Είναι μια από τις μεγαλύτερες δεσποτικές εορτές αυτή ημέρα των Χριστουγέννων.
Ο εν σπηλαίω γεννηθείς και εν φάτνει ανακληθείς για την ημών σωτηρίαν Χριστός, ο αληθινός Θεός.
Πολλοί διάβασαν το Ευαγγέλιο, ίσως λιγότεροι ή περισσότεροι να το ακούσαν.
Όμως όταν διαβάζουμε ή όταν ακούμε το Λόγο του Θεού, πρέπει να εμβαθύνουμε σε αυτά τα Άγια Λόγια. Και πολλοί Άγιοι όπως ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Μέγας Βασίλειος, και άλλοι μεγάλοι Άγιοι γράψαν σπουδαίους λόγους πάνω σε αυτά τα Άγια Λόγια και ειδικά για αυτές τις μεγάλες δεσποτικές και θεομητορικές εορτές.
Η γέννηση του Χριστού είναι η αρχή της σωτηρίας όλου του ανθρωπίνου γένους.
Και ο προφήτης Ησαΐας 800 χρόνια προ Χριστού, και όπως τον έχουν αποκαλέσει πολλοί Άγιοι, είναι ο πέμπτος Ευαγγελιστής, δηλαδή όλα αυτά τα οποία διαδραματίστηκαν με τον Χριστό και γίνονται τη σωτηρία μας, αυτός ο σπουδαίος προφήτης τα είδε 800 χρόνια πριν.
Και όπως είπα και άλλες φορές, έλεγξε το λαό Ισραήλ για την απείθεια του και για τις αμαρτίες του και εισέπραξε το να τον σκοτώσουν και να τον πριονίσουν.
Και τι είπε ο Προφήτης Ησαΐας, ιδού η Παρθένο έξει και τέξεται Υιόν, ο Θεός μεθ ημών.
Θυμάμαι κάποτε όταν πήγαμε κάποιον άνθρωπο, δικό μου, πολύ δικό μου, να πάρουμε την ευχή και τη συμβουλή του Αγίου Πορφυρίου, επειδή ήταν πολύ σοβαρό το θέμα αυτό που αφορούσε εμένα, την ώρα που τελειώσαμε ότι είχαμε να πούμε, μας ευλόγησε και είπε ο Θεός μεθ ημών.
Και κάποτε, στα Καυσοκαλύβια όταν είπα σε κάποιον δικό μας εκεί αδερφό, ο Θεός μαζί μας του λέω και όλοι εναντίον μας.
Δεν πάνε να είναι όλοι, άμα έχεις τον Θεό μαζί σου, δεν φοβάσαι τίποτα.
Λοιπόν, γεννήθηκε και σε ένα σπήλαιο.
Εμείς οι ταλαίπωροι άνθρωποι, μόλις βγούμε από το αβγό, θέλουμε αμέσως να φτιάξουμε παλάτια και να φτιάξουμε ωραία σπίτια, με φαντασία πολύ και όσο πιο πολλά λεφτά έχει ο άνθρωπος, θέλει να φτιάξει μεγαλεία και ανάκτορα.
Και την εποχή που ήρθε ο Χριστός και γεννήθηκε σε ένα σπήλαιο κυβερνούσε τη Ρώμη, την αυτοκρατορία αυτή, τη Ρωμαϊκή, ο Αύγουστος γι’ αυτό και στα τροπάρια που διαβάζουμε Αυγούστου μοναρχήσαντος, δηλαδή κυριαρχούσε σε όλη την επικράτεια, σε όλη την αυτοκρατορία ο Καίσαρας ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος ό,τι έλεγε ήταν νόμος. Και ήταν διαταγή να γίνει απογραφή επί των ημερών του και έπρεπε και ο Χριστός να πηγαίνει με τον πατέρα Του τον Ιωσήφ και τη Μαρία στη Βηθλεέμ, στη μικρή αυτή άσημη πόλη, χωριουδάκι ήταν.
Και ποιος να φανταστεί ότι κυβερνούσε την αυτοκρατορία ένας Καίσαρας, ένας αυτοκράτορας από τη Ρώμη, που ήταν μια πανίσχυρη πόλη, που αυτή η πόλη στην ουσία ήταν η αυτοκρατορία όλη, με ένα εκατομμύριο κόσμου τότε και η Βηθλεέμ ήταν ένα χωριουδάκι ασήμαντο.
Και ήταν αυτή η πόλη του Δαβίδ, το χωριό του Δαβίδ.
Βηθλεέμ σημαίνει ο οίκος του άρτου.
Για τους μουσουλμάνους είναι ο οίκος του κρέατος, διότι εκεί ήταν ανεπτυγμένη πάρα πολύ η κτηνοτροφία.
Και μέχρι σήμερα, αφού πέρασαν 2.000 χρόνια, έμεινε μέσα μας αυτή η σπουδαία ημέρα της γέννησης του Χριστού ανεξίτηλη.
Σ’ άλλους πιο πολύ, σ’ άλλους πιο λίγο.
Σαν παραμύθι είναι η γέννηση του Χριστού.
Ο Ιωσήφ, ένας απλός κοινός θνητός, δίκαιος όμως, που όταν πληροφορήθηκε ότι η Παναγία είναι έγκυος, Αν δεν λες εσύ λέει, αφού εγώ δεν πήγα. Άγγελος τον ειδοποίηση, του λέει μην φοβηθείς λέει εκ Πνεύματος Αγίου είναι το Παιδίον λέει τούτο. Πάρτη και προφύλαξέ την και προστάτευσέ την.
