Άγιος Σισώης ο Μεγάλος. Βίος.
Ο Άγιος Σισώης αγαπούσε τον Θεό από παιδί και πήρε τον σταυρό του Χριστού στους ώμους του και Τον ακολούθησε.
Με χαρά πορεύτηκε στα μακρά μονοπάτια της άσκησης, ξεπερνώντας τους πολέμους των αόρατων δαιμονικών εχθρών. Και επειδή ήταν ταπεινός μέχρι τέλους, έλαβε τη χάρη από τον Κύριο να αναστήσει νεκρούς.
Έμεινε πάνω από 60 χρόνια στην έρημο και ασκήτεψε στο ίδιο σπήλαιο που είχε ασκητεύσει ο Άγιος Αντώνιος ο Μέγας.
Ο Άγιος Σισώης έζησε σαν άγγελος επί γης.
Το μοναστήρι Αγίου Σισώη, βρίσκεται στην κοιλάδα της Νιτρίας, στην περιοχή Wadi el Natroun της Αιγύπτου. Πρόκειται για ένα από τα αρχαιότερα μοναστήρια της ερήμου της Σκήτης και λειτουργεί από τον 4ο αιώνα μ.Χ.
Ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Ο Άγιος Σισώης επισκέφθηκε κάποια φορά τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Κοιτάζοντας τα οστά του Έλληνα στρατηλάτη, έβαλε τα κλάματα. Τόση δόξα και μεγαλεία γνώρισε ζωντανός ο Αλέξανδρος, αλλά τι έκανε για την ψυχή του; Πόσο πρόσκαιρη και μάταιη είναι η δόξα των ανθρώπων.
Όταν οι μαθητές και συνεχιστές του, αγιογράφησαν τον Άγιο Σισώη μπροστά στα οστά του Μεγάλου Αλεξάνδρου, έγραψαν και τους παρακάτω στίχους.
Ορών σε τάφε, δειλιώ σου την θέαν και καρδιοστάλακτον δάκρυ χέω, χρέος το κοινόφλητον εις νουν λαμβάνων, πώς ουν μέλλω διελθείν πέρας τοιούτον; Αί, αί, θάνατε, τις δύναται φυγείν σε;
Σε βλέπω τάφε, δειλιάζω στη θωριά σου, και χύνω δάκρυα από την καρδιά μου, φέροντας στον νου μου το χρέος που του οφείλουμε όλοι (δηλαδή τον θάνατον). Πώς και εγώ μέλλω να διαβώ τέτοιο τέλος; Θάνατε, ποιος μπορεί να σου ξεφύγει;
Έναν παρόμοιο στίχο έγραψε και ο αγιογράφος πατέρας Γεώργιος, το 1566, στην αγιογραφία του Αγίου Σισώη στα Μετέωρα.
Σισώης ο Μέγας εν Ασκηταίς έμπροσθεν του τάφου του βασιλέως των Ελλήνων Αλεξάνδρου, του πάλαι λάμψαντος εν Δόξει φρύττει και το άστατον του καιρού και της δόξης της προσκαίρου λυπηθείς, ιδού κλαίει.
Αυτή η αγιογραφία μπορεί να δώσει μεγάλο όφελος στην ψυχή μας. Από τη μία πλευρά έχουμε τα οστά του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τον θάνατο ως κοινό τέλος όλων των ανθρώπων, ισχυρών και αδυνάτων, πλουσίων και φτωχών, την κενή και ψεύτικη δόξα του κόσμου τούτου. Από την άλλη πλευρά όμως, στο πρόσωπο του Αγίου Σισώη, βλέπουμε τη θέωση, την ένωση του αγιασμένου ανθρώπου με τον Θεό, την ουράνια δόξα.
Ας ακολουθήσουμε λοιπόν την ανηφορική και στενή οδό του Χριστού και ας αγωνιστούμε για την αιωνιότητα και όχι για τα πρόσκαιρα και τα μάταια.
Η κοίμηση του Αγίου Σισώη του Μεγάλου.
Όταν αρρώστησε ο Άγιος Σισώης, οι γέροντες που καθόντουσαν κοντά του, τον άκουσαν να συνομιλεί με κάποιους. Και του λέγουν: «Τι βλέπεις, αββά;». Και τους απαντά: «Βλέπω κάποιους που ήλθαν σ’ εμένα και τους παρακαλώ να με αφήσουν λίγο να μετανοήσω». Του λέει ένας από τους γέροντες: «Κι αν σ’ αφήσουν, μπορείς τώρα πλέον να κάμεις κάτι για μετάνοια;». Του απαντά: «Αν και δεν μπορώ να κάμω, στενάζω όμως λίγο για την ψυχή μου κι αυτό μου αρκεί».
