4 χρόνια χωρίς εσένα μανούλα μου… έγραψε η Μαρία το πρωί…
Γυναίκα σύμβολο… Η θεία η Λισσαβώ η φουρνάρισσα…
Μέντορας δικός μου.
Στην πραότητα. Στην υπομονή. Όλη της η ύπαρξη, διδαχή.
Αστραφτερή.
Με το λευκό τλουπάνι πάντα στο κεφάλι όταν φούρνιζε.
Στα χέρια της, πάντα κομμάτια ζυμάρι δάμαζε.
Στο χαρτί αφής τύλιγε τα ζεστά.
Από το περίσεμα του ζυμαριού έφκιανε κλικούδια.
Πάντα με κερνούσε ένα.
Έσπαγε τη μαγιά σε κομμάτια.
Σφράγιζε τα πρόσφορα περίτεχνα.
Πιρούνιαζε τα ψωμιά.
Το χαμόγελο δεν έλειπε από το όμορφο πρόσωπο της.
Πότε δεν έλεγε όχι σε τίποτα.
Πάντα μαλάκωνε τις εντάσεις.
Κι αν έκλεινε για λίγο το μεσημέρι να πάει να ξαποστάσει,αν της χτυπούσες το κουδούνι, κατέβαινε να σου δώσει ψωμί δίχως να σε κακοκαρδίσει…
Τα πόδια της πρισμένα από τη ζέστη και την ορθοστασία.
Αδιαμαρτύρητα όμως ήταν η πιο άψογη στην εξυπηρέτηση πελατών… χωρίς σεμινάρια και εκπαίδευση… μόνο με το χαρακτήρα που γεννήθηκε…
Σίγουρη είμαι, η γενιά μου και οι γενιές πριν τη δική μου, όλοι θα τη θυμούνται με αγάπη περισσή…
…στη θεία Λισσαβώ…
Λιλίκα
Τόσο το κείμενο όσο και η φωτογραφία που το συνοδεύει, είναι της φίλης μας της Λιλίκας και δημοσιεύονται στη Ματιά με την άδειά της.