Και πράγματι από εκείνη τη στιγμή ο Ιωσήφ ήταν ο νομιζόμενος πατέρας του Χριστού. Αλλά για φανταστείτε τι φορτίο σήκωσε από την ώρα που πήρε την Παναγία πληροφορήθηκε για το Παιδί αυτό ότι είναι ο Σωτήρας του κόσμου, ο Θεός επί της Γης
Πολλοί με έχουν πει τον Ιωσήφ, γιατί τον τιμάμε παιδί μου;
Πήρε τον Χριστό στην αγκαλιά, τον είχε και τον μεγάλωνε μαζί με την Παναγία.
Λέει τι τιμή του έκανε ο Θεός που τον διάλεξε να είναι ο πατέρας του κάτω στη γη.
Αμήτρος στον Ουρανό διότι Πατέρας είναι ο Θεός Πατέρας, αλλά απάτρος στη γη με Μητέρα την Παναγία ως τέλειος άνθρωπος.
Αυτά έτσι τα απλά λογάκια σας τα λέω για να γίνουν κατανοητά.
Αυτό το κοσμοσωτήριο έργο του Θεού Πατέρα με τον Χριστό ως Υιό Του και με το Πνεύμα το Άγιο σε εμάς, να έρθει μετά την Πεντηκοστή για να κατανοήσουμε ποιος είναι ο Χριστός.
Ούτε και οι Απόστολοι δεν το καταλαβαίνανε εκεί πέρα.
Γι’ αυτό και το σταυρώσανε. Άμα ξέραμε ποιος ήταν θα τον προδίδαμε, θα τον Σταυρώναμε;
Και αυτά επαναλαμβάνουν και στις μέρες μας. Δύο χιλιάδες χρόνια.
Ο Άγιος Πορφύριος όταν ρωτήθηκε κάποτε από έναν καθηγητή της Θεολογικής σχολής, είπε πού πορευόμαστε γέροντα, πού πάμε.
Τώρα του λέει ζούμε όπως τα χρόνια του Χριστού. Και τότε ο κόσμος έχει φτάσει σε μια αθλία κατάσταση.
Αλλά ο Θεός δεν άφησε τον κόσμο!
Και τώρα να μην απελπιζόμαστε.
Βλέπω λέει μέσα από τη συμφορά να πω λίγο, Θεό άνθρωπο το ότι ο Χριστός είναι υγιένος και ενώνει τον κόσμο στο καλό.
Το θέμα δεν είναι τι θα γίνει μετά.
Έγινε αυτή την εποχή και είναι η μεγαλύτερη προφητεία που έχει ειπωθεί τα τελευταία 50-100 χρόνια και το έχουν περάσει όλοι στο αψηφιστο.
Μόνο ρωτούσα μερικοί περίεργοι, περίεργους δηλαδή.
Ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος που το προφήλωσε.
Σας θυμήθηκα.
Άμα το δουλέψετε καλά.
Είναι όπως είπαν οι Ρωδίοι, όταν οι μάγοι ήρθαν.
Και έμαθε και είπε, εσύ λέει τώρα ήρθαν δυο χρόνια δρόμο, μακριά, να προσκυνήσω ποιον, έναν κούτσου.
Αυτή η πράγματα είναι σοβαρά.
για ψάξει λέει τα κοιτάρια και έτσι βρει έτσι τσιθολώνει τσιπουγής εκείνης.
Λένε τα γραφόμενα ότι μπορεί να γεννηθεί τέτοιο Παιδίο.
Δεν είναι όλα, τώρα συμπέδιμες θα είναι.
Και αφού έμαθε και κατάλαβε ότι σίγουρα κάπου εκεί γεννήθηκε το Παιδί και ήρθαν οι μάγοι λέει πάτε λέει προσκυνήστε τον, όταν τον βρείτε και μετά ελάτε να πείτε κι εμένα ποιος είναι που είναι να πάω να τον προσκυνήσω και εγώ.
και ρωτάει μέχρι τώρα κάτι, ποιος είναι αυτός που είπε ο Προφήτης.
Πάγωτον η Ρεία.
Αντί να πει ότι σε τι άθλια κατάσταση είμαστε, ότι είμαστε σε ένα ματσουγάλια όλοι, αν δούμε τώρα ποιος είναι αυτός που θα έρθει και αν ήρθε και αν δεν ήρθε, είναι σοβαρά, εγώ τα ασχολίζω καλά τα πράγματα.
Λοιπόν, εμένα το πρώτο που πράγμα που με ενδιαφέρει είναι αυτή στην εποχή και εκεί μας, και εκεί μου, με την εποχή του Χριστού.
Άδεια κατάσταση.
Τι είχαμε εκεί την εποχή, Παξ Ρομάνα.
Τώρα έχουμε Παξ Αμερικάνα.
Πλανητάρχης λέγανε εκεί κάποια χρόνια, ο πρόεδρος Αμερικής, πλανητάρχης ήταν και τότε.
Και άλλο είχαν τότε και έχουμε σήμερα, ιδωλωλατρία, χαμός.
Χαμός.
Ειδωλολατρία, σαρκολατρία, διαωλατρία, Όλα τα διαβάλακια βρήκανε.
Ο κόρη δεν προσκυνώσε τον αληθινό Θεό, που δεν τον είχε δει πως θα τον προσκυνάει.
Οι άρποι που τον ξέραν τα είχαν, οι φαρσεύτες, οι άλλοι εκεί μετά, οι νομοδιδάσκαλοι, κουραντήραν τον κόσμο.
Τι περιμένουν αυτοί, κάνουν μισέα.
Λέει εμείς είμαστε αφεντικά εδώ, τι του θέλετε, τι το κάνετε.
Αυτά δεν ζούμε σήμερα.
