…μην τους δείχνεις μόνο τα φαγιά σου… μια μέρα να τους δείξεις και τα ασιδέρωτα σου…
Είναι η ατάκα της μάνας μου κάθε φορά (ΚΑΘΕ ΦΟΡΆ ΌΜΩΣ) που της δίνω να διαβάσει τα τόσο όμορφα σχόλιά σας σε κάθε μου ανάρτηση…
Ναι, τα ασιδέρωτα δεν σώνονται ποτέ… το ένα πλυντήριο πίσω από το άλλο… Ρούχα, ρουχάκια… έχω και έναν γιό (τον μεγάλο, 4ων) που και με την ανάσα του να λερωθεί, πρέπει όλα να τα βγάλουμε και να βάλουμε καθαρά…
Ο πάγκος δεν αδειάζει ποτέ… Η σκόνη, ατελείωτη η άτιμη… Οι τουαλέτες… τώρα που και το μικρό (2,5) προσπαθεί να κόψει την πάνα, χαμός…
Άσε μας ρε μάνα… λέω κάθε φορά κι εγώ…
Όταν ζούσα μόνη, έπινα νερό από μπουκαλάκι πλαστικό για να μην αφήσω ποτήρι στο γυαλισμένο νεροχύτη… Τώρα βλέπω το σημάδι από τη φρουτόκρεμα στο ταβάνι, που δεν μπορώ να καταλάβω πώς έφτασε εκεί…
Μια σούπερ μηλόπιτα, που την τρώνε τα ζημιάρικα μωρά μου και κάνουν “μμμμμμ”… Και ο μεγάλος μου λέει… μαμά είσαι η ομορφούλα μας… Αυτό μου φτάνει…
Καλημέρα σε όλους…
Πιο καλή να είναι η μέρα σε αυτούς που έχουν πολλά ασιδέρωτα σαν κι εμένα…
Λιλίκα
Τόσο το κείμενο όσο και η φωτογραφία που το συνοδεύει είναι της φίλης μας της Λιλίκας και δημοσιεύονται στη Ματιά με την άδειά της.
