Η επιστροφή…
Ε, δεν το λες και “Νόστιμον ήμαρ”, πάντως επιστρέψαμε. Με κρύα καρδιά. Αλλά θα μου πείτε επιστρέφει κανείς με ζεστή; Και θα κουνήσω το κεφάλι συγκαταβατικά, σε αντίθεση με κάποιους που δεν το βουλώνουν ΠΟΤΕ στο αυτονόητο, εξαντλώντας την υπομονή μας.
Ναι, ναι. Επιστρέψαμε λοιπόν φορτωμένοι την Άρτα με τα Γιάννενα. Κατάκοποι-ξεκούραστοι, οπλισμένοι με επιμονή, αλλά και… μαυρισμένοι! Όχι παντού, γυμνισμό δεν κάναμε. Κι ούτε άλλοτε… πετάξαμε πέρα τα μαγιώ (που φέτος ήσαν σε κλασικούς χρωματισμούς), μια γενική αναφορά κάνουμε περί γυμνισμού από καιρού εις καιρόν, ρίχνοντας μια κούφια προς άγραν αντιδράσεων. Αλλά και… έτσι, για πιο τσαχπίνικο.
Τα λελούδια μου τα βρήκα σε πολύ καλή κατάσταση, δούλεψε άψογα ο αυτόματος πιλότος, κάτι ψιλοαπώλειες συνηθίζονται το καλοκαίρι. Άλλωστε έφερα πράγμα για μεταφύτευση. Ναι, τελικά το μισό σπίτι που κουβάλησα μαζί μου δεν χρειάστηκε, ολημερίς με κάτι κοντοβράκια δερνόμουνα δώθε-κείθε.
Η μάνα μου ναι, πιο αδύναμη από κάθε άλλη φορά, φέτος πάτησε τα ενενήντα, την ώρα που έφευγα στάθηκε στο μπαλκόνι στηριγμένη στο κάγκελο και κοίταζε με το χέρι αντήλιο, μέχρι που χάθηκα πέρα στη στροφή του δρόμου. Φέτος λιγότερες φορές μου υπέδειξε να βάψω κάγκελα, να κόψω χορτάρια στην αυλή, να επισκεφτώ θείες, που με φάγανε πια φτούνες οι θάλασσες. Και πέντε μόνο φορές θίχτηκε το θέμα της παντρειάς. Ρεκόρ.
Πάντως χόρτασα θάλασσα. Και… ρούπωσα μπύρες! Το ρήμα θα το αναλύσουμε, μεταφράσουμε, ανασκολοπίσουμε, με άλλη ευκαιρία. Λέτε να φθινοπωριάσει φέτος νωρίς; Ελπίζω πως όχι. Προσωπικώς θα το τραβήξω θα το τραβήξω, σαν πουλόβερ ξεχειλωμένο θα το κάμω, θα το φτάσω το καλοκαίρι μέχρι τις παρυφές του χειμώνα.
Αύριο, μεθαύριο βγαίνει και ο ΕΝΦΙΑ (ναι, εκείνος ο άδικος που θα καταργούσε ο Αλέξης) προβλέπεται αύξηση εισφοράς για… αρκετούς. Οπλιστείτε με υπομονή. Δεν προτείνω κάτι άλλο. Ξόρκια και ευχές με το ρήμα της αναπαραγωγής σε όλες τις εγκλήσεις, ελεύθερα. Αν κυβερνούσαν εκείνοι οι κακοί κεντροδεξιοί που αβαντάριζαν την πλουτοκρατία, φίλοι εδώ θα σας καλούσαν να αρπάξετε τα άρματα και να διαγουμίσετε τα θερινά ανάκτορα. Τώρα αντί να καταπιούν την γλώσσα τους και μαζί έναν κουβά σκατά, καλιαρντίζουν διάφορα, διαχωρίζουν την θέση τους και τοποθετούνται επί παντός. Ξέρετε. Εκείνες τις παλαιοαριστερίστικες παρλαπίπες. Αν προτιμάτε αφαιρέστε την πάρλα και αφήστε σκέτο το υπόλοιπο. Κολιός και κολιός! Άλλως πώς… Άντεστέ μου Στοιχειά!
Επειδή θέλω να βγω έξω στο μπαλκόνι για κηπουρική, θα κλείσω με το Παπαδιαμάντειο: “Ανθρώπους και κτήνη σώζεις Κύριε”! Καλό… υπόλοιπο καλοκαιριού. Περιμένω παρεούλα αργότερα, να κατασπαράξουμε ό,τι έφερα, πλησιάζει και το πανηγύρι της εξωτικής Αγουλινίτσης. Προεόρτια. Τα μπάνια: Ε, ναι. Θα συνεχιστούν κανονικά.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