Μόλις βράζουμε το λάσο και γυρώμαστε μεγάλο και τρανοί, τι χώρεται ο Θεός, τι το πιάχτη.
Αυτά γινόντουσαν και γίνονται.
Αυτό που στυλιτεύου πάντα δεν είναι η αμαρτία.
Αμαρτία πάντα υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει.
Όλοι αμαρτωλοί είμαστε.
Μικροί, μεγάλοι, πλούσιοι, φτωχοί, ιερωμένοι, πλήρους λαός.
Αυτό που στηλήθησε εκείνη την εποχή ο Χριστός και αυτό που, γι’ αυτό ήρθε να δώσει το πραγματικό νόημα στο κόσμο να μάθουν την αλήθεια και να κατακερανώσουν την υποκρισία.
Εγώ ένα πράγμα έμαθα στον Άγιο Προφήτη.
Την αλήθεια.
Η άγινη αλήθεια.
Και για να ζεις κοντά σε έναν Άγιο, άμα δεις ότι σκέφτηκες να βολεύεις από εδώ και από εκεί, σίγουρα φεύγα.
Κοντά στον Άγιο Προφήτη δεν έχω ρωσά αυτά τα πράγματα.
Και γι’ αυτό δεν έφτιαξα ακόμα και το ξαναλέω πάλι, αυτά που οραματίστηκε δεν μπορείς ακόμα να τα φτιάξεις.
Θα γίνουν.
Είπε ήθελα με τη χάρη του Θεού να κάνω κάτι μοναδικό, Βλέπεις ο πρωτόγνωτος, ένα εγώ εισάξω τον πράξο, αλλά με εμπόδισαν οι άνθρωποι.
Ποιοι άνθρωποι.
Ο Πούτιν, ποιος ο Μπιλ Γκέιτς, ποιος ο Μπάιντελ, τους πειρουάζουν.
Εμείς ψάχνουμε τον διάολο στην Αμερική, στην Ρωσία, στην Κίνα και ο διάβολος είναι δίπλα μας.
Εμείς ήδη είμαστε τελειώδη.
Δηλαδή τον Άγιο Προφήτη Αυτού, τον σπουδαίο άνθρωπο του Θεού, τον υποδίσσαμε εμείς.
Και ο Χριστός θα ήταν η Χριστική, για να κάνει αυτό το έργο και το σωτήριο του Πατέρα Του, ποιος τον υποδίσσε, εμείς ή εγώ, αλλά δεν μπορέσαμε όμως.
Βάλαμε τα δυνατά μας, αλλά δεν μπορέσαμε.
Πήγαινε να του μπαίξει στον λογισμό ο διάβολος του Ιωσήφ, Άπ, άγγελος κύριο, το λέει μην πας παντού να δω.
Άπ, τον φύλαξε.
Η Παναγία ήταν η μόνη η οποία δεν είχε κανένα πρόβλημα.
Ιωσήφ είχε μια δυσκολία, λύθηκε αυτή.
Οι μάγοι που είχαν πληροφορία ήρθαν, δεν κάναν βάθος, βρήκαν το πεδίο, προσκυνήσανε, καταθέσαν τα δώρα τους, Χρυσό, σμύρνα και λιβάνι.
Βασιλεύς Θεός, βασιλεύς ο Χρυσός, δημιεμένη ο Θεός και σμύρνα και θνητός θα πεθάνει.
Και αυτός θα πεθάνει αλλά θα αναστηθεί όμως.
Και αν δε σας ξεκινάνε τα διαγωγή να εργάζεται και πως θα ξοδέψουν τον άνθρωπο αυτόν το παιδί εγώ.
Και ο πρώτος γιος είναι ο Ηρώδης και πολλές φορές όταν θέλουμε να κάνουμε κανένα αστείο λέει με εραπάγια τον φάει ο Ηρώδης γιατρό.
Λοιπόν, πόσα παιδάκια με τις εκτρώσεις εξαφανίζονται από τον Ηρώδη του γιατρό.
Λένε οι επιστήμονες και οι επιστήμονες και οι επιστήμονες.
Ναι, εντάξει.
Ποιος τα σκοτώνει τα παιδάκια αυτά για γράμματα.
Οι επιστήμονες, οι γιατροί, και την ιδέα ότι αυτό είναι σωστό.
Λοιπόν και εκεί επιχείρησε ο Ερώδης να τον βολεύει το παιδί όμως δεν κατάφερε.
Έβαλε φανερά ο Θεός το χέρι και πήρε ο Ιωσήφ και την Παναγία του Χριστού με την πληροφορία από άγγελο Κύριο και πήγαν στην Αίγυπτο.
Τι είπε ο Άγιος Πορφύριος, με πόδισαν οι άνθρωποι.
Πολλά έργα υποδίδονται.
Και ο Χριστός έχει πει σε άλλο μέρος του Ευαγγελίου, ότι να κάνετε προσευχή, προσευχές και δεήσεις, να υπάρχουν πολλοί εργάτες, γιατί υπάρχει πολύ σθέρος για να θερίσουν.
Αστάχια.
Λοιπόν, το χέρι λέει, φανερά θα τον βάλει ο Θεός, λέει, πώς φύγεις τώρα.
Και τα πραγματοποιεί αυτό το σπουδαίο λόγο.
Και ο Χριστός μετά αφού γύρισε από την Αίπη του, δεν πήγε στη Βηθλεέμ, διότι ήταν ο γιος του Ηρώδη εκεί, ο Χέλλομπ, πήγε στη Ναζαρέτ.
Και εκεί την πατήσε μετά η Ευρέα Πάρισσα, λέει, από την Πλητρέα μου θα γεννηθεί.
