Εκδόσεις Ψυχογιός, 4 Φεβρουαρίου 2021
Σελ. 360
The girl with the snail
Πρωταγωνιστές στο μυθιστόρημα αυτό είναι ένα μικρό, πληγωμένο σαλιγκάρι, με σπασμένο κέλυφος, ένα κορίτσι και τα Μάταλα, η μαγευτική παραλία της Κρήτης. Άλλοι ήρωες επίσης είναι ένα κορίτσι-γιατρός, η Υπατία-Πάτυ, ένα αγόρι-γιατρός, ο Χάριο chief, η Καλάμιτι, η Τζέιν, ο Σόλων, ο Τσάρλι, ο Πιτ, ο Γιώργος, ο Μάικ, η Λέμον, ο Λιος, η Άλμα, η Μάμα, o Στιβ, η Νατάλια, ο Δημητρός, ο Τζόνι, ο Στεφ, οι βετεράνοι του πολέμου του Βιετνάμ.
Ένα κορίτσι, η Υπατία, με το προστατευτικό της καβούκι, που είχαν δημιουργήσει οι αστοί γονείς της τόσα χρόνια και που φιλοξενούσε τον εσωτερικό κόσμο της, άρχισε να σπάει και το ροζ παραμύθι στο οποίο μεγάλωσε να την εγκαταλείπει μια και καλή. Η Υπατία τελικά είχε γίνει σαν το μικρό σαλιγκάρι που κουβαλούσε στη χούφτα της. Ένα μικρό, αθώο πλάσμα με σπασμένο καβούκι που έμπαζε από παντού και την εμπόδιζε να κάνει τις μεγάλες δρασκελιές που ονειρευόταν. Λίγο καιρό μετά, το καβούκι αυτό έσπασε σε πολλά σημεία και την άφησε εκτεθειμένη σε πληγές που δεν έκλεισαν… ίσα ίσα… έμειναν εκεί ανοιχτές χωρίς να τις περιποιηθεί κανείς, να κακοφορμίζουν σμιλεύοντας την προσωπικότητα της Υπατίας με ανασφάλειες, φόβους, αναστολές και ελλείμματα…
Μιας ιστορία αγάπης που συνέβη στα Μάταλα. Στα Μάταλα. Στην Κρήτη. Στην παραλία. Στις σπηλιές (ήταν τάφοι τα ρωμαϊκά χρόνια). Όπως ο Αδάμ και η Εύα. Ατέλειωτο καλοκαίρι. Το καλοκαίρι της αγάπης. Τα Μάταλα, ένα μικρό παραλιακό χωριό ήταν. Ένα ψαροχώρι με μια μεγάλη, έρημη παραλία, που το λάτρεψαν οι λάτρεις της φύσης. Ένα παραμύθι που συνέβη.
Make love not war, this what Hippies are looking for, Κάνε έρωτα και όχι πόλεμο, αυτό ψάχνουν οι χίπηδες…
Είναι η ιστορία των χίπηδων, τα παιδιά των λουλουδιών, που είχαν από το 1965-1969, μια κοινωνία δική τους. Μια ξέγνοιαστη παραλία. Μια παραλία σαν σεληνιακό τοπίο, μια άμμο φιλόξενη, ένας ορίζοντας θάλασσας με ένα φεγγάρι να στέκει ολόγιομο και γιγάντιο, ένα πανέμορφο ηλιοβασίλεμα. Δίπλα σπηλιές στο ημίφως και κάπου στο βάθος κιθάρες. Το κύμα και νύχτες που δε θες να ξημερώσουν. Εκεί ήταν ο παράδεισος. Οι χιλιάδες χίπηδες που τότε έζησαν εκεί είχαν δίκιο να καταφθάνουν από όλα τα μέρη του κόσμου. Ποιος άνθρωπος βρίσκει τον παράδεισο και δε μένει;
Για χρόνια αυτή η παραλία συνδέθηκε με την αθωότητα, την αγνότητα, την αγάπη, την ανεμελιά, την ελευθερία, τον έρωτα, την μαριχουάνα, το χόρτο, το χασίς, τα χάδια, τα φιλιά, τον χορό, το τραγούδι, τον αέρα του Λιβυκού Πελάγους, τον άνεμο που έρχεται από την Αφρική και δεν έχει όμοιο του στην πλάση, το μοβ χρώμα της θάλασσας.
Μάταλα, εκεί όπου έρωτες γεννήθηκαν, ίντριγκες δημιουργήθηκαν και οι διάσημες σπηλιές όπου διέμεναν οι χίπηδες γέμισαν αναμνήσεις. Εκεί όπου οι Κρητικοί αγκάλιασαν αυτά τα παιδιά, τα γνώρισαν, έζησαν μαζί τους για χρόνια, έμπλεξαν τη μοίρα τους μαζί τους. Εκεί που ο Μπομπ Ντύλαν και η Τζόνι Μίτσελ μέτρησαν τα αστέρια και έγραψαν τραγούδια. Εκεί όπου η νύχτα είναι έναστρος θόλος και παίζουν αυτό το ροκ εν ρολ υπό το φως του φεγγαριού των Ματάλων.
Αυτό ήταν τα Μάταλα, η παραλία και τα παιδιά των λουλουδιών, το άντρο της ελευθεριότητας. Όσα μέρη και αν είχε δει κάποιος, τέτοια εικόνα δεν είχε ξαναδεί.
