Η Περιτομή Του Κυρίου (1 Ιανουαρίου)
Μορφήν αναλλοίωτως, ανθρώπινην προσέλαβες, Θεός ων κατ ουσίαν, πολυεύσπλαχνε Κύριε, και Νόμον επληρών περιτομήν, θελήσει καταδέχθη σαρκικήν, ίνα παύσης τα σκιώδη, και περιέλης το κάλυμμα των παθών ημών. Δόξα τη αγαθότητι τη ση, δόξα τη ευσπλαχνία σου, δόξα τη ανεκφράστω Λόγε συγκαταβάσει σου.
Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου (1 Ιανουαρίου)
Εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος σου, ως δεξαμένην τον λόγον σου, δι ου θεοπρεπός εδογμάτισας, την φύσιν των όντων ετράνωσας, τα των ανθρώπων ήθη κατεκόσμησας. Βασίλειον ιεράτευμα, Πάτερ όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Αγίου Σιλβέστρου (2 Ιανουαρίου)
Στολήν ενδυσάμενος, ιεραρχίας πιστώς, αμέμπτως ιέρευσας, τω επί πάντων Θεώ, Πατήρ ημών Σίλβεστρε· έχων γαρ πολιτεία, συνεκλάμποντα λόγον, θαύμασιν εβεβαίους, ευσεβείας την δόξαν, δι’ ης ουρανίου δόξης, ώφθης συμμέτοχος.
Προφήτου Μαλαχία (3 Ιανουαρίου)
Αγγελώνυμον κλήσιν πλουτήσας ένδοξε, αγγελομίμητον βίον επολιτεύσω εν γη, Μαλαχία Προφητών το ακροθίνιον· όθεν Αγγέλους εαχηκώς, συλλαλούντας νοερώς, επλήσθης αΰλου δόξης, και των μελλόντων την γνώσιν, διατυποίς προς φωτισμόν ημών.
Των Εβδομήκοντα Αποστόλων (4 Ιανουαρίου)
Τους Εβδομήκοντα σοφούς Αποστόλους, ως ευσεβείας γεωργούς θεηγόρους, χαρμονικώς αινέσωμεν ασμάτων ωδαίς, ούτοι γαρ της πίστεως, τον σωτήριον λόγον, κόσμω εγκατέσπειραν, ως Χριστού οικονόμοι, και νυν απαύστος νέμουσιν ημίν, των επταισμένων θεόθεν την άφεσιν.
Αγίου Θεοκτίστου (4 Ιανουαρίου)
Κτίσις βασίλειος, Θεού γενόμενος, βίον κατάλληλον, τη κλήσει έσχηκας, ευαρεστήσας τω Θεώ, εν έργοις δικαιοσύνης· όθεν Μοναζόντων σε, ποδηγέτην ανέδειξε, Χριστός ο φιλάνθρωπος, ο δεχθείς τους αγώνας σου· ω πρέσβευε υπέρ των βοώντων· χαίροις Θεόκτιστε θεόφρον.
Αγίων Θεοπέμπτου και Θεωνά (5 Ιανουαρίου)
Ιερωσύνης τη στολή διαπρέπων, αθλητικώς τον δυσμενή ετροπώσω, ως Ιεράρχης ένθεος Θεόπεμπτε· όθεν προς επίγνωσιν, αληθείας προσάγεις, Θεωνάν τον ένδοξον, προσελθόντα Κυρίω· μεθ’ ου δυσώπει πάντοτε σοφέ, υπέρ των πίστει, τιμώντων τους άθλους σου.
Τα Άγια Θεοφάνια (6 Ιανουαρίου)
Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε, η της Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις, του γαρ Γεννήτορος η φωνή προσεμαρτύρει σοι, αγαπητόν σε Υιόν ονομάζουσα, και το Πνεύμα εν είδει περιστεράς, εβεβαίου του λόγου το ασφαλές. Ο επιφανείς Χριστέ ο Θεός, και τον κόσμον φωτίσας δόξα σοι.
Αγίου Ιωάννου Του Προδρόμου (7 Ιανουαρίου)
Μνήμη δικαίου μετ’ εγκωμίων σοι δε αρκέσει η μαρτυρία του Κυρίου Πρόδρομε, ανεδείχθης γαρ όντως και Προφητών σεβασμιώτερος, ότι και εν ρείθροις βαπτίσαι, κατηξιώθης τον κηρυττόμενον. Όθεν της αληθείας υπεραθλήσας, χαίρων ευηγγελίσω, και τοις εν Άδει, Θεόν φανερωθέντα εν σαρκί, τον αίροντα την αμαρτίαν του κόσμου, και παρέχοντα ημίν το μέγα έλεος.