Στην Ναζαρέτ λέει δίνεται τι αγαθόν είναι που φίλου του Αδημαϊού.
Λοιπόν, για να δούμε τώρα, δύο χιλιάδες χρόνια πέρασαν, ξανά επαναβγάλουνε αυτά τα πράγματα.
Όλοι οι άγιοι, οι άνθρωποι μετά, την πεντηκοστή, αφού κηρύχθηκε το Ευαγγέλιο στα πράγματα της οικουμένης και ειδικά μετά το μέγα Κωνσταντίνο κορυφώθηκε η χριστιανοσύνη του χριστιανισμότητα και δεν υπήρχε του Κενηγετόκη ή Ριωμή.
Πολλοί άνθρωποι που αγαπούσαν πραγματικά τον Χριστό θέλαν να φεύγουν στις ερήμους, στα σπήλια και να γίνονται πραγματικοί μηνυτές του Χριστού.
Γι’ αυτό και κάποτε λέει ο Άγιος Πορφύριος για τους ασκητές και τους ερημίτες, ότι και ένας ασκητής αν πάει σε μια σπηλιά και εκεί βρει τον Χριστό, δεν φεύγει από εκεί, μη χάσει τον Χριστό.
Την είπε, αν πάει στον κολωνάκι, βρει τον Χριστό, πάει στο Πανεπιστήμιο, έχουν περιθυστεί τα πράγματα τα τελευταία δυοσιακόσα χρόνια σχεδόν, γίνει γαμώς.
Η Ελλάδα απελευθερώθηκε από τους Τούρκοι Και ήρθαν οι Βαυαροί και μας, αυτά που δεν κατάφεραν οι Τούρκοι, να μας αλλάξουν την πίστη μας, τι να αλλάξουν την πίστη οι Βαυαροί.
Για να ξαναεπαναλαβω πάλι τα γεγονότα, διαβάστε τα, τι έγινε, ποιο όρθλος είναι με τους Βαυαρούς, την Χριστιανοσύνη, την Ορθοδοξία, την Ξυπάτιουσα.
πρέπει να ταυτίζεται ο κλήρος, η διεκούς εκκλησία, οι επίσκοποι με τα μυαλά των Βαβαρών και με τις πλάνεις τους.
Η Ελλάδα φράγκεψε μετά από τον Όθωνα, ελάχιστη ένα Άγιο Όρος κρατούσε και γι’ αυτό πολλοί άνθρωποι καταφεύγαν στα μοναστήρια, αλλά από τότε όμως ήταν οι Βαυαροί και τα ξυπάρτουσαν τα μοναστήρια, Άγιον Όρος έχει μείνει.
Ας το πούμε απείραχτο, αλλά όταν μαραζώνει η μητέρα Πατρίδα, και πήγαινε να συνεχίσει το Άγιον Όρος.
Γι’ αυτό και το Άγιον Όρος μαράζωνει και αυτό.
Υπήρξε και η λειψανδρία.
Το 1962 το αγιωτάσανε τη χειλητερίδα το Άγιον Όρος, εκεί λέγονται ότι ξεψυχάει το Άγιον Όρος, ο επίλογος το Άγιον Όρος τελειώνει.
και κάνω διάφορες σκέψεις, μαζέψαμε ψυχαναγοναστήρια και όλα μαζί της παππούρης και τα άλλα τα πάμε να τα κάνουμε καζίνα και διάφορα κόλπα που επικούντας, δεν λέγανε διάφορα πράγματα, τα οποία δεν πραγματοποιήθηκαν γιατί κάνει κομμάτι η Παναγία Αγία.
Και γεννάς τον Άγιο Πορφύριο ο οποίος θέθηκε μικρό παιδάκι και πήγε στο Άγιο Όρος για να ζήσει και να μιμηθεί τη ζωή του Χριστού.
Λέει, τι γέννησε το Χριστό.
Μάμα, εκείνης μιμητής το Χριστό τι να τη λουτάς.
Τι να λουτάς.
Γρονοπόλης και Ιφαιάκη, πάρα δεν μιμήσεις τον Θεό.
Ευλογημένο του το φαγητό, ευλογημένο του το Θεό.
Αλλά αν δεν ζήσεις τη ζωή του Χριστού, δεν μιμεί το Χριστό, σαν διαφορετικά.
Και επειδή ο Άγιος Πορφύριος και πολλοί άγιοι άνθρωποι, Είχαν αυτό το ζήλο, όπως στους πρώτους αιώνες λέω, από τον Μελέον Κωνσταντίνο και μετά τι έκαναν, πηγαίναν στις ερήμους και στις ασπίλια.
Και ο Άγιος Πορφύριος έφυγε μικρό παιδάκι και πήγε εκεί για να λατρέψει και να δεις τον Χριστό.
Μέχρι που ήρθε η ώρα για να φύγει από αυτή τη ζωή, ήθελε να μοιάσει και να μιμηθεί τον Χριστό μέχρι το τέλος.
Λοιπόν, τώρα θα κάνω μια παράγραψη λίγο στο θέμα εδώ πέρα, αλλά δεν θα ξεφύγω, θα πάμε πάλι εκεί που πρέπει, να πάμε για τα σπήλαια.
Ο Άγιος Πορφύριος, όταν με πήγε στα καυσοκαλύβια, με λέει θα κοιμάσεις το βάθος και θα έχει το παράθυρο ανοιχτό, καλοκαίρι.
Ε, μπήκε Φθινόπωρο, μπήκε Χειμώνας, έχω το παράθυρο ανοιχτό.
Με το σεντόνιο.
Με το σεντόνιο κοκολαζει, δε θα πεθάνεις.
