Κώλνα κώλντα κι Αηβασιλη μέχρι να φανούν τα Φώτα…
Κώλντα λεν αυτά τα κλικούδια στο χωριό των Βασιλικών που βρίσκεται Ανατολικά της Θεσσαλονίκης…
Όλες οι νοικοκυρές παραμονή της Πρωτοχρονιάς είχαν τα κώλντα έτοιμα… περίμεναν τα παιδιά να πουν τα κάλαντα κρατώντας ξύλινες σούβλες στα χέρια τους… Στις σούβλες αυτές οι νοικοκυρές μπούρλιαζαν τα κώλντα, μια θηλιά λουκάνικο σπιτικό και ξυλοκέρατα…
Δούλεψα για πολλά χρόνια στο φούρνο τον παραδοσιακό των Βασιλικών… κάθε χρόνο τέτοια μέρα ο παππούς ο Τάκης πολύ νωρίς το πρωί ερχόταν να πάρει το ψωμάκι του… Μέσα στην τσεπουλα του είχε ένα αλουμινόχαρτο με κώλντα…
…. έλα Βαγγελίτσα μου, πάρτα, στα στέλνει η θεά η Μαρίκα… εσείς στην Περιστερά δεν τα έχετε αυτά…
Μια ζύμη γλυκιά, νόστιμη που τηγανίζονταν…
Η λέξη κώλντα μάλλον προέρχεται από τη λέξη κάλαντα…
Κάλαντα κάλαντα και Άη Βασίλη μέχρι να έρθουν τα φώτα…
Οι σούβλες ήταν αυτοσχέδιες ξύλινες λογικά από ελαιόδεντρο…
Αυτά για σήμερα…
Μέρα καλή και ευλογημένη…
*Η φωτογραφία είναι τής αγαπημένης μου Γεωργίας Ντουγκοση…
Λιλίκα
Τόσο το κείμενο όσο και η φωτογραφία που το συνοδεύει είναι της φίλης μας της Λιλίκας και δημοσιεύονται στη Ματιά με την άδειά της.
