Ήταν η μέρα της Λίτσας αυτή, η πιο αγαπημένη…
Μέρες πριν συγύριζε το ξωκλήσι της Ζωοδόχου Πηγής…
Να πλυθούν τα κουρτινάκια, να ασβεστωθεί, να καθαρίσει τις εικόνες, να σιδερωθούν οι νταντέλες, να μπει καινούρια αμμούδα στα μανουάλια…
Και σαν απόσωνε την καθαριότητα, ξεκινούσε την προετοιμασία… έβαφε τα αυγά της τα κόκκινα, τα τυλίγετε όμορφα σε χαρτί και τα έδενε με όμορφες κορδέλες, έφτιαχνε τσουρέκια, έκοβε τυρί, σήκωνε τον Άρτο, στα όμορφα της τάπερ λουκούμια και χαλβά… χίλια δύο καλά!
Στα ποτήρια κρασί ευλογημένο και γέλια και χαρές μετά τη Θεία Λειτουργία…
Μύριζε άνοιξη παντού… όλα πράσινα, όλα χαρούμενα…
…και έφυγε και η Λίτσα μας, έτσι ξαφνικά, πριν λίγα χρόνια…
…και μας έμεινε η ανάμνηση όλων αυτών…
…και μας έμεινε η έλλειψη, το κενό…
…και μια προσδοκία!
Ανάσταση Νεκρών… να κατέβει η Λίτσα πάλι και να φκιάσει όλα τα *αντέτια…
στη μνήμη της Λίτσας.-
*αντέτια=έθιμα
Λιλίκα
Τόσο το κείμενο όσο και η φωτογραφία που το συνοδεύει, είναι της φίλης μας της Λιλίκας και δημοσιεύονται στη Ματιά με την άδειά της.