Κουρίβα.
Τος το είδε απ’ την Αθήνα τι χαζουμάρις έκανε εκεί και μου λέει δεν σε πέραγε μάχη με το συντόλιο εκεί.
Εγώ είχα τον παραθυρογητό, είχα τους τσοπάνηδες, λέει, απ’ τους γεροντάδες, απ’ την Καρδίτσα και απ’ τα χωριά, μια κουβέρτα γυρία που τραώμω και με αυτήν την σκεπασό μου και ερχόταν και το χιόνι μέσα και Με σκέπαζε η Μερικές Χριστουγέννης και του τύραζα και πήγαινα γρήγορα στην Αποκουρδία Χαρώνου.
Παράθυρον εκτός να σκεπάζεσαι.
Εγώ όταν γνώρισα τον Χριστό, έλεγα και εγώ, θα πάμε να ζήσουμε μια σπηλιά.
Έτσι έλεγα.
Άμα είσαι μικρός, πέταζα, ζήνευα.
Λοιπόν, ξέχασα να το πω στον Πορφύριο, τον Άγιο, ότι εγώ έκανα να ζήσω μια σπηλιά Και μόλις μπήκε, τα σκεπάζει καλά με κουβέρτρον, έλα μου λέει, αν σας θυμάστε σπιλένι το οποίο είχε γίνει, άκουμπη θύμισε, όπλο του ξέρει λίγο, όλα τα ξέρει.
Λοιπόν, εγώ τούχα αυτό το ομέρημα, δηλαδή να πάω να ζήσω σε μια σπηλιά.
Και κάποιος μου λέει, άμα γίνεις καλός θα σε στείλω εγώ σε ένα σπήλαιο, εγώ ξέρω εδώ, άμα γίνεις καλός, αλλά εγώ θα σε στείλω.
Τέλος πάμε, εγώ πάντα βιαστικός και τα τομίζω αυτά για το σπήλαιο της Βηθλεέμ.
Όλοι οι Άγιοι θέλαν να ζουν σε σπήλαια.
Πολλοί Άγιοι αγίες, ο Σίμωνος Μυροβλήτης, ο Νίκος ο Μυροβλήτης, πάτε στο Αγιονόρο στα Δημήτρης εκεί πάει και άλλοι εκεί πάει.
Έχουν δει πολλά μέρη τα οποία εκεί αγίασαν μεγάλοι Άγιοι.
Ήθελα και εγώ να πάω στη σπηλιά.
Δεν σε αγιάζει η σπηλιά με τόσα ώρες.
Γι’ αυτό και πολλοί άνθρωποι σήμερα χριστιανοί μπερδιβόμιζαν.
Πάει ξαπ’ αυτό, πάνε και ο Λύσσος, πάνε και ο Τσοτσοκάρος, πάνε και ο Τάνιος.
Δεν ζώζεις έτσι.
Έλεγε ο Άγιος Πορφύριος.
Για να πας στη σπηλιά πρέπει να γίνεις ταπεινός άνθρωπος.
Και αν γίνεις ταπεινός, πάλι μπορεί να μην πας.
Πρέπει να σε δώσει η ευλογία και ο γέροντας σου, για να πάει να ζεις στο σπήλαιο της Βηθλεέμ.
Γιατί όλα αυτά τα σπήλαια είναι μικρογραφίες της μικρής Βηθλεέμ, του σπηλαίου του Χριστού.
Γι’ αυτό θέλαν όλοι οι Άγιοι να ζουν στη σπήλαια.
Και μια φορά ημέρα του Χριστουγέννου, πριν βγω από το Άγιον Όρος, βρήκα μια σπηλιά πάνω από την κελί το δικό μου, από τον Αγίω Υιό, και μόλις ήθελα να κάψω, τι ωραία σπηλιά είναι, τι ωραία μέρα, και κυνηγιστούλα, α εγώ θα φτώνατε, πώς εγώ, να λέω την ευχή, να τα έχω εδώ να κάνω προσευχή.
Λέει στο σπίτι μην μπορείς να κάνεις προσευχή.
Λοιπόν για να δείτε πώς ο άνθρωπος την πατάει από τον διάλογο.
Αλλά συνεργός γίνεσαι και εσύ.
Κάτι έφαγα, μια μεσημέριβλου και τελειώσει η αγρυπνία, γιορτάσαμε τα χριστένα μας και λέω αφού φάω πάω να ξεκουραστώ λιγάκι, πάω πάλι στη σπηλιά πάνω να κάνω προσευχή.
Άρα θα δείτε γιατί το λέω αυτό το θέμα, το γεγονός.
Θα πάω και θα πάω, άμα πάρω την βιβλιοθήκη ένα βιβλίο να το ανοίξω, αφού ο Άγιος Πορφύριος δεν είναι εδώ να το ρωτήσω να πάω, να τον πάω.
Άμα πάρω ένα βιβλίο και όταν πέσει το βιβλίο θα μου δώσει βιβλίο ο Πορφύριος.
Επιστολέωσε ο Φάνος το εγγλίστο.
Ένας, συντύχει ένα βιβλίο.
Πανίγουσε συντύχει και έγραφε εκεί που έπεσα.
και ο διάβολος θέλει να σε στείλει σε ένα σπήλαιο για να σε εξοντώσει.
Παναγία μου.
Ενώ φαίνεται τόσο αθώο, πάμε στην σπηλιά.
Κι όμως είναι καταστροφικό.
Δεν είναι εύκολο πράγμα να μιμηθείς πάλι τη ζωή των Αγίων του Χριστού.
Θέλουμε ευλογία.
Θέλουμε την ευλογία του Θεού, την ευλογία των Αγίων.