Δομνίκης Της Οσίας (8 Ιανουαρίου)
Αγάπην κρείττονι, καταυγασθείσα τον νούν, ασκήσει εξέλαμψας, ώσπερ λαμπάς φαεινή, Δομνίκα πανεύφημε, όθεν Μοναζουσών σε οδηγόν φωροφόρον, έδειξεν ο Δεσπότης δια βίου και λόγου. Ω πρέσβευε θεοφόρε, σώζεσθαι άπαντας.
Αγίου Γεωργίου του Χοζεβίτου (8 Ιανουαρίου)
Γεωργήσας τον λόγον Πάτερ της χάριτος, δικαιοσύνης εδρέψω καρποφορίαν λαμπράν, ως την ένθεον ζωήν αϊρετισάμενος, όθεν της δόξης κοινωνός, ανεδείχθης του Χριστού, Γεώργιε θεοφόρε· ω και πρεσβεύεις απαύστως, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.
Αγίου Πολυεύκτου (9 Ιανουαρίου)
Μυηθείς ουρανόθεν ευσέβειας ταν έλλαμψιν, ώφθης στρατιώτης γενναίος, του Σωτήρος Πολύευκτε και ξίφει εκτμηθείς την κεφαλήν, Μαρτύρων ηριθμήθης τοις χοροίς, μεθ’ ων πρέσβευε θεόφρον δια παντός, υπέρ των εκβοώντων σοι, δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω δωρουμένω δια σου, πάσι τα κρείττονα.
Αγίου Γρηγορίου Επισκόπου Νύσσης (10 Ιανουαρίου)
Θείον γρήγορσιν, ενδεδειγμένος, στόμα σύντονον, της ευσεβείας, ανεδείχθης Ιεράρχα Γρηγόριε τη γαρ σοφία των θείων δογμάτων σου, της Εκκλησίας ευφραίνεις το πλήρωμα. Πάτερ όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Αγίου Θεοδοσίου του κοινοβιάρχου (11 Ιανουαρίου)
Αρεταίς θεοσδότοις εκλάμψας όσιε, Μοναστικής πολιτείας ώφθης λαμπρός χαρακτήρ, και φωστήρ θεοειδής Πάτερ και έξαρχος, Θεοδόσιε σοφέ, των Αγγέλων μιμητά, θεράπων ο της Τριάδος ην εκδυσώπει απαύστως, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.
Aγίας Τατιανής (12 Ιανουαρίου)
Ισχύι της πίστεως, κραταιωθείσα σεμνή, νομίμως ενήθλησας, υπέρ Χριστού του Θεού, Τατιανή ένδοξε πάσας γαρ τας ιδέας, των δεινών ενεγκούσα, ήσχυνας τον Βελίαρ, τη ατρέπτω σου στάσει εξ ου της κακοτροπίας πάντας απάλλαξαν.
Αγίων Ερμύλου και Στρατονίκου (13 Ιανουαρίου)
Δυάς ένθεος, ομολογούντες, την Υπέρθεον, πιστώς Τριάδα, ανεδείχθητε πανεύφημοι Μάρτυρες, ο ευκλεής και αήττητος Έρμυλος, και ο στερρός και θεόφρων Στρατόνικος. Αλλ’ ως σύμμορφοι, εν δόξη τη υπέρ έννοιαν, αιτήσασθε ημίν το μέγα έλεος.
Αγίας Νίνας (14 Ιανουαρίου)
Ως ωραίοι οι πόδες σου οι ζηλώσαντες ακολουθήσαι ταίς τρίβοις των αποστόλων Χριστού, Νίνα σκεύος Παρακλήτου παμφαέστατον· όθεν τιμώντες σε πιστώς, Γεωργίας φρυκτωρέ φωτόλαμπρε, σε αιτούμεν· ημών τα σκότη λιταίς σου της αγνωσίας πόρρω σκέδασον.
Των Εν Σινά Και Ραΐθω Μαρτύρων (14 Ιανουαρίου)
Ως αγιόλεκτος του Λόγου χορεία, εν Σινά και Ραΐθω οι Αββάδες, αγγελικώς ηρίστευσαν άγωσιν ιεροίς· ίδρωσι γαρ ασκήσεως των αιμάτων τους όμβρους μυστικώς κεράσαντες, χαρισμάτων κρατήρα, πνευματικώς προτίθενται ημίν, εξ ου τρυφώντες αυτούς μακαρίσωμεν.
Αγίου Ιωάννου του Καλυβίτου (15 Ιανουαρίου)
Εκ βρέφους τον Κύριον, επιποθήσας θερμώς, τον κόσμον κατέλιπες, και τα εν κόσμω τερπνά, και ήσκησας άριστα· έπηξας την καλύβην, προ πυλών σων γονέων· έθραυσας των δαιμόνων, τας ενέδρας παμμάκαρ· διό σε Ιωάννη ο Χριστός, αξίως εδόξασεν.
