Πουν το νήμα, πουν το νήμα…
Πις την παλουριά είν το νήμα…
Μαζώχκαν οι καρκαντζαλοί στ’ αλώνι…
Από την παραμονή των Χριστουγέννων που γινόταν η γουρουνοχαρά, το κεφάλι του γουρουνιού έμπαινε στο μπακράτς με αλάτι χοντρό για να συντηρηθεί μέχρι τα Φώτα…
Η παράδοση πρόσταζε να γίνει το πατσί ή πατσιά με τόνο στο α.
Ξέπλυμα καλό, ζεμάτισμα, ξεκοκάλισμα κ βράσιμο με κόκκινο γλυκό πιπέρι…
Μετά τον εκκλησιασμό οι νοικοκυραίοι γυρνούσαν σπίτι, έραναν με τον Αγιασμό το κάρο, τα ζώα, το νοικοκυριό κ κάθονταν στο τραπέζι να φάνε τα πατσιά… σκόρδο, ξύδι και ζυμωτό ψωμί…
Που είναι η κλωστή…
που είναι η κλωστή που κρατάει τη Γη…
πίσω απ’ την Παλιουριά είναι η κλωστή…
Μαζεύτηκαν οι καλικάντζαροι στο αλώνι…
Βγήκε ο παπάς με την αγιαστούρα του για να μας φωτίσει…
Κάτω στον Ιορδάνη τον ποταμό στέκεται η Κυρά μας η Δέσποινα, με τα αγιαστούρια και τα φλουριά…
Και του χρόνου με υγεία!
Λιλίκα
Τόσο το κείμενο όσο και η φωτογραφία που το συνοδεύει είναι της φίλης μας της Λιλίκας και δημοσιεύονται στη Ματιά με την άδειά της.