Εμείς πάμε με τον εύκολο τρόπο, με τον εύκολο τρόπο.
Πάει τον εύκολο τρόπο, πάει και ο μήνας το κάνω πέντε λεπτάκια.
Ευλογία από τον γέροντα.
Από τον πνευματικό.
Και να φτάσεις να βρεις γέροντα καπετάνιο, όχι ναύτη.
γιατί σήμερα του παίζουν όλοι οι καπεταναίοι και είναι ναυτάκια, Συριανά.
Και του λέω, Άγιος Ιωάννης Κλίμακος, άμα πας, αντίστοιχα παιδάκι σου ένα ναυτ, τελείωσες.
Θα πεις, σοβαρό, πως ξέρω, πως δεν ξέρεις.
Τα πονηρά και τα αστραβάκια τα παιδικά, πως τα ξέρουμε, τα κάνουμε τέτοια.
Τα σωστά, πως δεν μπορούμε.
Για να πας σε πνευματικό πρέπει να περάσεις απ’ τη στενωπό, απ’ το στενωπό, να πονέσεις, να κάνεις πολλή αγώνα να βρεις άνθρωπο του Θεού να προστατεύει τη ζωή σου.
Εμείς τα έχουμε πάρει όλα επιπόλαια, αποφασίσω εγώ.
Τι όλοι πούν οι άλλοι θα κάνω εγώ.
Πήγα πάνω στη Σπυρά δεν ξαναπάω, το πόδι μου ποτέ έχει.
Και ο διάβολος θέλει να σε πάρει σε μια σπηλιά να σε καταστρέψει.
Αχ, στην άκρη του Ιουλίου, ούτε ξαναπάτησα πάντα την φορά μου.
Ούτε ξανασκέφτηκα για σπηλιά.
Ο Θεός θα σε πάει σε σπήλιο χωρίς να το καταλάβεις.
Ήρθε ο καιρός, όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου μέχρι σήμερα, ο κόσμος.
Λοιπόν, έδεκα τα καυσοκαλύβια και ήταν κοιμπένος αν του Χριστό και τι εθιλουερώνεις να μου καθαρίσεις.
Πήγα στην Πουρβάτα.
Και εκεί που πήγα, μπαίνω μέσα στον Ιερό και τι να δω.
Πάει.
Και κατάρρυγενευτεί, που ήρθαν εδώ μέσα.
Στη σπηλιά, με έφερε ο Θεός.
Και είπα και κάτι που με ξέφυγε από το τόπο όμως, ότι το Θεό δεν έχει σημασία ανήθως το μυαλό του, που μπήκε, επειδή φαινόταν τάικερα στον τοίχο, θα πες, έχει τάικερο τείχος εκεί πέρα που είσαι, ναι.
διότι κάποιοι που ξέρουν την τοιχογραφία, την παλιά τεχνοτροπία για να κάνεις το επόμενο φρέσκο, χρησιμοποιούν και άχυρο για να γίνει η τοιχογραφία σου.
Και επειδή είναι σε άδεια κατάσταση εκεί, το έχουν δει κάποιοι που έχουν έρθει στο ιερό, στην προβάτα, εγκαταλείψαν ο ναός για κάποιον λόγος.
Θες από σεισμούς, θες από νερά, θες, θες, θες, ενώ φτιάχτηκε το κελί.
Ωραία ο ναός ειδικά του ιερό, όλους γνωρίζονται, εισαίτλια κατάσταση.
Λες και είναι βομβαρδισμένο τοπίο.
Μπήκα μέσα και λέω Παναγία μου, τείχια αναγκισμένα πέτρες πέφτουν, κόμματα, φαίνονται τα άχυρα από μέσα και λέω, σε σπηλιά με έφερες, σε αχυρώνα, σε στάβλο με έφερες, τέτοια τείχια άξιζαν Χριστέ μου λέω εγώ.
Με πήγες στο παράγγελμα κλάψου, Τα Καυσοκαλύβια, ένα ωραίο νοο, ένα ωραίο ιερό.
Επιτέλους τουλάχιστον μπορεί να καταλάβει τι θέλω.
Να μάθει, γιατί έχει ποιο λόγο είναι εγώ.
Και μετά από λίγο καιρό, μάζωκη ο Ιώττον και εσύ ο Ντανομέγας Αρχιερέας.
Εδώ που κλείμουν έχει το Βήλος.
Το έχω πει αρκετές φορές.
Μέχρι τώρα κινείται κι εδώ που είμαι, τι κινείται.
Είμαι εδώ και κινείται.
Άλλοι έχουν πλάνης, φαντασίες.
Ήρθαμε στην νομική πέρυσι εκτός το ότι το ψάξαμε ή κόσμοι το κάνουν.
Ξαφνικά, πέρσι με χιονοθήμα, τέσσερις ή πέντε στην ομική, λέω παιδιά, τρίταρτο τέτοιο άλογο, τέσσερις ή πέντες, και εσένα έρθουν για μένα, τι μου κάνει η μάνα.
Μας ειδοποιήσανε τα τηλέφωνα και τον αρχιερέα.
Άντε πάτε να δείτε, μου πιάσουν στα πράσινα.
Ξέρετε που μου κάνει κάτι, μου πιάσουν ξαφνικά.
Πήγαν τότε, κοιτούσαν μια ώρα, κοιτούσαν και κινείται.
Λέει κάποιος γίνεται κινείται, εγώ ξέρω γιατί κινείται.
Για μένα κινείται.
Που διαμαρτυρήθηκα, που με εξφέρευε.
Στη σπηλιά με έφερες.
Για να τι άκουσα.
Τρομερά αυτά που λες πω παιδιά, τι τρομερά.