Μοβ. Το χρώμα της ευτυχίας και του χτύπου της καρδιάς ήταν μοβ. Ένα μοβ που δεν είχε όμοιό του, καμία παλέτα χρωμάτων, γιατί τα χρώματα δημιουργούνται από την ύλη ενώ αυτό των Ματάλων είχε δημιουργηθεί από έναν συνδυασμό του ήλιου, των αναπνοών των ανθρώπων εκεί, των γέλιων και των φωνών που διαπερνούσε την ψυχή της Υπατίας και όχι μόνο.
Και μοβ παντού. Στον ορίζοντα. Μέχρι τον ήλιο και πιο πέρα. Και ξανά μοβ. Και μοβ ήχοι κιθάρας. Μοβ, χρυσές πινελιές, χέρια υψωμένα στον ορίζοντα και νότες.
Λαοθάλασσα στην παραλία και χρώματα ρούχων, διάφορα. Μαλλιά όλων των χρωμάτων, αλατισμένα από ημέρες, μπερδεμένα όπως ο άνεμος του δειλινού, άλλα κοντά, άλλα μακριά, άλλα σε κοτσίδες, άλλα μαζεμένα σε μπαντάνες λινές, δήλωναν ευθαρσώς την ελευθερία του να ανήκεις στη θάλασσα και να είσαι ένα από τα πλάσματά της…
Γλώσσες που αντάλλαζαν στίχους και λαιμοί που υψώνονταν για να βρουν ταίρι να τραγουδήσουν, λουλούδια που άλλαζαν αγκαλιές και ποτήρια που έκαναν προπόσεις στον ήλιο, που όδευε ταχέως για ύπνο και κοχύλια άσπρα, περασμένα σε καρπούς και αστραγάλους, τούφες και αυτιά, μυρωδιές σαν λιβάνι και αρωματικά βότανα, που καίγονταν και καπνός από τσιγάρα…
Εδώ οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να χαρούν τη φύση τους. Που είναι πολυγαμική. Το κίνημα των χίπηδων είναι μια απλή ιδεολογία αγάπης, διαλογισμού και κοινοκτημοσύνης. Έχουν μια αθωότητα και ένα αλτρουισμό. Μια ουτοπική συνύπαρξη. Ζουν για το σήμερα, δεν τους ενδιαφέρει το αύριο. Live for today as if tomorrow never comes. Που δεν κάνουν διακοπές. Ζουν εκεί. Και προσφέρουν, όπως μπορούν στην τοπική κοινωνία. Κυρίως προσφέρουν. Το κάνουν από εθελοντισμό και αγάπη προς τον άνθρωπο.
Αυτά ήταν τα Μάταλα… Τα Μάταλα είναι μαγικά. Γεννάνε τον έρωτα. Ο βράχος των Ματάλων και το μοβ του έρωτα. Είναι η παραλία της αγάπης. Είναι χρόνος ο Παράδεισος δεν είναι τόπος… Sex, drugs and rock and roll, baby!!!
Μπορείς να αναχωρήσεις όποια στιγμή θέλεις, αλλά δεν μπορείς να φύγεις… Το καλοκαίρι της αγάπης δεν τελειώνει ποτέ στα Μάταλα. Σε αυτή την παραλία… Θα μεταμορφωθεί τελικά το σαλιγκάρι; Θα ερωτευτεί η Υπατία και θα μοιραστεί τον αγαπημένο της με άλλη; Θα νικήσει η αγάπη; Η μεγαλύτερη ελευθερία που μπορεί να έχει μια καρδιά, είναι να μπορεί να ανήκει; Θα υπάρξει τέλος στο ατέλειωτο καλοκαίρι των Ματάλων; Θα γίνει έγκλημα στα Μάταλα; Ποια είναι η φόνισσα ή μήπως είναι φονιάς;
Ρεαλιστική, στιβαρή γραφή. Ένα ερωτικό μυθιστόρημα, ένα εσωτερικό ταξίδι, μια σαρκική επιθυμία, μια ενηλικίωση και μια ουτοπική κοινωνία, αδρά χρωματισμένη τοιχογραφία μιας ανήσυχης και ελευθεριακής εποχής. Ένας ύμνος στον έρωτα, στη ζωή, στη φύση, στο κίνημα των χίπηδων και στα Μάταλα, την Κρητική παραλία της αγάπης.
Αληθινό και συγκινητικό. Απόλαυση ανάγνωσης.
Η Πηνελόπη Κουρτζή γεννήθηκε στην Άρτα και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Βιοτεχνολογία και εργάστηκε επί σειρά ετών στον ιδιωτικό τομέα. Σήμερα δραστηριοποιείται στον επιχειρηματικό χώρο και παράλληλα ασχολείται με τη συγγραφή, που αποτελεί και τη μεγάλη αγάπη της. Έχει ταξιδέψει αρκετά, μιλάει τέσσερις γλώσσες και ερασιτεχνικά ασχολείται με το αργεντίνικο τάνγκο. Είναι παντρεμένη και έχει έναν γιο. Έχει διακριθεί σε διαγωνισμούς ποίησης και έχει γράψει θεατρικά έργα. Άλλα έργα της είναι: «Κουμ κουάτ – Εκεί όπου ρίζωσε η αγάπη», «Δεκατρία μπαλώματα», «Το πριγκιπότο» και «Η ερωμένη των φάρων».
Τραχανάς Κώστας
