέρας, ντρέπομαι μπροστά τούς.
Στη γιορτή της μητέρας τις σκέφτομαι και πονάω.
Τη Μεγάλη Παρασκευή, μικρές Παναγίες κλαίνε στα πόδια του Σταυρωμένου Χριστού κι αυτές όλες, για την απώλεια τους…
Έχω φίλες που έσβησαν μαζί με τα παιδιά τους.
Γεννημένα και αγέννητα.
Αχ τέρας καταραμένο…
Που θα χωρέσεις;
Ποια κόλαση θα σε δεχτεί;
Ούτε εκεί χώρας.
Λιλίκα
Τόσο το κείμενο όσο και η φωτογραφία που το συνοδεύει, είναι της φίλης μας της Λιλίκας και δημοσιεύονται στη Ματιά με την άδειά της.
Το άρθρο εκφράζει και αντανακλά τις προσωπικές θέσεις και απόψεις του συγγραφέα και αποτελεί έργο προσωπικής του έρευνας και εργασίας. Έχει γίνει προσπάθεια να σας παρέχει αντικειμενική πληροφόρηση, αλλά σε θέματα υγείας, διατροφής και όχι μόνο, πάντοτε πρέπει να ζητάμε τη συμβουλή ενός ειδικού.