Άμα δεν πεις αυτά τα πράγματα σήμερα φανερά, δεν ξυπνάει κανένας δίπλα.
Εγώ για να ακολουθήσω έναν άνθρωπο πρέπει να δω φανερά το Θεό πάνω του.
Τον προφήτησα και τον ακολούθησα.
Ότι δεν τον διάλεξα, δεν διάλεξα.
Αλλά έβλεπα φανερά το Θεό πάνω του.
Δεν τον αμφισβήτησα ποτέ.
Εμείς ακολουθάμε ποιον σήμερα.
Τσιγκαδί όλοι.
Καλά, οι πολιτικοί δεν είναι καλοί, δεν υπάρχουν.
και να σου φορ καβίνεις σήμερα.
Τυφλός, η άνω δική τυφλό λέει στο Ευαγγέλιο εις βόθρον λέει Κύριο.
Εγώ όταν πήγα εκεί, είχα παράγωνο με τον ίδιο τον Θεό λέει Θεό μου πού με έξερε εδώ.
Θέλω να μάθω γιατί είμαι εδώ.
Πόσες φορές μιλάμε με τον εαυτό μας, παραπονίζουμε, αλλά βασικά κανένας τίποτα μιλάμε με τον εαυτό μας.
Μιλάμε, ρωτάμε, απαντάμε μόνοι μας.
και μια μέρα μεταξύ της Αγίας Προθέσεως και του Αγίου Νευτίου όπως ήμουν μέσα μετά την κίνηση του Μεγάλου Κυρέα σαν ιδέα πέστε του και πλάνη ακούστε τι άκουσα που αφορά τη σημερινή ημέρα.
Έχω φύγει απ’ έξω.
Απ’ έξω που απ’ έξω.
Του κόσμου.
Ο Χριστός τότε δεν πήγε σε καμιά πόλη να γεννηθεί.
Δεν πήγε στις πρωτεύουσες.
Πήγε σε μια ειρηνιά.
Σε μια φάτνη, σε ένα σπίτι.
Και μη θαυμάσεις τους μεγάλους και ωραίους ναούς.
Γιατί έλεγε εγώ μέσα μου καλά και η πιο παπάδια της πλάκας είναι οι συναγούς σε κλίδα.
Εγώ τόσο πολύ Με έβγαλα παρακολούν.
Και να σου θυμίσω άκουσα, ότι η σωτηρία σας ήρθε μέσα από ένα σπήλαιο.
Τα έβγαλα εγώ το μυαλό μου αυτά τα πράγματα.
Εξάλλου δεν κατοικώ σε χειροποίητος ναός.
Εγώ τώρα εδώ θέλω να είμαι.
Σε ένας αρέσει.
Αλλά εγώ μου αρέσει σε άλλον και εμένα μου αρέσει.
Από τότε δεν έχω κανένα πρόβλημα.
Και είχα σκοπό να φύγω από εκεί, τι να κάνω.
Που να φύγω από εκεί, κουτάνα να φύγω.
Άμα θέλουν να με διώξουν.
Να φύγω από μόνος μου, δεν φεύγω με τίποτα.
Και στο πρώτο lockdown των 7 μηνών, επειδή νιώθω συνέχεια, λέω εγώ 7 μήνες και τόσο συνέχεια, τι νιώθω να με έχω σε αργία.
Πώς θα φύγω από εδώ.
Τόσο μυαλό χωρίς λόγο.
Όταν ήρθε η ώρα γιατί έπρεπε να βγω έξω, σταμάτησε να κινείται.
Μια μέρα, δυο μέρες, τρεις μέρες, έτσι εδώ ήταν εγώ.
Επειδή ήξερα ότι δεν μπορώ να βγω έξω, πήγαινε και κινείται.
Ενώ μου είπε κάποιος, όπου και να πας μαζί σου θα είναι αυτός.
Δεν είναι εδώ γιατί κινείται.
και είχαμε πάει λίγο πιο πριν σε ένα άλλο κελί, Αγία Τριάδα πάλι, και εκεί διαπιστώθηκαν προς επανήδευση αυτό που είπε αυτός ο άνθρωπος σε μένα.
Όταν ήρθε η ώρα της μεγάλης εισόδου, μετά για τον Αγίου μπήκα μέσα, ένας μοναχός, σε μεγάλη δικεία, Δεν φημίζεται για να είναι τόσο ευλογής.
Άμα πεις εκεί το όνομα, τα αμυγουρόνια αυτή, εκεί μόνο στα αμυγουρόνια.
Μόλις έκλεισα το βήλο, και θυμάμαι το Μέγας Αρχιερέας φώναξε και ακούσαν όλοι, Ιιιιιιιιιιιιι Σουντάριος Μέγας Αρχιερέα λέει, χωρίς να ξερθεί που θα το έχετε μεγάλου.
Και πιο πριν είδε κάποιος το εγώ από έναν κινητής στο Μέγα Αρχιερέα να πάει πέραν όθεν.
Και μου λέει δεν θα σου το έλεγα αν δεν έλεγε εγώ.
Ο γέροντας αυτός να φωνάξει, να ακούσαν όλοι μέσα και φοβήθηκαν.
Ο παράδειγμα γέροντας ήξερε το πράγμα.
Αν δεν τα λέει ο Παπαγιώτης, τα λένε οι πιο αδιάφοροι.
Λοιπόν, αυτά έλυσα στην προβάθεια μέχρι τώρα και κάποτε ξανά άκουσα πάλι μέσα εκεί.
Είσαι παράλογος, έκανες σχέδια και όνειρα να ζεις σε μια σπηλιά.
