Πολίτικο με κρέμα, της Λιλίκας

Πολίτικο με κρέμα… Κανέλα, μαστίχα, μαχλέπι… Ένα γλυκό ξεχωριστό… Με μυρωδιά από την Πόλη… Ένα γλυκό λατρεμένο που ξυπνά όλες τις αισθήσεις… Που θέλει δίπλα του ένα ποτήρι παγωμένο νερό και έναν σκέτο δυνατό καφέ… Το πιάτο, γεμάτο αναμνήσεις… Δώρο μου τα έφερε η Θωμαή όταν πρωτομπήκα στο σπιτικό μου… Έφυγε η Θωμαή… Έμειναν τα πιάτα, οι αναμνήσεις και πολλές υπέροχες συνταγές… Τα λυπόμουνα να τα χρησιμοποιήσω, μην τα σπάσω… Η απώλεια της όμως με έκανε να αναθεωρήσω τα υλικά αγαθά… Και κάθε που φτιάχνω ένα γλυκό της και το σερβίρω στο πιάτο της, εδώ τη νιώθω… Το κουταλάκι, πορσελάνινο κι αυτό… Σταλμένο από ένα πουλί ξενιτεμένο εκεί μακριά στη Γερμανία… Και μ' αυτά και μ' εκείνα η γεύση γλυκόπικρη… Απώλεια, ξενιτιά... όλα για τον άνθρωπο… Είναι λίγο μπελαλίδικο αλλά αξίζει τον κόπο.