Έλεγαν για τον αββά Σισώη, ότι όταν έμελλε να τελευτήσει και κάθονταν οι πατέρες γύρω του, έλαμψε το πρόσωπό του σαν τον ήλιο. Και τους λέγει: “Να, ο αββάς Αντώνιος ήλθε”. Και μετά από λίγο, λέγει: “Να, η χορεία των Προφητών ήλθε”. Και πάλι το πρόσωπό του έλαμψε ακόμη πιο πολύ και είπε: «Να, η χορεία των Αποστόλων ήλθε”. Και πάλι έλαμψε το πρόσωπό του πιο πολύ. Και ιδού, ήταν σαν να μιλούσε με κάποιους. Και τον ρώτησαν οι γέροντες, λέγοντας: «Με ποιον μιλάς, πάτερ;». Και αυτός είπε: “Να, οι Άγγελοι ήλθαν να με πάρουν και τους παρακαλώ να με αφήσουν, για να μετανοήσω λίγο ακόμη”. Και του λένε οι γέροντες: «Δεν έχεις ανάγκη να μετανοήσεις, πάτερ”. Και τους είπε ο γέρων: “Σας βεβαιώνω, ότι δεν ξέρω αν έχω κάμει αρχή”. Και πληροφορήθηκαν όλοι ότι είναι τέλειος. Και πάλι, ξαφνικά, έγινε το πρόσωπό του σαν τον ήλιο. Και όλοι φοβήθηκαν. Και τους λέει: “Βλέπετε, ο Κύριος ήλθε και λέγει: Φέρτε μου το σκεύος της ερήμου”.
Και ευθύς παρέδωσε το πνεύμα. Και έγινε σαν αστραπή. Και γέμισε όλο το κελί από άρρητη ευωδία.
Είπε ο Άγιος Σισώης ο Μεγάλος.
Εάν δεν δοξάσει τον άνθρωπο ο Θεός, η δόξα των ανθρώπων δεν είναι τίποτε.
Όταν υπάρχει άνθρωπος που σε φροντίζει, δεν πρέπει να τον διατάσεις.
Να εξουδενωθείς, να βάλεις το θέλημά σου πίσω και να γίνεις αμέριμνος και θα έχεις ανάπαυση.
Άγιος Σισώης ο Μεγάλος. Γιορτή.
Ο Άγιος Σισώης ο Μέγας γιορτάζει στις 6 Ιουλίου.
Άγιος Σισώης ο Μεγάλος. Απολυτίκιο.
Της ερήμου πολίτης και εν σώματι Άγγελος, και θαυματουργός ανεδείχθης, θεοφόρε Πατήρ ημών Σισώη· νηστεία αγρυπνία προσευχή, ουράνια χαρίσματα λαβών, θεραπεύεις τους νοσούντας, και τας ψυχάς των πίστει προστρεχόντων σοι. Δόξα τώ δεδωκότι σοι ισχύν· δόξα τώ σε στεφανώσαντι· δόξα τώ ενεργούντι διά σου πάσιν ιάματα.
Γερασίμου Μικραγιαννίτου
Εκ παιδός γεωργήσας ζωήν την κρείττονα, των κατ’ αυτής ενεπλήσθης θεουργικών αγαθών, των Αγγέλων μιμητά Σισώη Όσιε· όθεν ως ήλιος λαμπρός, απαυγάζεις τηλαυγώς, εν ώρα της σης εξόδου, δηλοποιών την σην δόξαν, και καταλάμπων τας ψυχάς ημών.
Δρ. Χαραλάμπους Μπούσια
Αμαρτίας ακάνθας κατεπυρπόλησας, τώ πυρί εγκρατείας και χαμευνίας στερῥάς, και προς φως το νοητόν, μετήλθες Όσιε. Όθεν Σισώη τοις χοροίς, των Αγγέλων συνοικείς, και χαίρων αεί πρεσβεύεις, τω Κυρίω υπέρ των πίστει, επιτελούντων την σην μνήμην λαμπρώς.
Άγιος Σισώης ο Μεγάλος. Κοντάκιο.
Εν ασκήσει άγγελος, εν γη ωράθης, καταυγάζων Όσιε, τας διανοίας των πιστών, θεοσημείαις εκάστοτε· όθεν σε πάντες, Σισώη γεραίρομεν.
Άγιος Σισώης ο Μεγάλος. Μεγαλυνάριο.
Νέκρωσιν Σισώη ζωοποιόν, παθών τη εκδύσει, ενδυσάμενος ολικώς, νεκρούς ως εξ ύπνου, τω ιερώ σου λόγω, εξήγειρας νεκρώσας, τον παναλάστορα.