Μνήμη της προσκύνησης της τιμίας αλυσίδας του Αγίου Αποστόλου Πέτρου (16 Ιανουαρίου)
Την Ρώμην μη λιπών, προς ημάς επεδήμησας, δι’ ων εφόρεσας τιμίων Αλύσεων, των Αποστόλων Πρωτόθρονε· ας εν πίστει προσκυνούντες δεόμεθα· ταις προς Θεόν πρεσβείαις σου, δώρησαι ημίν το μέγα έλεος.
Αγίου Αντωνίου του Μέγα (17 Ιανουαρίου)
Τον ζηλωτήν Ηλίαν τοις τρόποις μιμούμενος, τω βαπτιστή ευθείαις ταις τριβοίς επόμενος, Πάτερ Αντώνιε, της ερήμου γέγονας οικιστής, και την οικουμένην εστήριξας ευχαίς σου. Διό πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Αγίων Αθανασίου και Κυρίλλου (18 Ιαννουαρίου)
Έργοις λάμψαντες ορθοδοξίας, πάσαν σβέσαντες κακοδοξίαν, νικηταί τροπαιοφόροι γεγόνατε· τη ευσεβεία τα πάντα πλουτήσαντες, την Εκκλησίαν, μεγάλως κοσμήσαντες, αξίως εύρατε Χριστόν τον Θεόν ευχαίς υμών, δωρούμενον πάσι το μέγα έλεος.
Αγίου Μάρκου του Ευγενικού (19 Ιανουαρίου)
Θείας πίστεως, ομολογία, μέγαν εύρατο, η Εκκλησία, ζηλωτήν σε θείρε Μάρκε πανεύφημε, υπερμαχούντα πατρώου φρονήματος, και καθαιρούντα του σκότους υψώματα. Όθεν άφεσιν, Χριστόν τον θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν τοις σε γεραίρουσι.
Αγίου Ευθυμίου του Μεγαλομάρτυρος (20 Ιανουαρίου)
Ευφραίνου έρημος η ου τίκτουσα, ευθύμησον η ουκ ωδίνουσα· ότι επλήθυνε σοι τέκνα, ανήρ επιθυμιών των του Πνεύματος, ευσεβεία φυτεύσας, εγκρατεία εκθρέψας, εις αρετών τελειότητα. Ταις αυτού ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός, σώσον τας ψυχάς ημών.
Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού (21 Ιανουαρίου)
Θείου Πνεύματος, τη επομβρία, ρείθρα έβλυσας, τη Εκκλησία, υπερκοσμίων δογμάτων πανεύφημε, θεολόγων δε του Λόγου την κένωσιν, ομολογίας αγώσι διέλαμψας. Πάτερ Μάξιμε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθσι ημίν το μέγα έλεος.
Τιμοθέου Του Αποστόλου (22 Ιανουαρίου)
Χρηστότητα εκδιδαχθείς, και νήφων εν πάσιν αγαθήν συνείδησιν ιεροπρεπώς, ενδυσάμενος, ήντλησας εκ του Σκεύους της εκλογής, τα απόρρητα, και την πίστιν τηρήσας, τον ίσον δρόμον τετέλεκας, απόστολε Τιμόθεε. Πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Αγίου Αναστασίου του Πέρσου (22 Ιανουαρίου)
Την πλάνην αφέμενος, την των Περσών νουνεχώς, τη πίστει προσέδραμες, τη του Χριστού ευσεβώς, σοφέ Αναστάσιε. Όθεν και εν ασκήσει διαπρέψας ενθέως, ήθλησας υπέρ φύσιν, και τον όφιν καθείλες διό διπλώ στεφάνω, θεόθεν εστεφάνωσαι.
Κλήμεντος Άγκυρας (23 Ιανουαρίου)
Κλήμα οσιότητος, και στέλεχος αθλήσεως, άνθος ιερώτατον και καρπός θεόσδοτος, τοις πιστοίς πανίερε, ηδύτατος εβλάστησας. Αλλ ως Μαρτύρων σύναθλος, και Ιεραρχών σύνθρονος, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Αγίου Αγαθαγγέλου (23 Ιανουαρίου)
Ως αγαθών αγγελιών προμηθέα, της προς ημάς του Ιησού ευσπλαχνίας, χαρμονικώς υμνούμεν σε Μαρτύρων στερρέ συ γαρ Αγαθάγγελε, εναθλήσας νομίμως, στάσεως ηξίωσαι της Αγγέλων αξίως, μεθ’ ων πρεσβεύοις πάντοτε Χριστώ, πάσης ρυσθήναι, ημάς περιστάσεως.
