Στον απόηχο αυτής της μέρας, της μέρας των γενεθλίων μου, θα ήθελα να μπορούσα να βρω λόγια ευγνωμοσύνης, ώρα και κουράγιο να απαντήσω στον κάθε έναν ξεχωριστά…
Συγκινήθηκα με όλα όσα μου γράψατε, που με σκεφτήκατε, που μπήκατε στον κόπο να μου ευχηθείτε…
Η βιολογική μου γέννηση ήταν στις 14/6/1983.
Η αναγέννηση μου όμως ήταν στις 16/12/16.
Η γυναίκα γεννιέται όταν γεννάει…
Κι εγώ το βίωσα αυτό πολύ δυνατά…
Και τότε γεννήθηκα… μαζί με ο Θανάση μου…
Το κοντέρ μηδένισε…
Η μνήμη διέγραψε τα πάντα…
Κι εκεί ξεκίνησε η πραγματικά ευτυχισμένη ζωή…
Η αλήθεια…
Οφείλω να ομολογήσω όμως πως χωρίς τον λεβέντη τον άντρα μου, δεν θα είχα τίποτα από όλα αυτά…
Κανένας δεν πίστεψε σε εμάς…
Μας σήκωσαν φουρτούνες και κύματα πολλά όμως μαζί τα ξεπεράσαμε όλα…
Κι όμως είμαστε εδώ, ευτυχισμένοι με τον μικρο μας Μίμη που ήρθε μετά από πολύ κόπο και μεγάλη λαχτάρα, να συμπληρώσει το καρέ μας…
Η ζωή μας είναι απλή, χωρίς πολλά πολλά, γεμάτη όμως με γέλια, χαρές, αυτοσαρκασμό και πειράγματα…
Στη ζωή μας έχουμε ανθρώπους που μας αγαπάνε πολύ…
Είστε όλοι εσείς που ξέρω πως οι ευχές σας δεν ήταν του τυπικού της υπενθύμισης του fb, αλλά μου τις δώσατε με αγάπη…
Με αυτή την αγάπη που τόσα χρόνια με άλλαξε σαν άνθρωπο.
Που με έμαθε να προσπαθώ για το καλύτερο…
Το fb σας είπε ψέμματα λοιπόν…
Δεν έκλεισα τα 39…
Είμαι 6,5 και συνεχίζω…
Μεγαλώνω με τα παιδιά μου μαζί.
Ένα δάνειο είναι η ζωή…
Εγώ το πήρα από Το Θεό και το χρωστάω στον άντρα μου, στα παιδάκια μου, και σε εσάς που αγαπώ και που γελάτε μαζί μου…
Προσπαθώ αυτό το δάνειο να το πληρώνω με κάθε τρόπο… με όσο κόπο, με πόνο…
Την καταμέτρηση Άλλος θα την κάνει…
Σας ευχαριστώ για όλα…
Λιλίκα
Τόσο το κείμενο όσο και η φωτογραφία που το συνοδεύει, είναι της φίλης μας της Λιλίκας και δημοσιεύονται στη Ματιά με την άδειά της.