Και ξανά και ο γεροντάς σου είπε σε μια σπηλιά να πάμε τώρα, να πάμε τις σπηλιές και τα γονά και να κλαίμε να σώσουμε τον κόσμο.
Και εσύ μας διαμαρτύρεσαι γιατί ησυχάζουμε σε σπηλιά.
Εσείς βλέπετε τι θα πάρει εσείς.
Λοιπόν, τόσο απλά είναι τα πράγματα.
Ο Χριστός είναι μαζί μας, με θυμόν.
Γι’ αυτό και δεν φοβάμαι να περπατάω όπως περπατάω, να μιλάω όπως μιλάω και να στέκομαι όπως στέκομαι.
Γιατί είναι ο Θεός μαζί μου.
που μας όμως κάνετε εσείς σωστά πράγματα και με σας είναι.
Κοιτάξτε τους άγκους πόσα πίδια έχει και θα δείτε άμα είναι και με σας.
Εγώ έκανα μεγάλη αίσθηση, πέρασα πολλά, κυνηγήθηκα, και κυνηγένω χώμα, κανένας δεν με θέλει.
Και αντίποπο παιδιά μου μπερδεμένοι είναι.
Λοιπόν, σήμερα καθίστε και βάλτε καλά στο μυαλό ότι δίνει μια γιορτή απλή.
Ξεκινάει η σωτηρία όλου του ανθρωπίνου γένους.
Και να πούμε, να κάνουμε μια αρχή, να βάλω αρχή για τη σωτηρία μου από σήμερα, γιατί δεν πας να έχεις πνευματικό, να εξομολογείσαι, να κοινωνάς.
Ο Άγιος Πορφύριος, στο τέλος της ζωής του, μου είπε Πως δεν τρωνάς ευλογία Θεοδωράκη.
Καλά λοιπόν, τι ευχώνεις εσένα.
Άντε να σε ευλογήσω γιατί δεν γίνει τίποτα.
Θα πει κάποιος, κάτσε εξομολογήσε και ονομάσαι.
Θες την ευλογία από άγιο.
Να δουλευάει, να βρεις.
Πότε βρω.
Άμα δεν βρεις, για κοτρώνα τους, άμα την πιστεύεις.
Και απ’ τα κοτρώνια λέω, χριστός, και οι λίθοι και κράξουνται.
Θα μιλάνε οι πέτρες για τον κάθε άνθρωπο, άντε βρει άλλον άνθρωπο, σωστό.
Ο Άγιος Πορφύριος εκεί στα καζοκαλύφια, τον έγινε στη ζωή του, στο βίο του.
Μιλούσα στα βράχια και μου μιλούσαν τι είδανε.
Δεν έχω τέτοια πίστη.
Είμαι πειρημένος.
Είμαι μαγικό ραδάκι, δηλαδή, της σωτηρίας σου.
Λοιπόν, μεταφόβω και αντρώμουν να εργάζετε και να κατεργάζεστε τη σωτηρία σας, λέει ο Απόστολος Παύλος.
Δεν είναι απλά τα πράγματα.
Μας φτάναν δυόμισι χρόνια, μας και συμβόλια καραντίνες να χάσουν τον κόσμο όλοι.
Να δε χάσουν τον κόσμο, εσύ εσύ, εκεί, εγώ, εγώ, εγώ, εκεί.
Πλάνεις όλα, είναι σατανάς.
Ο άνθρωπος του Θεού, να πεθάνω, να πεθάνω τώρα.
Τι να πάθω.
Ο φόβος έρχεται μέσα από την αμαρτία.
Ξεκάθαρα πράγματα.
Αν πεις, αγόρι το λίμνος, την αμαρτία να φοβάσαι.
Ότι το κορονοϊό, ότι η γρίπη του καρκίνου, τι φοβάσαι.
Πάνω του Θεού είναι αυτά.
Τα πράγματα έτσι είναι, δεν υπάρχει τίποτα άλλο.
Και ένας συνεύρωα και έπαιρνες από εδώ το εμβόλιο που κυνηγεί ο τάφος.
Άκου πράγματα, τι είναι αυτά τα πράγματα.
Τα λέει απ’ τα άνθρωπε του Θεού.
Τους προκαλώ με αυτά που λέω, αλλά τους προκαλώ με την αλήθεια.
Αυτή είναι η αλήθεια.
Λοιπόν, γιορτάζουμε τη γέννηση του Χριστού.
Άμα δεν γεννηθούμε εμείς, να αναγεννηθούμε, τζάμπα τη γιορτάζουμε τη γιορτή.
Λοιπόν, και πάλι χρόνια πολλά, Χρήστους, Χριστίνες, λοιπόν, να χαίρεστε το όνομά σας, αλλά να το τιμάτε με τη ζωή, την εν Χριστώ ζωή την αληθινή.
Και πάλι σας ευχαριστώ και εύχομαι και ο καινούργιος χρόνος, που ο χρόνος δεν υπάρχει και για τον Χριστό και για τους χριστιανούς.
Ο χρόνος είναι στη φαντασία.
Οι αρχαίοι 100 χρονών, 150 είναι σαν να ζουν μια μέρα.
Αλλά ζουν για το Θεό με το Θεό.
Ο χρόνος μετράει μόνο στην αμαρτία.
Άμα δεν έχεις αμαρτία θα πεις γίνεται, δεν έχουμε στην δοξολογία αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς.
Ο χρόνος έχει σύμμαχο την αμαρτία.
Να το ξέρετε αυτό.
Άμα την αμαρτία την κάνεις πέρα πάει ο χρόνος, λοιπόν έζηνα ποιο και μπλούγιος χρόνος, σας ευχαριστώ πολύ.