Νεοφύτου Εγκλείστου (24 Ιανουαρίου)
Των Λευκάρων το κλέος και Κυπρίων το καύχημα, Μονής Εγκλείστρας Πολιούχε, Θεοφόρε Πατήρ ημών Νεόφυτε, νηστεία, αγρυπνία, προσευχή και έγκλειστος εν άντρω καρτερών, θείαν χάριν εκομίσω, ην πιστοίς νύν παρέχει θήκη Λειψάνων σου. Δόξα τω ταύτη βραβεύσαντι ημίν, δόξα τω σε δοξάσαντι, δόξα τω χορηγούντι δια σού πάσιν ιάματα.
Αγίας Ξένης (24 Ιανουαρίου)
Ξένην ήνυσας, ζωήν εν κόσμω, ξένην έσχηκας, προσηγορίαν, υπεμφαίνουσαν τη κλήσει τον τρόπον σου, συ γαρ νυμφίον λιπούσα τον πρόσκαιρον, τω αθανάτω οσίως νενύμφευσαι. Ξένη ένδοξε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου (25 Ιανουαρίου)
Ο ποιμενικός αυλός της θεολογίας σου, τας των ρητόρων ενίκησε σάλπιγγας· ως γαρ τα βάθη του Πνεύματος εκζητήσαντι, και τα κάλλη του φθέγματος προσετέθη σοι· Αλλά πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, πάτερ Γρηγόριε, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Αγίων Ξενοφώντος, Μαρίας, Αρκαδίου και Ιωάννου (26 Ιανουαρίου)
Ως γενεά ευλογητή τω Κυρίω, της ουρανίου ηξιώθησαν δόξης, ασκητικώς δοξάσαντες Χριστόν επί της γης. Ξενοφών ο Όσιος, και η τούτου συμβία, συν τοις αριστεύσασιν, ιεροίς αυτών τέκνοις, ους ευφημούντες είπωμεν φαιδρώς χαίροις Οσίων χορεία τετράριθμε.
Ανακομιδή των ιερών λειψάνων του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου (27 Ιανουαρίου)
Η του στόματος σου καθάπερ πυρσός εκλάμψασα χάρις, την Οικουμένην εφώτισεν, αφιλαργυρίας τω κόσμω θησαυρούς εναπέθετο, το ύψος ημίν της ταπεινοφροσύνης υπέδειξεν. Αλλά σοι λόγοις παιδεύων, Πάτερ Ιωάννη Χρυσόστομε, πρέσβευε τω Λόγω Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Αγίου Εφραίμ του Σύρου (28 Ιανουαρίου)
Ρείθρον άυλον, εν τη ψυχή σου, τον ζωήρρυτον, πλουτήσας φόβον, κατανύξεως κρατήρ αναδέδειξαι, όθεν ημάς προς ηθών τελειότητα, τοις ιεροίς σου ρυθμίζεις διδάγμασιν. Εφραίμ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου (29 Ιανουαρίου)
Ως θησαυρόν πλουτοποιών δωρημάτων, την των λειψάνων σου μυρίπνοον θήκην, τη ποίμνη σου μετήγαγον εκ Ρώμης ευσεβώς, ώσπερ την επάνοδον, εορτάζοντες πόθω, χάριν αρυόμεθα, πολλαπλών ιαμάτων, τους σους αγώνας μέλποντες αεί, Ιερομάρτυς Ιγνάτιε ένδοξε.
Των Τριών Ιεραρχών (30 Ιανουαρίου)
Τους τρεις μέγιστους φωστήρας της τρισηλίου Θεότητος, τους την οικουμένην άκτισι δογμάτων θείων πυρσεύσαντας, τους μελιρρύτους ποταμούς της σοφίας, τους την κτίσιν πάσαν θεογνωσίας νάμασιν καταρδεύσαντας. Βασίλειον τον μέγαν, και τον Θεολόγον Γρηγόριον, συν τω κλεινώ Ιωάννη, τω την γλώτταν χρυσορρήμονι. Πάντες οι των λόγων αυτών ερασταί, συνελθόντες ύμνοις τιμήσωμεν, αυτοί γαρ τη Τριάδι, υπέρ ημών αεί πρεσβεύουσι.
Αγίων Κύρου και Ιωάννου των Αναργύρων (31 Ιανουαρίου)
Ως Αθλοφόροι ευκλεείς του Σωτήρος, και ιατήρες των ψυχών και σωμάτων, Ανάργυροι εκλάμπετε εν πάση τη γη, νόσων μεν ιώμενοι, ανωδύνως τα βάρη, χάριν δε πορίζαντες, τοις βοώαιν απαύστως χαίρετε κρήναι θείων δωρεών, Κύρε θεόφρον, και Ιωάννη ένδοξε.
Τα απολυτίκια της σελίδας αυτής μας έστειλε ο Λεωνίδας Σ., τον οποίο και ευχαριστούμε πολύ!
Δείτε επίσης:
